ตำนานดัง เรื่องหน้ารู้

เถ้าพระอัฐิพระพุทธเจ้า เมื่อปี 1957 ศาตราจารย์ บี. Subbrao และทีมนักโบราณคดี จากภาควิชาโบราณคดี และประวัติศาสตร์โบราณ คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาราชาสยาซิเรา (Maharaja Sayajirao University) เมืองวาโรดารา ได้ไปทำการ ขุดเจาะซากสถูปใหญ่ที่เมืองเทวนิโมรี ทางตอนเหนือของรัฐคุชราต ซึ่งการขุดเจาะสถูปนี้ พวกเขาได้พบผอบ

พระแท่นราชบรรจถรณ์ พระแท่นบรรทมของพระมหากษัตริย์พระแท่นราชบรรจถรณ์ เป็นพระแท่นบรรทมของพระมหากษัตริย์ที่ทรงรับราชสมบัติบรมราชาภิเษกตามราชประเพณี แล้วจัดพระราชพิธีเฉลิมพระราชมณเฑียรซึ่งเปรียบเหมือนขึ้นบ้านใหม่ของสามัญเรา ในที่นี้จะกล่าวถึงพระแท่นราชบรรจถรณ์ที่ประดิษฐานในพระที่นั่งจักรพรรดิพิมาน ซึ่งเคยเป็นที่บรรทมของพระบาทสมเด็จพระปรโมรุราชามหาจักรีบรมนารถ พระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช รัชกาลที่ ๑ พระแท่นราชบรรจถรณ์นี้ จะกางกั้นด้วยพระนพปฎลมหาเศวตฉัตรไว้ที่เพดาน กั้นพระฉากลายทองบุตาด แบ่งเป็นห้อง ๆ หน้าพระแท่นราชบรรจถรณ์ทอดพระแท่นลด ส่วนห้องติดกันเป็นห้องทรงเครื่อง ตั้งพระแท่นสำหรับประทับราบทอดเครื่องสรงพระพักตร์และเครื่องพระสำอาง ซึ่งตามพระราชนิติธรรมประเพณีพระมหากษัตริย์ที่ขึ้นครองราชสมบัติแล้ว แต่ยังมิได้ทรงรับบรมราชาภิเษก จะไม่เสด็จประทับบรรทมในพระที่นั่งจักรพรรดิพิมาน

ชะตากรรมกบฏเจ้าอนุวงศ์ เมื่อจับตัวเจ้าอนุวงศ์และบริวารว่านเครือได้แล้ว เจ้าพระยาราชสุภาวดี (เจ้าพระยาบดินทรเดชา สมุหนายก – สิงห์ สิงหเสนี) จึงมีบัญชาให้คุมตัวเหล่ากบฏลงมารับโทษที่กรุงเทพหานคร ดังมีเนื้อความตามพระราชพงศาวดาร รัชการที่ ๓ ฉบับเจ้าพระยาทิพากรวงศมหาโกษาธิบดี (ขำ บุนนาค) ความว่า เจ้าพระยาราชสุภาวดี จึ่งให้พระอนุรักษโยธา พระโยธาสงคราม หลวงเทเพนทร์

รอยพระพุทธบาท สำนักสงฆ์เกาะแก้วพิสดาร หมู่ ๒ ตำบลราไวย์ อำเภอเมือง จังหวัดภูเก็ตรอยพระพุทธบาทที่ประดิษฐานอยู่ ณ เกาะแก้วพิสดารนั้น มีด้วยกัน ๒ รอย ซึ่งยิ่งถ้าช่วงที่น้ำลงนั้นจะมองเห็นชัดเจน จากหนังสือ “ ธัมมวิโมกข์ ” ฉบับ ที่ ๑๕๖,

(ทูลถาม) “จริงหรือเปล่าเพคะที่มีคนเขาว่า ท่านอาจารย์ฝั้นบอกกับคนอื่นว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว นี่คือรัชกาลที่ 4 มาเกิด” ทรงตอบว่า …… พระราชกระแสครั้งประวัติศาสตร์ของพระราชินี ทรงเล่าเรื่อง เกี่ยวกับ ในหลวง รัชกาลที่ 9 เมื่อ 16.30 น. วันที่ 28

เมื่อญี่ปุ่นขึ้นเมืองประจวบ ไม่ใช่ทหารก็ต้องสู้ ประจวบคีรีขันธ์ หรือเมืองเกาะหลัก เมื่อปี ๒๔๘๔ (1941) คือเมืองเล็ก สงบเงียบอยู่ริมชายทะเล ภูมิประเทศโดยทั่วไปของจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ เป็นพื้นที่ราบแคบ ๆ ตามแนวฝั่งทะเลด้านตะวันออก มีความลาดเอียงจากทิศตะวันตก ตามแนวเทือกเขาตะนาวศรี ลงสู่ทิศตะวันออก ด้านอ่าวไทย เฉพาะตัวเมืองมีอ่าวย่อยที่สำคัญคืออ่าวประจวบ เป็นแนวที่ตั้งตัวเมือง มีบ้านเรือนร้านค้า

“พระราชยานพุดตานทอง” พระราชยานพุดตานทอง เป็นพระที่นั่งสำหรับประทับหย่อนพระบาทแบบเก้าอี้เป็นพระที่นั่งสำหรับพระมหากษัตริย์ประทับห้อยพระบาท ทำด้วยไม้สักแกะสลักลายหุ้มทองทั้งองค์ เหนือพระแท่นเป็นที่ประทับ มีพนักสามด้าน และมีกระดานพิงอยู่เบื้องหลัง ด้านนอกพนักมีใบปรือประกอบอยู่ด้านซ้ายและด้านขวา และประดับกระจังใบเทศเล็กๆ เรียงเฉพาะด้านนอกใบปรือ จากนั้นจึงเป็นบัวคุ่ม ชั้นต่ำลงเป็นท้องไม้เว้าเข้าด้านใน ประดับด้วยเทพนมและครุฑแบก ๒ ชั้น แกะสลักปิดทองโดยรอบ ถัดลงมาเป็นชั้นหน้ากระดานชั้นแรกแกะเป็นลายลูกฟักก้ามปู บนหน้ากระดานเป็นลายกระจังเจิมเรียงไปตลอด ท้องไม้ชั้นสองมีลวดลายเหมือนท้องไม้ชั้นแรก ต่อด้วยชั้นหน้ากระดานชั้นสองที่มีลวดลายประดับเหมือนหน้ากระดานชั้นแรก

พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวสถาปนาวัดเบญจมบพิตรดุสิตวนาราม ปืพุทธศักราช ๒๔๔๒ โปรดให้ ออก แบบพระอุโบสถตกแต่งไว้ด้วยหินอ่อนงดงามวิจิตร จำเป็นต้องแสวงหาพระประธานที่มีความทัดเทียมกัน พระองค์มีความประสงค์อัญเชิญพระพุทธชินราช วัดพระศรีรัตนมหาธาตุไปประดิษฐานเป็นพระประธานวัดเบญจมบพิตร กรุงเทพมหานคร จึงมีกระแสรับสั่งให้ สมุหเทศาภิบาลมณฑลพิษณุโลก ไปหาพระพุทธรูปที่มีความงดงามมาประดิษฐานแทนพระพุทธชินราช สมุหเทศาภิบาลฯ ทราบว่าหลวงพ่อเพชรมีความงาม จึงสั่งให้เจ้าเมืองพิจิตรเตรียมอัญเชิญหลวงพ่อเพชรมาเมืองพิษณุโลก ประชาชนชาวพิจิตรทราบข่าวจึงอัญเชิญหลวงพ่อเพชรจากเมืองพิจิตรเก่า (วัดนครชุม) ไปซ่อนที่ต่างๆ สุดท้ายก็ถูกค้นพบแล้วนำมาประดิษฐานไว้เมืองพิจิตรใหม่