พระพุทธเจ้า

บางคนคิดว่าคนที่มี “ราคะจริต’ เป็นคนมักมากในกามารมณ์ ก็ยุ่งซิ มันคนละเรื่อง คือราคะจริต แค่รักสวยรักงาม รักความสะอาดเท่านั้น ไม่เกี่ยวกับกามารมณ์ บางคนเขาสวยแสนสวย แต่ก็ไม่ยุ่งอะไรมากเป็นไปตามกฏธรรมดา ตัวอย่างพระลูกชายนายช่างทอง เป็นคนสวยด้วยเป็นคนหนุ่มด้วย เป็นคนรวยด้วย พระสารีบุตรท่านเข้าใจว่าเป็นคนที่มีราคะจริต ท่านจึงให้กรรมฐาน อสุภกรรมฐาน ท่านเลยไม่ได้อะไร แต่เนื้อแท้จริงๆ ท่านเป็นคนโทสจริต

สุนัขมีจมูกที่ไวกว่าเรา ๔๐ เท่า แต่สมัยนี้เสื่อมสภาพหมดแล้ว สมัยอาตมาเด็ก ๆ อยู่บ้านต่างจังหวัด เอากระดูกขาไก่ยกขึ้นให้สุนัขดู แล้วขว้างเข้าไปในดงหญ้า สุนัขวิ่งตามเข้าไป ไม่ถึงนาทีก็เอากระดูกออกมากิน ส่วนสุนัขสมัยนี้โยนขนมเลยหัวไปหน่อยเดียว ก็หาไม่เจอแล้ว ถาม : เป็นเพราะอะไรคะ ? ตอบ : เพราะอยู่สบายกินสบาย

เมื่อครั้งพระพุทธเจ้ายังทรงพระชนม์อยู่ ในสมัยนั้นมีคณาจารย์ จำนวนมากตั้งตนเป็นศาสดา มากมาย มีทั้งพวกนับถือไฟ… พวกไม่นับถืออะไร…พวกเปลือยกาย…พวกกินขี้วัว…พวกนับถือเทพเจ้าผีสาง…ฯลฯ เยอะมาก ๆ คณาจารย์เหล่านี้ก็ถือตนว่าตัวนั้นเก่ง มีความรู้มาก…ด้วยคนสมัยนั้น เป็นผู้แสวงหาความสงบ…อาจารย์ไหนใครว่าดี…ก็ไปนับถือกัน… ตามจริตความชอบของแต่ละคน… มีอาจารย์คนหนึ่ง มีลูกศิษย์มาก เป็นอาจารย์สอนของลูก ๆ กษัตริย์ตั้ง 500 คน เป็นคนถือตัวว่ามีความรู้มาก…ไม่ไหว้ใคร…แต่ใคร

หลวงปู่ขาวเล่าอดีตชาติสมัยพุทธกาล ณ_วัดถ้ำกลองเพลพระอาจารย์ทูล_ขิปฺปปญฺโญได้ถาม “หลวงปู่ขาว อนาลโย” ว่า ในอดีตที่ผ่านมาในครั้งพุทธกาลนั้น ท่านได้สร้างบารมีมาอย่างไร ขอนิมนต์หลวงปู่เล่าความเป็นมาในอดีตให้ฟัง หลวงปู่ก็ยิ้มๆ แล้วเริ่มเล่าความเป็นมาในสมัยครั้งนั้น หลวงปู่บอกว่าในสมัยนั้น_เฮาเป็นพระนวกะเพิ่งบวชใหม่ ยังไม่รู้จักความผิดถูกในธรรมวินัยดี ตลอดจนข้อวัตรปฏิบัติก็ยังไม่เข้าใจพอ แต่มีความหวังดีในการบวช มีความยินดีในการปฏิบัติ และอยากพ้นไปจากทุกข์ทั้งหลาย ในครั้งนั้นมีพระบวชใหม่ด้วยกันประมาณ ๕๐๐ องค์ ทุกองค์ต่างก็ยังไม่รู้ในพระธรรมวินัยดี แล้วก็มีพระองค์ที่ท่านบวชก่อนมาชักชวนให้ไปเป็นหมู่คณะ

เรื่อง.*ท่านหมอชีวกโกมารภัจจ์ รักษาพระพุทธเจ้า ทุกโรค* *หลวงพ่อพระราชพรหมยานฯ~หลวงพ่อฤาษีลิงดำ เล่าให้ฟัง* …” เมื่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงบรรลุอภิเษกสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว ในตอนนั้น ก็มีท่านผู้หนึ่งที่เราได้ยินชื่อกันอยู่เสมอ คือ “ท่านหมอโกมารภัจจ์” ~ ซึ่งเป็นหมอสำคัญ ขององค์สมเด็จพระทรงสวัสดิโสภาคย์ คอยรักษาโรค และก็เป็นหมอที่มีความรู้เป็นพิเศษจริง การไปศึกษาของท่านนั้นปรากฏว่า.. ไปศึกษาวิชาเวชศาสตร์ มีความฉลาดสามารถมาก

ยอดธรรม ยอดคาถา​ เวลาจะภาวนา ให้ว่ายอดธรรม ยอดคาถานี้ก่อนถ้าหลายคนว่าพร้อมกัน​ (ยะโขธัมมัง วรังตัสสะ เยชะนาเต ชะนาวะรัง โกจิตตังสัง ขะตังมุตโต เอโสปาระโม ทุกขังขะโย)​ ยะโขธัมมัง ธรรมใดแล, เป็นธรรมไม่มีที่ภายในและที่ภายนอก, ไม่มีที่ล่วงมาแล้วและที่ยังไม่มาถึง, ไม่มีทั้งที่กำลังเป็นอยู่, เป็นธรรมกวมทั่ว(คงที่), ผ่องใสปราศจากอารมณ์ต่างๆอันจักพึงติดต้อง,

ฤกษ์ดีของพระพุทธเจ้า ในสมัยเมื่อพระพุทธเจ้าประทับอยู่ที่พระเชตวัน ใกล้กรุงสาวัตถีในโกศลรัฐได้มีบุคคลผู้หนึ่งในชนบทสู่ขอธิดาของตระกูลหนึ่งในกรุงสาวัตถีให้แก่บุตรของตนตกลงกันกำหนดวันประกอบพิธีมงคลเรียบร้อยแล้วต่อมาเขาได้ถามอาชีวก (นักบวชจำพวกหนึ่ง) ผู้เป็นที่นับถือของตนว่าวันนั้นฤกษ์ดีหรือไม่ อาชีวกโกรธว่าไม่ถามตนเสียก่อน กำหนดวันกันแล้วมาถามภายหลังจึงกล่าวว่า วันนั้นฤกษ์ไม่ดี อย่าทำมงคล ถ้าทำจะเกิดมหาวินาศพวกเขาก็พากันเชื่อ เมื่อถึงวันนัดก็ไม่ไปเพราะกลัวจะเกิดมหาวินาศ ส่วนทางฝ่ายหญิงซึ่งได้เตรียมการมงคลทั้งปวงไว้แล้วรออยู่ไม่เห็นฝ่ายชายมาก็พากันโกรธเพราะได้ตกลงวันกันไว้ได้ตระเตรียมสิ่งทั้งปวงสิ้นเปลืองไปเป็นอันมาก ทั้งเป็นการเสียหน้าแก่ฝ่ายหญิงจึงได้ยกธิดาให้แก่ชายในตระกูลอื่นซึ่งเป็นผู้ขอรับแทนได้ประกอบพิธีมงคลตามที่เตรียมไว้เสร็จเรียบร้อยไปในวันนั้นเอง ครั้นวันรุ่งขึ้น พวกฝ่ายชายที่สู่ขอไว้ก่อนจึงพากันไปก็ถูกพวกฝ่ายหญิงด่าว่าขับไล่ให้กลับ พวกฝ่ายชายก็โต้ตอบเกิดวิวาทกันขึ้นแต่ก็ไมไ่ด้หญิงเพราะเขายกให้คนอื่นไปแล้ว ต้องพากันกลับ ข่าวเรื่องอาชีวกนั้นทำการทำนายทายทักเป็นอันตรายแก่การมงคลปรากฏไปทั่วนครจนทราบถึงหมู่ภิกษุ พระพุทธเจ้าได้ทรงทราบจากหมู่ภิกษุก็ได้ตรัสเล่าเรื่องทำนองเดียวกันที่เกิดเพราะถือฤกษ์ยามผิดๆ ในอดีตกาลแก่ภิกษุทั้งหลายแล้วตรัสประทานโอวาทแปลความว่า“ประโยชน์ล่วงเลยคนเขลาผู้มัวถือฤกษ์อยู่ประโยชน์เป็นฤกษ์ของประโยชน์

ยมกปาฏิหาริย์ อัศจรรย์ไฟคู่น้ำ มีเหตุการณ์สำคัญอีกประการหนึ่งที่เกิดขึ้นในวันอาสาฬหบูชา ตรงกับวันเพ็ญกลางเดือน ๘ ก่อนวันเข้าพรรษา ๑ วัน คือ พระพุทธเจ้าทรงแสดงยมกปาฏิหาริย์ปราบทิฏฐิพวกเดียรถีย์ ภายใต้ต้นมะม่วงคัณฑามพฤกษ์ หลังจากออกรับบิณฑบาตที่เมืองสาวัตถี ในพรรษาที่ ๗ หลังตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ และเป็นระยะเวลากว่า ๒,๕๙๖ ปีแล้วหลังเหตุการณ์แสดงยมกปาฏิหาริย์ในครั้งนั้น เมื่อครั้งที่ พระปิณโฑลภารทวาชะ

เถ้าพระอัฐิพระพุทธเจ้า เมื่อปี 1957 ศาตราจารย์ บี. Subbrao และทีมนักโบราณคดี จากภาควิชาโบราณคดี และประวัติศาสตร์โบราณ คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาราชาสยาซิเรา (Maharaja Sayajirao University) เมืองวาโรดารา ได้ไปทำการ ขุดเจาะซากสถูปใหญ่ที่เมืองเทวนิโมรี ทางตอนเหนือของรัฐคุชราต ซึ่งการขุดเจาะสถูปนี้ พวกเขาได้พบผอบ