ไพฑูรย์

อาถรรพ์วิญญาณนักโทษวัดบางแพรกใต้ (ไพฑูรย์ พันธุ์เชื้องาม) คำว่านักโทษชายเป็นตราบาปที่ทำให้มนุษย์คนหนึ่งต้องถูกตราหนาว่าเป็น “คนที่สังคมไม่ปรารถนา” ออกจากคุกมาแล้วก็ยังคล้ายกับโบราณที่ใช้คำว่า “สักหน้าประจาน” ไม่มีใครต้องการรับเข้าทำงาน คำว่า “ไอ้ขี้คุก” ทำลายชีวิตคนๆหนึ่งที่ชดใช้กรรมที่หลงผิด และต้องการจะใช้ชีวิตแบบคนทั่วไปเพื่อกลับตัวกลับใจเป็นคนดี แต่หมดโอกาส หลายคนออกจากคุกมาพบว่า เมียหนีไปอยู่กับชายอื่นขนสมบัติที่ตัวเองหาไว้ให้ก่อนติดคุกเอาไปด้วย บางคนออกจากคุกก็พบว่า ญาติพี่น้องช่วยกันโกงทรัพย์สินเอาไปเป็นของตัวเอง ที่ปลงตกก็ยุติการตามล่าเมียทรยศไม่คิดแก้แค้นเอากับญาติพี่น้องพยายามหางานทำแต่ไม่มีใครรับเพราะเขากลัวว่าคนขี้คุกขี้ตารางจะมาก่อเรื่องเดือดร้อนให้เขาอย่างน้อยก็อาจจะลักเล็กขโมยน้อยหรือเป็นสายเอาคนเข้ามาปล้น เมื่อพ้นจากกำแพงเรือนจำวันแรก ไพฑูรย์เล่าว่า

รูปหล่อรุ่นประดิษฐ์ ลิ้มประยูร (ไพฑูรย์ พันธุ์เชื้องาม) “อาชญากร” เป็นคำที่ทำให้คนๆหนึ่งกลายเป็นคนทมิฬหินชาติ เป็นคนที่สังคมรังเกียจแน่นอน เหรียญย่อมมีสองหน้า แต่คำว่าอาชญากรคือเหรียญด้านเดียวที่ถูกมองโดยมิได้มองอีกด้านหนึ่งอันเป็นต้นเหตุของการเป็นอาชญากร หาได้มีผู้ใดมองไม่ ทั้งนี้เพราะคำพิพากษาของศาลท่านพิจารณาตามหลักฐานพยานของเจ้าพนักงานตำรวจ ผ่านอัยการผู้คัดกรองก่อนจะนำสำนวนขึ้นฟ้องร้องต่อศาล เมื่อศาลประทับรับฟ้องถือว่าคดีเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมตามหลักนิติศาสตร์ ตำรวจนั่นแหละคือผู้ทำคดีในประเทศไทยแต่เดิมมา ถือว่าตำรวจเป็นผู้ตรวจสอบหลักฐานพยานทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบ พูดได้ว่าตำรวจสอบสวน กระทำการรวบรวมหลักฐาน พยาน แล้วทำสำนวนส่งถึงอัยการ ทุกอย่างอยู่ในมือตำรวจหากตำรวจทำเกินกว่าเหตุวิสามัญไม่สมเหตุสมผล

ผีเล่นถั่วดำ คุกบางขวางเป็นคุกที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย เป็นเรือนจำกลางนักโทษเด็ดขาดจากต่างจังหวัด รวม๗๑ เรือนจำ รับโทษตั้งเเต่๒0ปี ตลอดชีวิตและโทษประหารชีวิต มีนักโทษประมาณ ๖-๗พันคน เจ้าพนักงานประมาณ๕-๖ร้อยคน พัศดี ฉิม อยู่คล้าย เป็นผู้บังคับแดน ๔ มีลูก ๔คน อยู่ร่วมกับภรรยา จะออกจากคุกไปบ้านก็ต่อเมื่อหมดเวรยาม แต่พัศดีมีภรรยาอยู่ในคุก

อภินิหารตะกรุดโทนเล่นเเร่เเปรธาตุ นายเช้า บุญบุราณ เป็นชายหนุ่มที่ทำมาหากินด้วยการเกษตร ไร่ที่ตกทอดมาจากพ่อเเม่ทำให้เขากลายเป็นหนุ่มเนื้อหอมพอสมควร ชาวไร่แบบนายเช้าแทนที่จะผูกสมัครรักใคร่กับชาวไร่ด้วยกัน กลับไปรักใคร่กับนางสาวงามตาลูกสาวกำนันหวาด ที่เป็นกำนันอิทธิพลของท่าตะโก ตัวสาวงามตาเองก็พอใจในตัวของหนุ่มเช้าเช่นกัน แต่กำนันหวาด พ่อของงามตาไม่เห็นด้วยกำนันหวาดต้องการให้ลูกสาวได้แต่งงานอยู่กินกับเศรษฐีด้วยกัน หรือไม่ก็ข้าราชการระดับนายอำเภอหนุ่มๆ จึงพยายามกีดกันเต็มที่ แต่เมื่อเห็นว่าหนุ่มเช้ากับสาวงามตาสนิทสนมจนไม่อาจแยกกันได้แล้ว กำนันหวาดจึงใช้แผนร้ายเข้าขัดขวาง หนุ่มเช้าแม้จะอยู่ท่าตะโกแต่ด้วยความที่พ่อของตัวเองรกรากเดิมเป็นชาวหนองโพแต่มาแต่งงานกับแม่ซึ่งเป็นชาวท่าตะโก จึงมาหักร้างถางป่าทำเป็นไร่จนตกทอดมาถึงตัวหนุ่มเช้าก่อนพ่อถึงแก่กรรมได้สั้งไว้ว่า ”เช้าเอ๊ย แม้พ่อแม่ตายไปแล้ว เจ้าก็จงทำหน้าที่แทนพ่อ