ไพฑูรย์

สิงโตหินเเหกคุกตามล้างเเค้นผู้คุมไสวพรรคพวกขาใหญ่ (ตอนใหม่) อาจารย์ไพฑูรย์ พันธุ์เชื้องามหรือผู้มีฉายาว่าสิงโตหินเคยเล่าถึงสมัยที่ท่านได้เข้าไปอาศัยในคุกนรกบางขวางครั้งแรกนั้นท่านได้พยายามทำตัวให้เล็กที่สุด แต่กลับถูกพวกนักโทษขาใหญ่หาทางจะเอาไปเป็นลูกน้อง (ในคุกในอดีตพวกขาใหญ่เเบ่งกันออกเป็น4ภาคโดยขาใหญ่เเต่ละภาคจะต้องการเพิ่มจำนวนลูกน้องให้มากขึ้นเพื่อจะได้มีอำนาจเหนือกว่าขาใหญ่ภาคอื่น)เมื่ออาจารย์ไพฑูรย์ของเราถูกทาบทามให้ไปเป็นลูกน้องท่านจึงไม่ยอมเอาด้วยจึงต้องป้องกันตัวเอง แต่กลับถูกพวกผู้คุมนักโทษที่เป็นสุนัขเลี้ยงพวกของนักโทษขาใหญ่นำไปซ้อมถึงสองสลบ เมื่ออาจารย์ตัดสินใจแหกคุกในครั้งแรกนั้นเมื่อหนีออกไปได้ท่านจึงหลบหนีไปกบดานเพื่อรอให้เรื่องเงียบประมาณสามเดือนจึงได้หวนกลับมาเอาคืนกับผู้คุมนักโทษที่ซ้อมท่านจนสลบไปถึงสองครั้ง ดังที่แอดมินได้กล่าวไว้ในตอนก่อนๆในหลักของซิกมุนด์ฟลอยด์เรื่องเกี่ยวกับสภาพจิตที่เรียกว่าบุคคลผู้มีสองบุคลิกพวกนักอาชญาวิทยาได้นำไปใช้ในการวิเคราะห์สภาพจิตของฆาตกรต่อเนื่องหรือพวกฆาตกรที่มีจิตวิตถารทั้งหลายโดยใช้คำจำกัดความว่า ‘’มันเป็นสิ่งที่ธรรมชาติได้สร้างไว้เพื่อให้มีคุณสมบัติพิเศษที่เรียกว่าบุคคลสองบุคลิก อันได้แก่คนบางจำพวกที่มีทั้งจิตใจที่ดีและจิตใจที่โหดร้ายอาศัยอยู่รวมกันเป็นคนๆเดียวคล้ายกับรูปหยินหยางของพวกนักปราชญ์จีนที่มีความหมายคล้ายกันว่าคนๆเดียวมีจิตใจที่อ่อนโยนมีเมตตาชอบช่วยเหลือผู้อื่นอยู่ในตัวแต่ในขณะเดียวกันก็มีจิตใจที่โหดเหี้ยมซ้อนอยู่อีกครึ่งหนึ่งในขณะที่ดวงจิตที่มีความเมตตาไปถูกกระทบด้วยโทสะทำให้เกิดความไม่พอใจหากเผลอไปเปิดปุ่มดวงจิตที่สองเข้าก็จะทำให้กลายเป็นคนที่บุคลิกที่มีความเหี้ยมโหดลงมือฆ่าผู้อื่นได้อย่างไม่กระพริบตา’’ โดยจะขอยกตัวอย่างในประวัติศาสตร์สงครามโลกครั้งที่สอง อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ผู้นำเผด็จการที่รู้จักกันไปทั่วโลกฮิเลอร์เป็นผู้ที่ไม่รับประทานเนื้อสัตว์ถือมังวิรัติซึ่งถือได้ว่าเป็นผู้ที่มีจิตที่มีความเมตตาต่อพวกสัตว์ที่ถูกนำเอามาทำเป็นอาหารแต่ในขณะเดียวกันก็กลับเป็นเผด็จการผู้สั่งสังหารหมู่ทำลายชีวิตชาวยิวไปกว่า 2,000,000 คนในค่ายอพยพ เพื่อประเทศชาติได้ ตอนสุดท้ายขณะที่กรุงเบอร์ลินใกล้แตกที่ปรึกษาได้เสนอให้ฮิตเลอร์ทิ้งกรุงเบอร์ลินไปต่อสู้ในสมรภูมิที่จะมีประชาชนตายน้อยที่สุดเพราะหากขืนต่อสู้เพื่อรักษากรุงเบอร์ลินที่ไร้ซึ่งความหวังนี้หากพวกสัมพันธมิตรได้มาทิ้งระเบิดโจมตีเมืองเเล้วจะสร้างความพินาศให้ชีวิตและทรัพย์สินของชาวเบอร์ลินมากมายเป็นเเน่ ฮิตเลอร์ได้ร้องตะโกนใส่บรรดาที่ปรึกษาว่า ‘’ช่างหัวพวกมันปะไรในเมื่อพวกมันเชื่อถือเคารพในตัวผมที่เป็นผู้นำก็เท่ากับว่าพวกมันยอมรับชะตากรรมของพวกมันเอง’’

(ตอนใหม่)สิงโตหินเยือนถิ่นเสือผาดเข้านมัสการหลวงพ่อน้อยผู้ทรงอภิญญา อาจารย์ส.องครักษ์ท่านเคยนั่งพูดคุยกับอาจารย์ไพฑูรย์ถึงสาเหตุที่ทำไมอาจารย์ถึงไม่ยอมยิงพวกตำรวจให้ถึงตายทั้งๆที่ตำรวจเหล่านั้นต้องการจะมาจับกุมตัวเพื่อนำไปแลกค่าหัวหากสามารถยิงให้ถึงตายได้ตำรวจเหล่านั้นก็จะทำการวิสามัญเพื่อนำร่างไปแลกค่าหัวได้ทันทีและจะได้ไม่ต้องเสียเวลามาตามไล่ล่าอีก ซึ่งการกระทำนี้ของอาจารย์ไพฑูรย์ออกจะดูขัดแย้งกับคำพูดของท่านที่เคยกล่าวไว้ว่า ‘’เมื่อเขาต้องการที่จะฆ่าเรา มันก็สมควรที่เราจะฆ่าเขาบ้าง’’ อาจารย์ไพฑูรย์หัวเราะเสียงดังลั่นแล้วได้อธิบายว่า ‘’ที่ผมไม่ฆ่าพวกตำรวจเหล่านั้นเพราะพวกเขามีอาชีพในการจับกุมอาชญากรที่สร้างความเดือดร้อนให้กับสังคมเมื่อสมัยตอนที่ผมยังเรียนกฏหมายอยู่จำได้ว่าคุณหลวงนิติการ บำรุง ได้เคยสอนว่า ตำรวจคือผู้ที่ถือใบอนุญาติให้สามารถลงมือฆ่าบรรดาเหล่าอาชญากรที่ก่อความเดือดร้อนให้กับประชาชนคนสุจริตทั้งหลายได้ โดยมีหลักนิติรัฐว่า ‘’เพื่อป้องกันตัวเองจากการประทุษร้ายของคนร้ายที่ต้องการมุ่งประสงค์ต่อชีวิต การลงมือตอบโต้เพื่อสังหารอาชญากรที่ต้องการหมายชีวิตประชาชนและตำรวจนั้นเรียกว่า การวิสามัญฆาตกรรมซึ่งจะไม่มีโทษแก่ตำรวจที่กระทำการวิสามัญอาชญากรเหล่านี้’’ ‘’ แต่หากไม่ได้กระทำเพื่อเป็นการป้องกันตัวแล้วแต่กลับเป็นเจตนาที่ต้องฆ่าทิ้ง ทั้งๆ ที่คนร้ายได้วางอาวุธและยอมจำนนแต่โดยดีหรือหากว่าคนร้ายไม่อยู่ในฐานะที่จะตอบโต้ได้แล้วหากลงมือสังหารจะเรียกว่าเป็นการฆาตกรรม หากว่ามีพยานหลักฐานแน่นหนาพอตำรวจผู้ลงมือสังหารชีวิตอาชญากรนั้นจะต้องรับโทษตามประมวลกฎหมายอาญาหมวดที่ว่าด้วยชีวิตและทรัพย์สินทันที’’ (แต่ส่วนมากแอดมินว่าไม่มีหรอกครับที่ตำรวจเองจะโดนข้อหาฆาตกรรมสมัยก่อนโจรผู้ร้ายดุจริงลงมือฆ่าคนบริสุทธิ์และตำรวจเป็นว่าเล่นเมื่อถึงคราวพวกโจรร้ายเหล่านั้นจนมุมบรรดาเพื่อนของตำรวจที่เคยโดนยิงตายคงไม่ปล่อยไว้เป็นแน่ครับ)

บังหมัดนักเลงถนนตก (ไพฑูรย์ พันธุ์เชื้องาม) รถรางสมัยก่อนโน้นที่ยาวที่สุดคือเส้น “ท่าเตียน-ถนนตก” เป็นเส้นทางรถรางที่ผ่านเยาวราชตลาดเก่าย่านคนจีนที่ฝรั่งเรียก “ไชน่า ทาวน์” ไพฑูรย์บอกว่าเชื่อหรือไม่ว่าคนขับรถรางหรือกระเป๋ารถสายนี้เป็นนักเลงทุกคน เพราะต้องผจญภัยกับนักเลงกระจอกงอกง่อยที่อวดบารมี เป็นนักเลงไม่ยอมจ่ายค่าโดยสารราคาไม่กี่สตางค์ จนถึงนักเลงที่เป็นอันธพาลหาเรื่องชกต่อยคนเป็นอาจิณเพื่อสร้างบารมีให้คนกลัว พวกหลังนี่เป็นพวกที่เรียกว่า “ตีหัวหมาด่าแม่เจ๊ก” เพราะหมาเมื่อถูกตีจะวิ่งร้องเอ๋งอ๋างหนีไป ส่วนคนจีนนั้นเป็นพวกที่ไม่อยากมีคดีความขึ้นโรงพักจนกลายเป็นภาษิตเตือนใจว่า “ถ้าขึ้นโรงขึ้นศาลละก็กินขี้หมาดีกว่า นักเลงประเภทตีหัวหมาด่าแม่เจ๊กมาเบ่งในเยาวราชเจอดีมานักต่อนักแล้วจนเข็ดขยาด ไพฑูรย์บอกว่า เจอสมุนอั้งยี่ที่ใช้มวยจีนที่เรียกว่า

ช้างเเสนรู้มหัศจรรย์ (บุญคุณเเม่ยิ่งใหญ่เหนือสิ่งอื่นใด) เรื่องของช้างนั้นทุกคนย่อมยอมรับว่าช้างมีความเกี่ยวพัน กับ มนุษย์มาเเต่โบราณกาล การออกทัพจับศึกสมัยโน้นมีพระมหากษัตริย์ทรงประทับช้างออกทำการยุทธหัตถี ช้างเป็นสัตว์ที่มีคุณแก่ประเทศชาติ ช้างเเสนรู้เกิดมามีชีวิตพิศดารเหลือชื่อ แต่เรื่องก็ผ่านมาเเล้วเพราะเรื่องนี้เป็นความจริง พูดถึงช้างยังมีเรื่องที่จะกล่าวต่อไป วันนี้มีพระยาเเสงคชสีห์กำลัง นำเรื่องราวกราบถวายบังคมทูลต่อพระบามสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ร.๗ ขอเดชะใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท ปกเกล้าปกกระหม่อม ข้าพระพุทธเจ้าพระแสงคชสีห์เจ้ากรมคชได้รับของขวัญอันเป็นสัตว์สี่เท้า เป็นสัตว์ชื่อใหญ่มหึมา คุญชร ซึ่งเป็นมิ่งขวัญ และให้ความร่มเย็น

◎ล้างมลทินให้ตัวเอง◎ การเเหกคุกของไพฑูรย์ พันธุ์เชื้องามเกิดขึ้นหลายครั้ง แต่แล้วก็ต้องถูกจับกลับมาที่บางขวางอีกข่าวการถูกจับกุมของไพฑูรย์เป็นข่าวหน้าหนึ่ง โดยหนังสือพิมพ์พาดหัวว่า ”เสือไพฑูรย์สิ้นลาย ถูกล้อมจับ พระเวทก็ช่วยไม่ได้” รายงานเนื้อข่าวบอกว่า ”พระกล้ากลางสมร อธิบดีกรมราชทัณฑ์ เเถลงข่าวว่า เจ้าหน้าที่ตำรวจเข้าล้อมบ้านที่เป็นแหล่งกบดานของเสือไพฑูรย์ บุกเข้าจับกุมตัวรับอรุณในมุ้งนำตัวไปไว้ที่กองตำรวจสันติบาล เพื่อสอบปากคำก่อนนำตัวส่งอัยการขึ้นฟ้องร้องต่อศาลต่อไป…” ที่เมืองตาก เสือยิ่งเสือตัวเมียที่ไม่มีน้ำยาพอที่จะอาศัยชื่อเสียงขึ้นมาเป็นหนึ่งได้ คิดดังทางลัด เมื่อมีข่าวไพฑูรย์แหกคุก ก็ปลอมตัวใช้ชื่อไพฑูรย์ออกปล้นฆ่า