หลวงปู่ขาว

ขอบิณฑบาตความอาฆาตเคียดแค้น หลวงปู่ขาว อนาลโย “วันหนึ่งมีชายแปลกหน้าผู้หนึ่งเป็นคนวัยฉกรรจ์ ปรากฏกายขึ้นที่วัดและขอเข้านมัสการหลวงปู่ พอได้พบก็ตรงเข้าไปกราบถึงเท้า แล้วเอ่ยปากขอบพระคุณที่หลวงปู่ได้ช่วยให้เขาได้พ้นจากโทษมหันต์ ” ทุกคนงงไปกันหมด เพราะไม่เคยเห็นชายผู้นั้นมาก่อน หลวงปู่นั่งฟังด้วยอาการสงบชายคนนั้นเล่าว่า เขาเป็นทหาร ไปรบที่ประเทศลาวเป็นเวลานาน พอกลับมาบ้านก็ได้รู้เรื่องราวว่าภรรยานอกใจ เขาโกรธแค้นมากเตรียมปืนจะไปยิงภรรยา และชายชู้ให้ตายทั้งสองคน เขาไปแวะร้านเหล้า ดื่มจนเมาหลับไปแล้วก็ฝันว่า มีหลวงตาแก่ ๆ

อย่างพ่อแม่ครูจารย์ขาว ท่านไปอยู่กับพวกมูเซอ พ่อแม่ครูจารย์ขาวท่านไปอยู่ที่เสือมากๆ เขาก็กลัวเสือจะมากินท่าน เขาเลยมาล้อมรั้วให้ท่าน ใช้ไม้เรียงกันมัด ไม่ให้ท่านออกมาตอนกลางคืน ท่านเดินจงกรม เสือมันก็มาเลียแข้งเลียขาท่านอยู่ที่ริมรั้วฟากนั้นเหมือนกันกับหมาบ้าน ท่านว่า เราก็ดูสายตาของมันดูอ่อนๆ เหมือนกับสุนัขบ้าน บางครั้งมา 2 ตัว บางครั้งก็มาตัวเดียว มาก็มานั่งเฝ้าอยู่นั่นแหละ มันคุ้นเคยกับพระฝ่ายกรรมฐาน มันคุ้นเคยขนาดนั้น” เล่าโดย:

“ลองภูมิกัน” ในช่วงปลายปี พ.ศ.2476 เมื่อหลวงปู่ขาวเดินทางไปพบกับหลวงปู่พรหม ไต่ถามสารทุกข์สุกดิบกันแล้ว และบอกถึงความประสงค์ที่อยากจะซ่อมแซมพระพุทธรูป หลวงปู่พรหมก็ได้ช่วยซ่อมแซมตกแต่งพระพุทธรูปนั้นให้สวยงามเหมือนเดิม เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วหลวงปู่ขาวจึงได้เอ่ยถามหลวงปู่พรหมว่า “เป็นเพราะเหตุอันใด จิตผมจึงต้องปฏิพัทธ์ผูกพันในพระพุทธรูปองค์นี้หนักหนา ทั้งๆ ที่ผมก็เคยไปเห็นพระพุทธรูปมามากต่อมากแล้ว ไม่เห็นจะติดอกติดใจอะไรเหมือนพระพุทธรูปองค์นี้เลย” หลวงปู่พรหมก็ยิ้มและบอกว่า “ตัวท่านเองเคยสร้างมา”หลวงปู่ขาวได้นิมนต์หลวงปู่พรหม ช่วยพิจารณาดูให้ที หลวงปู่พรหมท่านก็รับปาก พอรุ่งเช้าวันใหม่ หลวงปู่พรหมจึงพูดกับหลวงปู่ขาวว่า “เมื่อชาติก่อนครูบาเคยมาเกิดในที่แห่งนี้

“เกิดเป็นตุ๊กแก” พระอาจารย์สิงห์ทอง ธัมมวโร เล่าว่า สมัยที่ท่านยังเที่ยวธุดงค์ ช่วงหนึ่งไปอยู่กับหลวงปู่ขาว ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเป็นคนมีฐานะดี สามีซึ่งอายุมากตายจากไป สามีห่วงหวงภรรยามาก ผู้หญิงสังเกตว่า พอสามีตายไปไม่นาน ไม่ว่าเขาจะไปไหนในบ้าน จะมีตุ๊กแกตัวหนึ่งตามเขาไปทุกหนทุกแห่ง แม้กระทั่งเข้าห้องนํ้า มันก็ตามเข้าไป เขาเงยขึ้นดูตุ๊กแกทีไร ก็พบมันมองเขา ตาไม่กระพริบทุกที เขาถามหลวงปู่ขาวว่า เป็นไปได้หรือเปล่าว่าสามีไปเกิดเป็นตุ๊กแก?

พระคาถามหาเมตตาของ หลวงปู่ขาว อนาลโย วัดถ้ำกองเพล นะโม 3 จบ พุทธะเมตตัง จิตตังมะมะ พุทธะพุทธานุภาเวนะธัมมะเมตตัง จิตตังมะมะ ธัมมะธัมมานุภาเวนะสังฆะเมตตัง จิตตังมะมะ สังฆะสังฆานุภาเวนะ ฯ. ท่องบ่นเป็นเมตตามหานิยมฯ ทำจิตให้เป็นเมตตา หมั่นเจริญภาวนาจะเป็นที่รักของมนุษย์และเทวดาทั้งหลาย แอพเกจิ

หลวงปู่ขาวเล่าอดีตชาติสมัยพุทธกาล ณ_วัดถ้ำกลองเพลพระอาจารย์ทูล_ขิปฺปปญฺโญได้ถาม “หลวงปู่ขาว อนาลโย” ว่า ในอดีตที่ผ่านมาในครั้งพุทธกาลนั้น ท่านได้สร้างบารมีมาอย่างไร ขอนิมนต์หลวงปู่เล่าความเป็นมาในอดีตให้ฟัง หลวงปู่ก็ยิ้มๆ แล้วเริ่มเล่าความเป็นมาในสมัยครั้งนั้น หลวงปู่บอกว่าในสมัยนั้น_เฮาเป็นพระนวกะเพิ่งบวชใหม่ ยังไม่รู้จักความผิดถูกในธรรมวินัยดี ตลอดจนข้อวัตรปฏิบัติก็ยังไม่เข้าใจพอ แต่มีความหวังดีในการบวช มีความยินดีในการปฏิบัติ และอยากพ้นไปจากทุกข์ทั้งหลาย ในครั้งนั้นมีพระบวชใหม่ด้วยกันประมาณ ๕๐๐ องค์ ทุกองค์ต่างก็ยังไม่รู้ในพระธรรมวินัยดี แล้วก็มีพระองค์ที่ท่านบวชก่อนมาชักชวนให้ไปเป็นหมู่คณะ

เรื่อง “พญานาคศรีสุทโธ มากราบหลวงปู่ขาว” (ปกิณกธรรม หลวงปู่ขาว อนาลโย) หลังจากที่หลวงปู่ขาวท่านได้สำเร็จกิจแล้วในพระศาสนา ในปี พ.ศ.๒๔๘๙ ท่านก็ได้เดินทางกลับมายังภาคอีสาน และได้ไปจำพรรษาที่ถ้ำเป็ด คืนหนึ่งแม่ชีแก่คนหนึ่งกำลังนั่งภาวนาอยู่บนกุฏิ ก็ได้ยินเสียงคล้ายคนใส่รองเท้าเดินตรงมายังกุฏิ แม่ชีตกใจจนหัวใจสั่น ร้องถามไปว่า “มาทำไมกลางค่ำกลางคืนอย่างนี้ ฉันเป็นแม่ชีเฒ่า อย่าได้ขึ้นมาเลย” ชายผู้นั้นตอบว่า “ไม่เป็นไรหรอก

“…เมตตาจิตพิชิตกิเลส…” : คติธรรมของหลวงปู่ขาว อนาลโย พระพุทธองค์ได้ตรัสถึงอานิสงส์ของ “การเจริญเมตตา” ไว้หลายประการ เช่น หลับเป็นสุข ตื่นเป็นสุข เป็นที่รักของมนุษย์และอมนุษย์ทั่วไป จิตเป็นสมาธิได้เร็ว เป็นต้น เรื่องราวหนึ่งที่แสดงให้เห็นถึงอานิสงส์ของการเจริญเมตตาได้ปรากฏในประสบการณ์การปฏิบัติธรรมของหลวงปู่ขาว อนาลโย พระกรรมฐานผู้เป็นที่เคารพบูชายิ่งของปวงพุทธศาสนิกชนบันทึกไว้ใน “จันทสาโรบูชา” เรียบเรียงโดยคุณหญิงสุรีพันธุ์ มณีวัต เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อครั้งที่ท่านปฏิบัติอยู่กับหลวงปู่มั่น

“หลวงปู่ขาว…อาสาไปเจรจากับช้าง” “หลวงปู่ ออกเดินทางไปสมคบกับพระอาจารย์ใหญ่มั่น ในที่อีกแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ห่างไกลเท่าใดนัก เพื่อร่วมเดินทางไปวิเวกยังสถานที่แห่งหนึ่งชื่อบ้านแม่กะตำ เมื่อคณะพระธุดงค์เดินทางไปถึงช่องเขาแห่งหนึ่ง ก็เจอช้างใหญ่ตัวหนึ่งยืนกินใบไผ่ขวางทางอยู่ตรงช่องเขานั้นพอดี และเป็นทางเดียวที่จะเดินผ่านไปได้ ถ้าไปทางอื่นต้องปีนเขาสูง ใช้เวลาเดินทางหลายวัน ทางนี้จึงเป็นทางลัดที่สุดที่จะไปบ้านแม่กะตำได้ หลวงปู่มั่น จึงปรึกษากับศิษย์ว่าจะทำอย่างไร พระรูปหนึ่งอาสาไปตามชาวเขาที่อยู่แถวนั้นให้มาช่วยไล่ช้างให้หลีกทางให้ ชาวเขาเหล่านั้นปฏิเสธว่า “ฮึ ฮึ ขะเจ้าก็กลัวตายเหมือนกัน นิมนต์ตุ๊เจ้าไล่เองเถิด”หลวงปู่ขาว จึงอาสาจะไปขอเจรจากับช้าง