หลวงพ่อเงิน

หลวงปู่ธูป ท่านเกิดที่ตำบลบางหลวงเอียง อำเภอบางบาล จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เมื่อวันที่ 11 เมษายน พ.ศ.2441 โยมบิดาชื่อ เดช โยมมารดาชื่อ ผ่อง ท่านกำพร้าบิดามารดาตอนอายุได้เพียงขวบเศษ ต่อมาท่านจึงได้มาอยู่กับญาติผู้ใหญ่ที่ กทม. คือเจ้าพระยาราชศุภมิตรและท่านผู้หญิงแปลก ระหว่างนี้ท่านก็ได้ศึกษาเล่าเรียนอยู่ที่ กทม. และได้ศึกษาหนังสือขอม บาลีต่างๆ

สิบสุดยอดพระเกจิ กับ ตำนานกบไสไม้ ย้อนกลับไปในปี พ.ศ. 2452 สมเด็จพระสังฆราช (เข) วัดบวรนิเวศวิหาร ทรงมีพระดำริในการทดสอบพลังจิตและความเข้มขลังของพระเกจิทั่วสยามประเทศขึ้นที่วัดพระปฐมเจดีย์ จ.นครปฐม นัยว่าเป็นการสืบทอดพระพุทธศาสนาอย่างหนึ่ง โดยเฉพาะ “พระดี-เกจิดัง” ในสายวิปัสสนากัมมัฏฐานและเฟ้นหา “สุดยอดพระเกจิ” (ตามประวัติน่าจะมีเพียงครั้งเดียว) โดยนิมนต์พระเถรจารย์และเกจิอาจารย์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังทั่วประเทศมาชุมนุมมากกว่า 100 รูป

ฤทธิ์อภิญญาหลวงพ่อเงิน “เสกน้ำมนต์ให้พ่อค้าจีน!! คิดลองของยกขึ้นเททิ้ง น้ำไม่ไหลออกสักหยด!! สุยยอดตำนานเล่าขานตบะบารมีหลวงพ่อเงิน อีกหนึ่งตำนานที่เล่าขานกันมาช้านาน ” หลวงพ่อเงิน ท่านเป็นพระเถราจารย์ยุคเก่าแห่งเมืองพิจิตรผู้มีตบะบารมีแก่กล้า กล่าวย้อนไปเมื่อครั้งที่หลวงพ่อเงินท่านยังดำรงธาตุขันธ์อยู่ กิตติคุณความศักดิ์สิทธิ์ของท่านเป็นที่เลื่องลือไปไกล ผู้คนมากมายจากทั่วสารทิศต่างพากันเดินทางมุ่งหน้าสู่เมืองพิจิตรเพื่อไปกราบไหว้ขอพร และขอวัตถุมงคลของดีจากท่านเพื่อไว้คุ้มครองป้องกันภัย วันหนึ่งๆมีผู้คนมากมายไปกราบหลวงพ่อเงิน ด้วยเมตตาธรรมที่หาประมาณมิได้ หลวงพ่อท่านก็ต้อนรับผู้มาเยือนด้วยไมตรีจิตโดยไม่เลือกชั้นวรรณะ กล่าวถึงคนที่ไปกราบหลวงพ่อเงินนั้น มีทั้งคนไทยและคนต่างชาติ วันนี้ ”ตำนานเล่าขานพระผู้ทรงฌานอภิญญา

การอยู่ยงคงกระพัน แรกเริ่มของหลวงพ่อเงิน ท่านพระครูวิจิตรวุฒิกร เจ้าอาวาสวัดท้ายน้ำ องค์ก่อนได้รับการบอกเล่ามาจากญาติโยมอีกต่อหนึ่งว่า มีอยู่ช่วงระยะหนึ่ง หลวงพ่อเคยขัดใจกับพี่ชายของท่านคือ (ท่านขุนภุมรา) หรือตาทอง เชี่ยวชาญทางด้านรักษาโรคภัยแผนโบราณมาก ชาวบ้านย่านละแวกบ้านของแก ใครเป็นอะไรก็จะต้องมาให้แกเยียวยารักษาให้ทุกบ้าน แต่ว่าตาทองแกชอบดื่มสุรามากทุกวันไม่ว่างเว้น วันหนึ่งควายของหลวงพ่อเกิดการขัดใจกับควายตาทองผู้พี่ จึงขวิดกันกลางลานวัดเลยทีเดียว ขวิดกันอยู่นานมาก ในที่สุด ควายของตาทองเกิดแพ้ ออกวิ่งหนีมีเลือดออกตามบาดแผลมาก ส่วนควายของหลวงพ่อเงินไม่มีบาดแผลเลย

“หลวงพ่อเงินเข้าดงจระเข้” เมื่อครั้งหลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม ออกจาริกเดินธุดงค์ อยู่มาวันหนึ่ง ท่านธุดงค์เรื่อยมาตามทางเดินเล็กๆ สายหนึ่งอย่างไร้จุดหมาย แล้วก็ไปโผล่ที่ชายทุ่งแห่งหนึ่ง เป็นป่าโปร่งระคนกับผืนนา ท่านเดินไปพิจารณาไป ก็มิเห็นว่าที่ใดจะเหมาะสำหรับกางกลดค้างแรม ทันใดนั้น ท่านก็ต้องชะงักเพราะมี แม่น้ำขวางกั้นอยู่เบื้องหน้า มีลักษณะใหญ่โตคล้ายๆ ทะเลสาบก็ไม่เชิง ท่านก็เลยตกลงใจปักกลดที่นั้น เพราะใกล้น้ำประการหนึ่ง ทั้งจวนจะพลบค่ำอีกประการหนึ่ง พอสวดมนต์ภาวนาเสร็จ

หลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน พิจิตร ” ลูกประคำของหลวงพ่อเงิน ” เป็นของโปรดของท่าน เพราะท่านใช้ประจำในเวลานั่งวิปัสสนา พูดง่ายๆก็คือ นั่งไปนับไปนั่นเอง ระหว่างนั้น นายเป๋ อ่อนละมัย ชาวบ้านบางคลานผู้หนึ่ง ได้มาฝากตัวเป็นศิษย์ของหลวงพ่อจนได้รับความไว้วางใจ นายเป๋ได้บวชอยู่กับหลวงพ่อถึง ๘ พรรษา เมื่อสึกแล้วหลวงพ่อก็ได้มอบลูกประคำอันเป็นที่รักแก่ทิดเป๋ ลูกประคำนี้ทำด้วยงาช้าง

แม้หลวงพ่อเงิน ท่านจะจากเราไปนานแล้วก็ตามความศักดิ์สิทธิ์ของท่านก็หาได้สูญหายไปจากเรา กำนันโชติ สนสกุล ได้เล่าให้ฟังว่า เมื่อท่านยังอยู่ มีประชาชนจำนวนมากไปขอให้หลวงพ่อรดน้ำมนต์ให้เพื่อเป็นสิริมงคล โดยวันหนึ่งมีชาวจีนผู้หนึ่ง นัยว่าเป็นพ่อค้ามาจากจังหวัดสุโขทัย จะมาขอน้ำมนต์ท่านอาบ เพื่อให้กิจการของเขาได้เจริญรุ่งเรือง หลังจากที่ทราบจุดมุ่งหมายของพ่อค้าจีนผู้นั้นแล้ว ท่านก็ให้เอาน้ำใสในบาตรแล้วสั่งให้ไปตั้งตัว พร้อมทั้งจุดเทียนด้วยท่านสั่งแล้วก็หันไปนั่งคุยกับแขกอีกหลายๆคน ต่อมาพ่อค้าจีนผู้นั้นรู้สึกว่าหลวงพ่อท่านมัว เพลิดเพลินคุยกับแขกคล้ายไม่สนใจที่จะทำน้ำมนต์ให้เอาบาตรใส่น้ำไปตั้งไว้นานแล้ว ไม่เห็นหลวงพ่อลุกไปทำน้ำมนต์ให้เลย อดรนทนรอไม่ไหวก็เลยเข้าไปหาหลวงพ่อแล้วจะถามท่าน โดยที่ยังไม่ทันอ้าปาก แต่หลวงพ่อท่านก็หันมามองหน้า

หลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน พิจิตร คาถาบูชาหลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน ให้ตั้ง นะโมฯ ๓จบ แล้วสำรวมจิตกล่าวคาถา สิทธิพุทธัง กิจจังมะมะ ผู้คนไหลมา นะชาลีติ สิทธิธัมมัง จิตตังมะมะ ข้าวของไหลมา นะชาลีติ สิทธิสังฆัง จิตตังมะมะ เงินทองไหลมา

อภินิหารของหลวงพ่อเงิน นั้นยังคงความเข้มขลังอยู่ ต้นโพธิ์ศักดิ์สิทธิ์ ของหลวงพ่อเงิน ได้แก่ต้นโพธิ์ที่หลวงพ่อเงินได้หักกิ่งมาปักไว้ริมน้ำหน้าพระอุโบสถ วัดวังตะโก ก่อนจะนำมาปักหลวงพ่อได้ อธิษฐานจิตขอเสี่ยงทายไว้ว่า หากวัดท่านจะเจริญรุ่งเรืองก็ขอให้กิ่งโพธิ์กิ่งนี้จงแตกกิ่งก้านกว้างใหญ่ไพศาลด้วยเถิด ต่อมาไม่นาน กิ่งโพธิ์นั้นก็ออกรากหยั่งลึกลง และงอกงามเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว พร้อมๆกับวัดของท่านที่ท่านได้สร้างขึ้นมา เมื่อตอนที่ท่านอยู่ที่วัดแห่งนี้ท่านได้ทำแคร่ไม้ไว้ใต้ต้นโพธิ์ เพื่อไว้พักผ่อน อิริยาบทของท่าน แต่เมื่อท่านได้สิ้นชีวิตลงแล้ว พระครูพิมูลธรรมเวท เจ้าอาวาสได้ทำการสร้างพระอุโบสถขึ้นใหม่แทนหลังเดิม ซึ่งแก่ชรามากแล้ว