#อาจารย์แปลก

ถ้าเคยได้ยินวัดสะพานสูงนนทบุรี ก็จะนึกถึง พระเดชพระคุณ หลวงปู่เอี่ยม (ปฐมนาม) แห่งวัดสะพานสูง เจ้าของวิชาตะกรุดโสฬสมงคล อันโด่งดัง และศิษย์ของท่าน ที่สืบทอดวิชาสายนี้ ทั้ง ปลวงปู่กลิ่น ถึงหลวงพ่อทองสุข แต่ถ้าไม่กล่าวถึงอาจารย์ แปลกก็คงไม่ได้ ท่านเป็นศิย์เอกของหลวงปู่เอี่ยม แม้จะสึกเป็นฆารวาสก็เข้มขลังไม่แพ้ใครครับ ว่ากันตามคำบอกเล่าต่อๆกันมาได้ความคร่าวๆว่าอาจารย์แปลก (หรือ แปลก

กุมารนิลพัต เป็นกุมารรุ่นหนึ่งที่แสดงอิทธิฤทธิ์มาก เป็นที่กล่าวขวัญในวงการกุมารมากมาย อ.กฤษณะพบกุมารนิลพัตครั้งแรก ตอนอาจารย์เปิดสำนักใหม่ๆ มีอยู่วันหนึ่งอาจารย์นั่งสวดมนต์เสร็จก็นั่งสมาธิต่อ ก็พบว่ามีดวงวิญญาณดวงหนึ่งมายืนอยู่ข้างหลัง อ.กฤษณะจึงเพ่งดูก็พบว่า เป็นกุมารกายสีดำ อาจารย์จึงกำหนดจิตถามว่า เป็นใครแล้วมาทำไม กุมารนั้นตอบว่า ผมชื่อนิลพัต เป็นกุมารหลวงปู่เอี่ยม ไม่มีธุระอะไร มาเยี่ยมเฉยๆ พอฟังเขาตอบมา อ.กฤษณะก็เลยไม่ได้ว่าอะไร หลังจากนั้น อาทิตย์สองอาทิตย์เขาจะมาที่สำนัก

อาจารย์แปลก ร้อยบาง ค่อนข้างจะร้อนวิชา อาจจะเป็นเพราะท่านเล่นคงกระพันหนักก็เป็นได้ หลวงปู่วาส เคยเล่าให้ฟังว่า บางทีว่างๆท่านจะเอามีดโกน มาเฉือนง่ามนิ้วเล่น เวลาท่านเฉือนจะเฉือนแรงมาก เสียงดังควากๆทีเดียว ตอนอ.แปลกมีชึวิตอยู่ วัดสะพานสูงจะคราคร่ำ ไปด้วยพวกชายฉกรรฉ์ ซึ่งล้วนเป็นศิษย์ของท่าน ลูกศิษย์ท่านที่อยู่กรุงเทพฯ จะมีสัญลักษณ์ คือนำผ้ายันต์ขาวขนาดผ้าเช็ดหน้า มาพับและพกที่กระเป๋าเสื้อ จะพับชายให้เลยๆออกกระเป๋ามาหน่อย เป็นสัญลักษณ์ศิษย์เดียวกัน

ในบรรดาลูกศิษย์อาจารย์แปลก ใครจะมีประสบการณ์โชกโชนสาหัสสากรรจ์ เท่านายเหม็งเป็นไม่มี นายเหม็งเป็นลูกศิษย์วัดสะพานสูง แต่เป็นลูกศิษย์รุ่นโข่ง อาศัยกินนอนอยู่ที่วัด คอยรับใช้พระ พระท่านก็ให้เงินใช้บ้าง เมื่อตอนอ.แปลกมาอยู่ที่วัด นายเหม็งก็จะไปคลุกคลีรับใช้ท่าน อ.แปลกจึงเมตตาลงกระหม่อมให้ ปลุกตัวเจ็ดเสาร์เจ็ดอังคาร อาจจะเป็นเพราะท่านรู้ว่า ถ้าไม่ให้ของดีนายเหม็ง นายเหม็งต้องตายโหงด้วยคมหอกคมดาบเป็นแน่แท้ อ.แปลกได้มอบคาถาคงกระพัน ให้นายเหม็งบทหนึ่ง ให้เสกของกินทุกชนิด เสกน้ำเสกข้าวเสกเหล้า โดยเฉพาะเสกเหล้า

อ.แปลกท่านเรียนวิชามาเยอะท่านเก่งมาก ความที่ว่าท่านร้อนวิชาจึงต้องอยู่ในแพ แล้วให้แพ ลอยไปเรื่อยๆ สุดท้ายท่านมายอมเป็น ศิษย์สายหลวงปู่เอี่ยม แห่งวัดสะพานสูง ความขลังและเรืองวิชาของท่านนั้นมีมากมาย แม้ในขณะหลับ มีคนอยากทดสอบว่าท่านเหนียวจริงใหมตอนหลับ จึงย่องมาตอนท่านหลับแล้วแอบเฉือนแขนท่านไป3ที มีดหาได้ระคายผิวท่านไม่ ขอเล่าถึงเรื่องความแปลกของท่านอาจารย์แปลก เรื่องหนึ่งถือว่าเป็นเรื่องเล่าที่แปลกจริงๆ คือเรื่องอาจารย์แปลกกับกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ว่ากันว่าในคราวที่กรมหลวงชุมพรฯ ได้เข้ามาพำนักที่ตำหนักในกรุงเทพมหานคร ชื่อเสียงของกรมหลวงฯท่านนั้นโด่งดังมากโดยเฉพาะเรื่องความขมังเวทย์ของท่าน ที่ไม่เป็นรองใครเพราะถือว่าเป็นผู้มีอาจารย์ที่ดีเลิศคือหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า

  เรื่องเล่าพ่อแปลก ร้อยบาง หรือ อาจารย์แปลก ร้อยบาง นามสกุลนี้มาจากการที่ท่านร่ำเรียนวิชาไปทั่ว เหนือใต้ออกตก ครูบาอาจารย์สมัยเก่า จะเป็นที่ใฝ่รู้วิชามาก แม้บางวิชาท่านไม่เคยเรียน แต่ที่ไม่เคยได้ยินนั้นหายากมาก แต่วันหนึ่ง พอท่านมาศึกษาสายวัดสะพานสูง ท่านว่าท่านจบแล้ว ไม่ไปแสวงหาที่ไหนอีกเลย   ดังที่เคยเล่าให้ฟัง พอเข้าพรรษาอาจารย์แปลก ต้องมาอยู่วัดสามเดือน

เมื่อท่านอาจารย์แปลก ฯ มาพักพิงอยู่ที่วัดสพานสูง ในยุคนั้นชื่อเสียงกิติศักดิ์ของท่านขจรขจายตั้งแต่สมัยท่านบวชอยู่วัดท่าเกวียนแล้ว ท่านมีลูกศิษย์ลูกหาจำนวนมากที่เข้าไปหาท่านขอให้ช่วยสักยันต์ลงกระหม่อม การสักของท่านจะสักน้ำมัน รอยสักจึงมองไม่ค่อยเห็น รวดลายจะออกสีแดง ซึ่งต่างจากสำนักวัดสาลิโข ฯ ซึ่งหลวงพ่อจำปา ฯ สมภารวัดสาลิโข ฯ ท่านจะสักด้วยหมึกจึงมีสีออกดำแกมน้ำเงิน แยกศิษย์ทั้งสองสำนักด้วยสีและลายสักได้อย่างชัดเจน จึงมีการเรียกขานอุปมาอุปไมยว่า หลังแดงศิษย์วัดสพานสูง หลังดำศิษย์สาลิโข แต่มีศิษย์ส่วนน้อยที่ยังมีชีวิตอยู่ที่ท่านอาจารย์แปลก