หลวงปู่สรวง เทวดาเดินดิน

หลวงปู่สรวง ท่านได้หลับตามา 10 กว่าปี เมื่อวันที่ 19 มีนาคม 2558 ท่านได้ลืมตาอีกครั้งเปรียบเสมือนหลวงปู่ยังมองดูลูกศิษย์ลูกหลานของท่านและคอยช่วยเหลือผู้เคารพศรัทธาท่านมิมีเสื่อมคลาย หลวงปู่สรวง_เทวดาเล่นดิน อริสงฆ์ผู้อยู่เหนือกาลเวลา ที่มา​ จดหมายเหตุพระเกจิ แอพเกจิ

หลวงปู่สรวง หรือบางทีออกเสียงว่าหลวงปู่ซวง เป็นพระอริยะเจ้าที่ครูบาอาจารย์หลายท่านให้ความนับถือ และถือว่าท่านคือหนึ่งในคณะโลกอุดรที่ออกมาโปรดมนุษย์ หลวงปู่สรวงสนิทมากๆกับปู่โทน ลำแพร มีภาพท่านทั้งสองถ่ายไว้คู่กันด้วย หากใครมีโอกาสไปสวนพุทธรรมบายตึ๊กเจียก็จะเห็นภาพนี้ติดเอาไว้อย่างเด่นชัด พระกรรมฐานหลายต่อหลายท่านต่างกล่าวถึงเกียรติคุณของหลวงปู่สรวงว่าเป็นพระผู้วิเศษ ผู้ที่มาหาท่านหรือกราบขอบารมีจากท่านไม่ว่าแห่งไหนก็ตามหากมีจิตเคารพศรัทธาก้ย่อมได้รับเมตตาจากหลวงปู่เสมอ มีเรื่องเล่าวว่าครั้งหนึ่งมีหญิงสาวชาวสุรินทร์ติดโรคร้ายจากสามี เป็นเหตุให้สามีเสียชีวิต ลูกที่คลอดออกมาไม่นานก็เสียชีวิตเช่นกัน ต่อมาตัวเธอก้ป่วยหนักจนลุกไม่ขึ้นประกอบด้วยอาการไข้ พ่อแม่ทราบข่าวก็มารับตัวจากโรงพยาบาล สภาพในครั้งนั้นคล้ายดั่งซากศพ ทุกคนต่างรู้สึกหมดหวัง แต่บุญก้ยังมีที่มีคนแนะนำว่าลองไปหาหลวงปู่สรวงดู พ่อแม่แบกเธอไปหาหลวงปู่พร้อมน้ำหนึ่งขวดหวังให้หลวงปู่ทำน้ำมนต์ให้ พ่อแม่เข้าไปบอกหลวงปู่ว่าลูกมันป่วยจวนจะตายอยู่แล้ว

“เดือดร้อนอะไรให้บอกกูนะ กูชื่อสรวง”ขอรายงานตัวอีกหนึ่งศิษย์ หลวงปู่สรวงครับ….ตัวผมเริ่มรู้เรื่องหลวงปู่สรวงก็เมื่อประมาณ 10 ปีเห็นจะได้ เพราะไปเห็นรูปถ่ายในกระเป๋าตังค์ของรุ่นพี่ท่านหนึ่ง ก็เลยถามว่าเป็นใคร พี่เค้าก็บอกว่า ชื่อหลวงปู่สรวง แล้วเค้าก็เล่าความเป็นมาของรูปนี้ให้ฟังว่า…. ….ประมาณปี 35 พี่เค้าเป็นผู้ช่วยผู้ตรวจการธนาคารอะไรซักแห่งที่สกลนครครับ ซึ่งตอนนั้นเค้าเป็นคริสเตียนอยู่ แล้ววันหนึ่งพี่เค้าก็เดินทางโดยรถของธนาคารไปธุรต่างจังหวัด ขับๆ มาเลียบน้ำโขง จนมาถึงระยะหนึ่งพี่เค้าก็ปวดห้องน้ำมากๆ(เบาครับ) ก็เลยขอลงข้างทาง พอเรียบร้อย

สระน้ำแห่งศรัทธา คราวหนึ่งพ่อบุญมี และคนอื่นๆ ได้ไปซื้อปลาดุกตัวที่โตแล้วใส่ถุง มาคนละ 3-4 ตัว มาถวายหลวงปู่ เพื่อให้ท่านปล่อยลงในสระ กว่าจะได้ปล่อย ปลาดุกที่อยู่ในถุงเป็นเวลานานๆ บางตัวก็ตาย ก็เลยแยกออก เพื่อเอาตัวที่ไม่ตายปล่อยลงในสระ ส่วนตัวที่ตายแล้วก็แยกไว้ไปทำอาหารเพื่อถวายหลวงปู่ พอกำลังจะทำปลา หลวงปู่สรวงท่านก็บอกว่า… “แม็ย เทอ เวีย

เหตุกาณ์วันละสังขาร หลวงปู่สรวง!!! เหตุการณ์ในวันที่ 8 กันยายน 2543 ขึ้น 10 ค่ำ เดือน 10 ปีมะโรง ตามปกติหลวงปู่จะมีสุขภาพแข็งแรง สามารถนั่งรถเดินทางไปไหนมาไหนได้เป็นเวลาติดต่อกันหลายวันโดยหยุดพักเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ท่านจะไม่ค่อยเจ็บป่วยหรือแสดงอาการว่าเหน็ดเหนื่อยแต่อย่างไร จะมีบ้างก็เป็นการเจ็บป่วยเล็กๆ น้อย ๆ และก็หายได้ในเร็ววัน เพิ่งจะมีอาการป่วยปรากฏไม่กี่เดือนหลังนี้

?ในราวปี พ.ศ.2518-2519 เป็นปีที่พบรอยพระบาทภูสิงห์ ที่ตั้งอยู่บนภูเขาติดกับบ้านศาลา ใกล้กับเขื่อนห้วยศาลา อ.ภูสิงห์ จ.ศรีสะเกษ ชาวบ้านทั่วทุกสารทิศได้แตกตื่นเดินทางมาชม กราบไหว้รอยพระบาททุกวัน วันหนึ่งหลายคันรถทีเดียวจนแทบจะไม่มีที่จอดรถ ไม่ว่าจะเป็นชาวบ้าน และพระภิกษุ สามเณร ในจำนวนนี้ก็มีพระภิกษุจากเขมรที่ได้มาจำพรรษาอยู่ในวัดไทยที่ อ.สังขะ รูปหนึ่ง ได้มาชมพร้อมกับพระในวัดและชาวบ้าน มาพบหลวงปู่สรวงกับหลวงพ่อสายที่มาดูรอยพระบาท ด้วยความศรัทธาจึงได้นิมนต์หลวงปู่ไปที่วัดใน อ.สังขะ

คราวหนึ่งได้มีเจ้าภาพมาจากอำเภอสังขะ จังหวัดสุรินทร์ มานิมนต์หลวงปู่สรวง หลวงพ่อสง เจ้าอาวาสวัดขะยูง พร้อมด้วยพระลูกวัด มีสามเณรเต่า สามเณรแดง และพระบัวพันด้วย เจ้าภาพนิมนต์พระทั้งหมดขึ้นรถปิคอัพออกจากวัดขะยูง เพื่อที่จะไปสวดมนต์ และฉันภัตตาหารที่บ้านทุ่งสว่าง อำเภอสังขะ ในการไปครั้งนี้หลวงปู่สรวงนั่งอยู่กลางรถ โดยมีพระทั้งหมดนั่งอยู่ข้างๆ โดยรอบ พอรถแล่นออกไปถึงบ้านขนุน เขตติดต่อกับอำเภอสังขะ จังหวัดสุรินทร์ ปรากฎว่า