ผี

“คิดว่ารับองค์เทพเข้าตัว ที่แท้ก็ผีทั้งนั้น” ในช่วงราวปี พ.ศ. ๒๕๓๐ สังคมไทยยุคนั้น มีเรื่องการทรงเจ้าเข้าผีกันมากมาย ผู้คนพากันไปทำพิธีรับขันธ์ตามสำนักทรงที่เกิดขึ้นมาอย่างเกลื่อนกลาด แน่นอน ไม่มีสำนักไหนบอกว่าทรงผี มีแต่อวดว่าสำนักตนทรงเทพยดาชั้นสูงบ้าง ทรงพระเถระในอดีตบ้าง ทรงบูรพกษัตริย์ไทยบ้าง คนก็หลงเชื่อ ไปรับขันธ์ รับองค์เทพเข้าสู่กายใจของตนเพราะคิดว่าจะเป็นศิริมงคล แต่พอรับขันธ์ได้ไม่นาน ก็มักจะมีปัญหาเจ็บไข้ได้ป่วยบ้าง ครองสติสัมปชัญญะไม่อยู่บ้าง ต้องได้ไปเสียเงินให้สำนักทรงอยู่เสมอๆ

หลวงปู่แขก วัดสุนทรประดิษฐ์ บิณฑบาตป่าช้า เดิมด้านหลังวัดเป็นป่าช้ากลางวันยังไม่มีใครเดินเลยเขากลัวผีกัน วัดอยู่ริมน้ำ พอหลวงพ่ออุปัชฌาย์มรณะ อาหารก็เริ่มขาดแคลน เวลาบิณฑบาตรก็ได้แต่ข้าว กับข้าวไม่ค่อยมี เพราะเป็นหมู่บ้านเล็กๆ ชาวบ้านก็น้อยคิดว่าจะทำยังไงดี ก็เลยไปปรึกษาพระผู้ใหญ่ท่านก็ให้การสนับสนุนก็ได้ไปทะเลาะกับผี ไล่ผีออกจากป่าช้า คือพื้นที่ที่เป็นป่าช้าทั้งหมดเป็นที่ของวัด มีทั้งหมด ๓๔ ไร่ ก็ไปขอผีไปบิณฑบาตรจากผี แล้วอาตมาก็เข้าไปฉันในป่าช้า ตอนที่เข้าไปขอหลังจากตอนเช้าบิณฑบาตรเสร็จแล้ว

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมได้รับการบอกเล่าจากหลวงตารูปหนึ่ง ท่านบอกว่าธุดงค์มาจากภูควายที่ลาวแล้วมาพักที่ศาลากลางน้ำวัดป่าบ้านแฟนผม ทีนี่หลังจากตอนนั้นก็นอนแล้วตื่นมาตีสี่นั่งมองดูผืนน้ำที่ดำดูน่ากลัว มีเสียงดังมาจากด้านหลังว่า “มีเรื่องสงสัยอันใดหรือ?” ผมหันกลับไปดูเป็นหลวงตาที่ยิ้มและมองผมอยู่ ผมนั่งลงไหว้ท่านแล้วพยักหน้าถามท่านว่า “ผมอยากรู้ว่าคาถาอาคมที่เขาว่าทำให้คนเป็นเรื่องนั้นเรื่องนี้มีจริงไหมครับ?” “อยากรู้ไหมเดี๋ยวหลวงตาทำอะไรให้ดู” แล้วท่านก็ถามผมว่ามีเหรียญไหม ผมล้วงไปเจอเหรียญห้าอยู่หนึ่งเหรียญ ท่านให้ผมจุดเทียนแล้วเอาน้ำตาเทียนหยดใส่ลงไปกลางเหรียญ พอมันแห้งท่านก็เอาไปโยนลงในน้ำ ผมก็งงว่าท่านทำอะไร ไม่ถึงสามนาทีมีปลาหมอตัวหนึ่งเท่าฝ่ามือผมกระโดดขึ้นมาดิ้นต่อหน้าผม หลวงตาบอกให้ผมจับปลานั้น ผมจับปลาตัวนั้นแล้วตกใจเพราะตัวมันมีน้ำตาเทียนอยู่เลยวางลง ท่านเอาผ้าขาวม้ามาปิดไว้แล้วพอดึงผ้าออกมันกลายเป็นเหรียญห้าที่มีน้ำตาเทียนเหมือนเดิม ผมตาค้างเพราะมันอัศจรรย์มาก งั้นเดี๋ยวหลวงตาเล่าเรื่องที่พึ่งเจอมาให้ฟังนะ