เณรน้อย

คราวหนึ่งหลวงปู่ตื้อมากับหลวงปู่แหวนได้เณรน้อยมาองค์หนึ่ง เณร พ่อก็ตาย แม่ก็ตาย บวชแล้วก็มาภาวนาอยู่ด้วย มาหัดนั่งภาวนา “เณรภาวนาพุทโธๆ ดีๆ เน้อ” ตั้งใจดี นั่งภาวนานิ่ง เณรน้อยคนนั้น ร้องไห้ ออกภาวนาร้องไห้ “เณรทําไมร้องไห้ ?” “นั่งภาวนาแล้วโน้น จิตสงบลงไป ไปเห็นแม่ตกนรก สงสารแม่มากก็เลยร้องไห้”คือแม่น่ะเป็นแม่ค้า

พบหลวงปู่ใหญ่ในถ้ำวัวแดง เณรน้อยต้นบุญก็พยายามเดินบุกป่าฝ่าดง มองไปทางไหนก็มีแต่ป่ากับป่า และถ้ำกับเหว เดินไปเรื่อยๆเจอถ้ำๆหนึ่ง ปากถ้ำกว้างใหญ่ลักษณะคล้ายอุโมงค์ มีแสงสาดช่องหินลงมาสามารถเห็นทางเป็นระยะๆ จึงตัดสินใจเดินลอดถ้ำไป ตั้งแต่บ่าย๑ ถึงบ่าย ๓ โมง เดินไปอย่างเพลินใจโดยไม่รู้สึกเหนื่อยเมื่อล้าแต่อย่างใด พอไปสุดอุโมงค์ก็เห็นลานหินกว้าง พื้นเรียบเหมือนขัดมันมาอย่างดี มีต้นไม้ใหญ่หลายต้นขึ้นเรียงรายเป็นร่มเงาอย่างพอเหมาะอากาศเย็นสบายใจยิ่งนัก บรรยากาศเป็นคล้ายอีกโลกหนึ่งเลย หน้าถ้ำจะมีหินใหญ่ลักษณะคล้ายวัวกำลังหมอบอยู่ ลำตัวเป็นสีแดง ส่วนนมเป็นสีขาว