หลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ

หลวงปู่แหวนเป็นศิษย์องค์หนึ่งของหลวงปู่สี หลวงปูสี วัดถ้ำเขาบุญนาค ท่านเป็นศิษย์รุ่นสุดท้าย สมเด็จโต วัดระฆัง เป็นสหธรรมมิก กับ หลวงปู่ศุข วัดมะขามเฒ่า และ หลวงพ่อกลั่น วัดพระญาตฯ ท่านนับเป็นเกจิ รุ่นโตกว่า หลวงพ่อจาด จง คง อี๋อีกแต่เนื่องจากหลวงปู่สี ท่านอายุยืนนานมาก

บุพเพสันนิวาสอันเหลือเชื่อของหลวงปู่แหวน หลวงปู่ว้าวุ่นใจเป็นอย่างยิ่ง จิตที่เคยควบคุมบังคับให้สงบนิ่งได้ก็เกิดปรวนแปรไป ความคิดคำนึงคอยแต่จะโลดแล่นซัดส่ายไปหาหญิงงามอย่างเดียว ทำให้หลวงปู่แหวนเกิดความหวาดกลัวตัวเองเป็นอย่างยิ่ง ขืนอยู่ต่อไปอาจจะพ่ายแพ้ต่อกิเลสเมื่อไหร่ก็ได้ดังนั้นหลวงปู่แหวนจึงตัดสินใจเก็บบริขารทั้งหลายเดินทางกลับประเทศไทยอย่างฉับพลัน ทันที เมื่อข้ามแม่น้ำโขงสู่ผืนแผ่นดินมาตุภูมิแล้วก็มุ่งหน้าขึ้นไปทางอำเภอศรี เชียงใหม่ ระหว่างเดินทางหนี “มาตุคาม” ซึ่งเป็นเนื้อคู่บุพเพสันนิวาสมาแต่ชาติปางก่อน จิตใจของหลวงปู่ยังโลดแล่นไปหาสาวงามเกือบตลอดเวลา เป็นความรู้สึกที่ฟุ้งซ่านที่รุนแรงร้ายกาจสุดพรรณนาทีเดียว หลวงปู่แหวนเดินทางมาถึงพระบาทเนินกุ่ม หินหมากเป้ง จึงหยุดยั้งอบรมตนอยู่ ณ ที่นี้ และก็เป็นวาสนาของหลวงปู่ที่ได้พบกับท่านพระอาจารย์มั่น

คราวหนึ่งหลวงปู่ตื้อมากับหลวงปู่แหวนได้เณรน้อยมาองค์หนึ่ง เณร พ่อก็ตาย แม่ก็ตาย บวชแล้วก็มาภาวนาอยู่ด้วย มาหัดนั่งภาวนา “เณรภาวนาพุทโธๆ ดีๆ เน้อ” ตั้งใจดี นั่งภาวนานิ่ง เณรน้อยคนนั้น ร้องไห้ ออกภาวนาร้องไห้ “เณรทําไมร้องไห้ ?” “นั่งภาวนาแล้วโน้น จิตสงบลงไป ไปเห็นแม่ตกนรก สงสารแม่มากก็เลยร้องไห้”คือแม่น่ะเป็นแม่ค้า

หลวงปู่สิม พุทธาจาโร เทศน์หลวงปู่แหวนปฏิบัติบูชาภาวนาจนถึงวาระสุดท้ายไว้ดังนี้ “ดูตัวอย่างหลวงปู่แหวนเพิ่งจะมรณภาพไปเร็วๆ เมื่อเดือนวันที่ 2 เดือนกรกฎาคม อาจารย์หนูเป็นผู้เฝ้าดูอาการไข้ของท่าน ท่านไม่วุ่นวายอะไรทั้งนั้น ภาวนาอยู่รูปเดียว จิตใจไม่ว้าวุ่นประการใด เป็นเพียงแต่ว่าหายใจมันสั้นไปๆ หายใจไม่ถึงท้อง ถึงกระนั้นจิตใจท่านก็เย็นสบาย ไม่ทุกข์ไม่ร้อน ไม่กระวนกระวาย จนกระทั่งลมหายใจหมดไป ท่านก็ไม่วุ่นวายอะไร เมื่อลมหายใจหมดแล้ว ยังมีเส้นในคอกระตุกอยู่อีกนิดๆ

หลวงปู่แหวนแสดงอิทธาภิสังขาร อาตมา(หลวงพ่อเปลี่ยน ปัญญาปทีโป) ไปอยู่กับหลวงปู่แหวน สุจิณโณ ปี ๒๕๐๗ นั่งอยู่กับท่าน อาตมาเห็นพวกเทพบุตรเทพธิดานะ เขาอยู่ที่ต้นไทรใกล้ ๆ ที่หลวงปู่แหวนผิงไฟนะ เขาหนีหมด เขาหนีไปอยู่ตรงต้นดู่ที่ก้นโบสถ์กันหมด ก็ตอนนั้นหลวงปู่แหวนท่านบรรลุธรรมเข้าใจไหม พวกเทพเขากลัวบาป อยู่ตามต้นไม้ใกล้ ๆ จะหนีหมดเลย เขาไม่อยู่สูงกว่า

#ถ้ำเชียงดาว ธรรมสถานพระปัจเจกพุทธเจ้า พระอรหันต์ และหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต• เทือกเขาภูหลวงเป็นเทือกเขาแห่งพระอริยเจ้าของทางภาคเหนือ ถือว่าเป็นขุนเขาศักดิ์สิทธิ์ หรือเรียกว่า “ดอยหลวงเชียงดาว” ซึ่งประกอบด้วยถ้ำเชียงดาว ถ้ำฤๅษี ถ้ำพระปัจเจก ถ้ำปากเปียง ถ้ำผาปล่อง ซึ่งล้วนเป็นสถานที่ที่ท่านพระอาจารย์มั่นได้เดินธุดงค์และพักบำเพ็ญเจริญสมณธรรมมาแล้วทั้งสิ้น ในสมัยก่อน ถ้ำเชียงดาวเป็นถ้ำที่เคยมีพระปัจเจกพุทธเจ้ามาพักและมีพระอรหันต์มานิพพาน ท่านพระอาจารย์มั่นกล่าวว่า “ป่าเทือกเขาเชียงดาวนั้น ถือเป็นรมณียสถานถ้ำเชียงดาว ถือเป็นมงคลสำหรับนักปฏิบัติธรรม”

“ให้มีเฉพาะอารมณ์ปัจจุบัน” อดีตนี้สำคัญ มันมาแต่ดึกดำบรรพ์ อดีตนี้ท่านหมายเอาทั้งกุศลและอกุศลทั้งหมด เมื่อจิตคิดขึ้นมาแล้ว มันก็ไปยึดไปถือเอาสิ่งนี้บ้างสิ่งนั้นบ้าง ยึดไปยึดมาก็เดือดร้อน เจ้าของเองนั่นแหละเดือดร้อน ใจมันจะไปเดือดร้อนที่ไหน ใจนี่แหละเป็นตัวเหตุ กำหนดทุกข์เข้าๆ ให้รู้เท่าถึงสภาพของเหตุแล้ว อย่านำเอามาหมักไว้ในจิตในใจ พยายามสลัดออก สิ่งที่ไม่ดีทั้งหลายอะไรก็เอาเข้ามาไว้ในใจ มันเดือดร้อน ละอยู่ที่ใจนี่ วางอยู่ที่ใจนี้ ละ วาง