ท่านพ่อลี ธัมมธโร

ท่านพ่อลี สอนการเดินจิตเข้าสมาธิ ให้มีสติสัมปชัญญะอยู่ในลมหายใจอย่างเดียวไม่ต้องไปคิดถึงเรื่องราวอื่นๆให้มีสติสัมปชัญญะอยู่ในลมเท่านั้นมันจะไม่ดี จะโง่ จะมืดจะหนาอย่างไรก็ช่างมันมุ่งดูลมอย่างเดียว จนจิตเป็นเอกัคคตารมณ์ต่อไป.. ความรู้ก็จะผุดขึ้นในตัวของมันเอง ไม่ต้องไปนั่งคิดถึงว่า อะไรมันจะเป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ความรู้ เขาจะบอกเรื่องราวเหล่านี้แก่เราเอง อย่างแจ่มแจ้งชัดเจน ไม่ใช่ความรู้ตามสัญญาที่ได้ยินเขาบอกเล่าแต่เป็นความรู้ซึ่งเกิดจากวิปัสสนาปัญญา +++++ท่านพ่อลี ธัมมธโร แอพเกจิ

“ทำนาไม่ได้เอาแต่ข้าวอย่างเดียว” เคยมีพระผู้ใหญ่เรียนถามท่านพ่อลี ว่า“ท่านพ่อลีก็เป็นพระผู้ใหญ่สายกรรมฐานทำไมท่านพ่อจึงพาญาติโยมประชาชนสร้างแต่พระ สร้างแต่เจดีย์” ท่านจึงตอบได้น่าฟังว่า“เกล้ากระผมทำนา ไม่ได้เอาแต่ “ข้าว” (มรรคผล)“เฟือง” เราก็เอา (บุญกุศล)“แกลบ” เราก็เอา (นิสัยเนกขัมมบารมี)” ญาติโยมทั้งหลายนั้น “บารมียังไม่พอ”ยังต้องเกิดตายอีกหลายภพหลายชาติจึงยังต้อง “อาศัยบุญกุศล” ท่านพ่อลีรู้ว่า ท่านสอน “ภาวนา”จะได้ผลกับคนเพียงบางส่วนเท่านั้นท่านจึงพาญาติโยม “สร้างพระ”เพื่อคนเหล่านี้จะได้ “บุญกุศล”

ปัจฉิมโอวาทของ “ท่านพ่อลี ธมฺมธโร” ท่านพ่ออาพาธด้วยโรคหัวใจโต และได้รับการรักษาพยาบาลเป็นอย่างดีที่สุด จากนายแพทย์ใหญ่​ ๆ ที่ประจำโรงพยาบาลสมเด็จพระปิ่นเกล้าฯ​ เป็นเวลา ๕ เดือนเศษ เมื่อนายแพทย์ได้ตรวจร่างกายครั้งสุดท้ายปรากฏว่า.อาการอาพาธของท่านดีขึ้นมากจนเป็นที่พอใจแล้ว.จึงอนุญาตให้ท่านกลับมาประจำอยู่วัดได้ วันเสาร์ที่ ๑๕ เมษายน ๒๕๐๔ ท่านมาลงทำอุโบสถสังฆกรรม และเมตตาให้บรรดาศิษย์ได้ถวายรดน้ำในวันสงกรานต์ทุกๆ คนต่างปลื้มปีติปราโมทย์เป็นอย่างยิ่งที่ท่านได้กลับและมีอาการเป็นปกติดี ได้พูดจาปราศรัยและสนทนาธรรมะกับสานุศิษย์ด้วยความแจ่มใสร่าเริง​

เรื่อง “กรรมหนักทำร้ายพระอริยะ” หลวงปู่สาม อกิญจโน ถูกทำร้ายด้วยหินเท่ากำปั้น จนฟันหน้าท่านหักไปหลายซี่ ในขณะที่ท่านนั่งสมาธิเข้าฌาณสมาบัติ (ธรรมประวัติ หลวงปู่สาม อกิญจโน) เมื่อออกพรรษาแล้ว จึงพาญาติโยมไปทางเชียงใหม่อีก ในครั้งนี้มีท่านคำดีและเณรฉลอง พร้อมโยมพุ จากสุรินทร์ (ปัจจุบันโยมพุบวชอยู่ที่วัดไตรวิเวก อ.เมือง จ.สุรินทร์) ร่วมเดินทางไปเชียงใหม่ด้วย ที่ไปครั้งนี้เพื่อหาสถานที่วิเวกเร่งทำความเพียรทางจิตใจของตนและศึกษาภูมิประเทศ