ท่านพ่อลี ธัมธโร

วิธีทำให้บ้านเป็นมงคล “ถ้าเจ้าของบ้านอยากให้บ้านเป็นมงคล ก็หมั่นสวดมนต์ พูดแต่สิ่งที่ดี ที่เป็นมงคล ไม่นินทาว่าร้าย ไม่พูดสิ่งที่เรียกว่าอัปมงคล ถ้าทำได้เช่นนี้ บ้านนั้นก็จะมีแต่ความเป็นมงคล” ท่านพ่อลี ธัมมธโร Cr.SaRaN WiKi แอพเกจิ

หลวงปู่ตื้อท่านเก่งทั้งฤทธิ์อภิญญาและเก่งทางสอนคน ในบรรดาศิษย์ของหลวงปู่มั่น พระที่มีฤทธิ์มากคือหลวงปู่ตื้อและท่านพ่อลี วัดอโศการาม สมัยที่หลวงปู่มั่นอยู่เชียงใหม่ หลวงปู่ตื้อก็อยู่ในสำนักเดียวกับท่าน อาจอยู่ป่าหรือที่ไหนสักแห่ง ขณะนั้นพระ ๔-๕ รูปกำลังย้อมจีวร กำลังต้มแก่นขนุนจนน้ำเดือดพล่าน หลวงปู่ตื้ออยู่ที่นั่นด้วย มีพระรูปหนึ่งถามว่าเขาว่าท่านตื้อมีฤทธิ์อย่างไร หลวงปู่ตื้อได้ฟังดั้งนั้นจึงล้วงมือลงไปในหม้อที่เดือดพล่าน แต่มือท่านไม่เป็นอะไร อีกคราวหนึ่งเป็นช่วงฤดูหนาวพระภิกษุนั้นผิงไฟแก้หนาวกันอยู่ เพราะทางเชียงใหม่โดยเฉพาะตอนบนยอดดอยนั้น จะหนาวขนาดไหนคงไม่ต้องบรรยาย ขณะนั้นหลวางปู่ตื้อและเพื่อนกำลังเหลาซี่กลด มีหลายท่านเห็นหลวางปู่ตื้อยื่นแข้งใส่เข้าไปในเปลวไฟ

สัพพะพุทธานุภาเวนะ ทั้งอินทร์ พรหม เทวดา มนุษย์ และสัตว์ดิรัจฉาน ต่างก็มีความรักใคร่ในพระองค์ตลอดทั่วทั้งพิภพ นี่ก็เพราะ “คุณธรรมความดี” ของพระองค์ ซึ่งปกแผ่ความร่มเย็นออกไปทั่วโลก เหตุนั้นจึงว่า “สัพพะพุทธานุภาเวนะ” อานุภาพแห่งพระพุทธเจ้า ย่อมกำจัดเวรภัยได้จริง เมื่อใครหมั่นมาระลึกถึงพระคุณของพระองค์ เช่น “พุทโธๆ” อยู่เสมอแล้ว ผู้นั้นจะมีเวรภัยได้อย่างไรไปอยู่กับคน

“นิมิตเห็นผี” มีอยู่วันหนึ่ง มีโยมท่านหนึ่งนิมิตถึงคนตาย มาบอกให้สั่งลูกหลานทำบุญให้อย่างนั้นอย่างนี้ โยมจึงออกสมาธิ ขออนุญาตจากท่านพ่อที่จะไปบอกลูกหลานของคนตายให้ทราบ ท่านพ่อก็ตอบว่า “เรื่องอะไร เราไม่ใช่บุรุษไปรษณีย์ ถึงเป็น เขาก็ไม่มีเงินเดือนมาให้เรา เราจะเอาอะไรไปเป็นพยานหลักฐานว่า เรารู้เราเห็น ถ้าเราไปบอกแล้วเขาเชื่อ เราจะกลายเป็นผู้วิเศษ ทีนี้จะเกิดการหลงตัวลืมตัว เดินไปก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แต่ถ้าเขาไม่เชื่อ เขาจะว่าเราเป็นอะไร รู้ไหม?”

ชั่วเลวแค่ไหนก็ไม่ตกนรก “แม้ก่อนหน้าจะชั่วเลวมาขนาดไหน แต่ปัจจุบันปฏิบัติธรรมจนถึงขั้นโสดาบัน ย่อมพ้นจากนรก ไม่ลงนรก ไม่ต้องไปเกิดในภูมิที่ทรมาน ปิดอบายภูมิทั้ง 4 คือ นรก เปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน” ท่านพ่อลี ธัมธโรCr.SaRaN WiKi

วันหนึ่งท่านเจ้าคุณศรีวิสารวาจา (พระยาศรีวิสารวาจา ซึ่งเป็นบิดาของคุณหญิงสาวิตรี ศรีวิสารวาจา) เล่าให้ฟังว่า เมื่อครั้งท่านไปประชุมที่นิวเดลี ประเทศอินเดียนั้น ท่านไปขึ้นเครื่องบินที่สนามบิน ก็เผอิญพบกับ “หลวงพ่อลี” วัดอโศการาม ท่านเจ้าคุณก็ได้เข้าไปนมัสการ แล้วถามว่าท่านจะไปไหน? หลวงพ่อลีก็บอกท่านเจ้าคุณฯ ว่า “จะไปนมัสการสังเวชนียสถานที่อินเดีย” ปราศรัยกันได้ชั่วครู่ ท่านเจ้าคุณฯ จึงนมัสการลา เพราะถึงเวลาเครื่องจะออก

ปัจฉิมโอวาทของ “ท่านพ่อลี ธมฺมธโร” ท่านพ่ออาพาธด้วยโรคหัวใจโต และได้รับการรักษาพยาบาลเป็นอย่างดีที่สุด จากนายแพทย์ใหญ่​ ๆ ที่ประจำโรงพยาบาลสมเด็จพระปิ่นเกล้าฯ​ เป็นเวลา ๕ เดือนเศษ เมื่อนายแพทย์ได้ตรวจร่างกายครั้งสุดท้ายปรากฏว่า.อาการอาพาธของท่านดีขึ้นมากจนเป็นที่พอใจแล้ว.จึงอนุญาตให้ท่านกลับมาประจำอยู่วัดได้ วันเสาร์ที่ ๑๕ เมษายน ๒๕๐๔ ท่านมาลงทำอุโบสถสังฆกรรม และเมตตาให้บรรดาศิษย์ได้ถวายรดน้ำในวันสงกรานต์ทุกๆ คนต่างปลื้มปีติปราโมทย์เป็นอย่างยิ่งที่ท่านได้กลับและมีอาการเป็นปกติดี ได้พูดจาปราศรัยและสนทนาธรรมะกับสานุศิษย์ด้วยความแจ่มใสร่าเริง​

เรื่องเล่าพระอริย : แม่ทัพใหญ่แห่งกองทัพธรรมหลวงปู่เสาร์ กนฺตสีโลเขียนเล่าเรื่อง พระไพศาล วิสาโล ประมาณปี ๒๔๓๕ มีพระธุดงค์หนุ่มวัย ๓๐ ชื่อพระอาจารย์เสาร์มาพักที่กุดเม็ก ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านคำบง อำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี ไม่นานก็ได้รู้จักกับชายหนุ่มคนหนึ่งชื่อมั่น ซึ่งเป็นหมอลำฝีปากดีแห่งบ้านคำบง หนุ่มมั่นมีความศรัทธาในพระอาจารย์เสาร์ มาดูแลอุปัฏฐากท่านเป็นประจำ บางวันก็ไม่กลับบ้าน ภายหลังก็ฝึกสมาธิภาวนากับท่านด้วย

“กูไม่อยากอยู่กับมึง มึงต้องเอากูไปส่งที่เก่าของกู” ในครั้งที่เกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 นายอุดมได้ติดตามกองทัพไทยไปพักอยู่ในวัดเก่าแก่แห่งหนึ่ง ในเมืองเชียงตุง ประเทศพม่า(Republic of the Union of Myanmar) โดยไปพักอยู่ในวิหารร้าง ในตอนค่ำขณะที่จะนอน แต่ยังไม่หลับ ได้เห็นแสงสว่างพุ่งมาจากหัวนอน จึงเกิดความสงสัยว่าเป็นแสงอะไร? ก็ได้รีบลุกขึ้นตรวจดู ได้เห็นพระพุทธรูปสัมฤทธิ์สีดำองค์หนึ่ง สูงคืบเศษ