ท่านพ่อลี วัดอโศการาม

วิธีทำให้บ้านเป็นมงคล “ถ้าเจ้าของบ้านอยากให้บ้านเป็นมงคล ก็หมั่นสวดมนต์ พูดแต่สิ่งที่ดี ที่เป็นมงคล ไม่นินทาว่าร้าย ไม่พูดสิ่งที่เรียกว่าอัปมงคล ถ้าทำได้เช่นนี้ บ้านนั้นก็จะมีแต่ความเป็นมงคล” ท่านพ่อลี ธัมมธโร Cr.SaRaN WiKi แอพเกจิ

หลวงปู่ตื้อท่านเก่งทั้งฤทธิ์อภิญญาและเก่งทางสอนคน ในบรรดาศิษย์ของหลวงปู่มั่น พระที่มีฤทธิ์มากคือหลวงปู่ตื้อและท่านพ่อลี วัดอโศการาม สมัยที่หลวงปู่มั่นอยู่เชียงใหม่ หลวงปู่ตื้อก็อยู่ในสำนักเดียวกับท่าน อาจอยู่ป่าหรือที่ไหนสักแห่ง ขณะนั้นพระ ๔-๕ รูปกำลังย้อมจีวร กำลังต้มแก่นขนุนจนน้ำเดือดพล่าน หลวงปู่ตื้ออยู่ที่นั่นด้วย มีพระรูปหนึ่งถามว่าเขาว่าท่านตื้อมีฤทธิ์อย่างไร หลวงปู่ตื้อได้ฟังดั้งนั้นจึงล้วงมือลงไปในหม้อที่เดือดพล่าน แต่มือท่านไม่เป็นอะไร อีกคราวหนึ่งเป็นช่วงฤดูหนาวพระภิกษุนั้นผิงไฟแก้หนาวกันอยู่ เพราะทางเชียงใหม่โดยเฉพาะตอนบนยอดดอยนั้น จะหนาวขนาดไหนคงไม่ต้องบรรยาย ขณะนั้นหลวางปู่ตื้อและเพื่อนกำลังเหลาซี่กลด มีหลายท่านเห็นหลวางปู่ตื้อยื่นแข้งใส่เข้าไปในเปลวไฟ

สัพพะพุทธานุภาเวนะ ทั้งอินทร์ พรหม เทวดา มนุษย์ และสัตว์ดิรัจฉาน ต่างก็มีความรักใคร่ในพระองค์ตลอดทั่วทั้งพิภพ นี่ก็เพราะ “คุณธรรมความดี” ของพระองค์ ซึ่งปกแผ่ความร่มเย็นออกไปทั่วโลก เหตุนั้นจึงว่า “สัพพะพุทธานุภาเวนะ” อานุภาพแห่งพระพุทธเจ้า ย่อมกำจัดเวรภัยได้จริง เมื่อใครหมั่นมาระลึกถึงพระคุณของพระองค์ เช่น “พุทโธๆ” อยู่เสมอแล้ว ผู้นั้นจะมีเวรภัยได้อย่างไรไปอยู่กับคน

“นิมิตเห็นผี” มีอยู่วันหนึ่ง มีโยมท่านหนึ่งนิมิตถึงคนตาย มาบอกให้สั่งลูกหลานทำบุญให้อย่างนั้นอย่างนี้ โยมจึงออกสมาธิ ขออนุญาตจากท่านพ่อที่จะไปบอกลูกหลานของคนตายให้ทราบ ท่านพ่อก็ตอบว่า “เรื่องอะไร เราไม่ใช่บุรุษไปรษณีย์ ถึงเป็น เขาก็ไม่มีเงินเดือนมาให้เรา เราจะเอาอะไรไปเป็นพยานหลักฐานว่า เรารู้เราเห็น ถ้าเราไปบอกแล้วเขาเชื่อ เราจะกลายเป็นผู้วิเศษ ทีนี้จะเกิดการหลงตัวลืมตัว เดินไปก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แต่ถ้าเขาไม่เชื่อ เขาจะว่าเราเป็นอะไร รู้ไหม?”

ชั่วเลวแค่ไหนก็ไม่ตกนรก “แม้ก่อนหน้าจะชั่วเลวมาขนาดไหน แต่ปัจจุบันปฏิบัติธรรมจนถึงขั้นโสดาบัน ย่อมพ้นจากนรก ไม่ลงนรก ไม่ต้องไปเกิดในภูมิที่ทรมาน ปิดอบายภูมิทั้ง 4 คือ นรก เปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน” ท่านพ่อลี ธัมธโรCr.SaRaN WiKi

วันหนึ่งท่านเจ้าคุณศรีวิสารวาจา (พระยาศรีวิสารวาจา ซึ่งเป็นบิดาของคุณหญิงสาวิตรี ศรีวิสารวาจา) เล่าให้ฟังว่า เมื่อครั้งท่านไปประชุมที่นิวเดลี ประเทศอินเดียนั้น ท่านไปขึ้นเครื่องบินที่สนามบิน ก็เผอิญพบกับ “หลวงพ่อลี” วัดอโศการาม ท่านเจ้าคุณก็ได้เข้าไปนมัสการ แล้วถามว่าท่านจะไปไหน? หลวงพ่อลีก็บอกท่านเจ้าคุณฯ ว่า “จะไปนมัสการสังเวชนียสถานที่อินเดีย” ปราศรัยกันได้ชั่วครู่ ท่านเจ้าคุณฯ จึงนมัสการลา เพราะถึงเวลาเครื่องจะออก

ท่านพ่อลี สอนการเดินจิตเข้าสมาธิ ให้มีสติสัมปชัญญะอยู่ในลมหายใจอย่างเดียวไม่ต้องไปคิดถึงเรื่องราวอื่นๆให้มีสติสัมปชัญญะอยู่ในลมเท่านั้นมันจะไม่ดี จะโง่ จะมืดจะหนาอย่างไรก็ช่างมันมุ่งดูลมอย่างเดียว จนจิตเป็นเอกัคคตารมณ์ต่อไป.. ความรู้ก็จะผุดขึ้นในตัวของมันเอง ไม่ต้องไปนั่งคิดถึงว่า อะไรมันจะเป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ความรู้ เขาจะบอกเรื่องราวเหล่านี้แก่เราเอง อย่างแจ่มแจ้งชัดเจน ไม่ใช่ความรู้ตามสัญญาที่ได้ยินเขาบอกเล่าแต่เป็นความรู้ซึ่งเกิดจากวิปัสสนาปัญญา +++++ท่านพ่อลี ธัมมธโร แอพเกจิ

“ทำนาไม่ได้เอาแต่ข้าวอย่างเดียว” เคยมีพระผู้ใหญ่เรียนถามท่านพ่อลี ว่า“ท่านพ่อลีก็เป็นพระผู้ใหญ่สายกรรมฐานทำไมท่านพ่อจึงพาญาติโยมประชาชนสร้างแต่พระ สร้างแต่เจดีย์” ท่านจึงตอบได้น่าฟังว่า“เกล้ากระผมทำนา ไม่ได้เอาแต่ “ข้าว” (มรรคผล)“เฟือง” เราก็เอา (บุญกุศล)“แกลบ” เราก็เอา (นิสัยเนกขัมมบารมี)” ญาติโยมทั้งหลายนั้น “บารมียังไม่พอ”ยังต้องเกิดตายอีกหลายภพหลายชาติจึงยังต้อง “อาศัยบุญกุศล” ท่านพ่อลีรู้ว่า ท่านสอน “ภาวนา”จะได้ผลกับคนเพียงบางส่วนเท่านั้นท่านจึงพาญาติโยม “สร้างพระ”เพื่อคนเหล่านี้จะได้ “บุญกุศล”

ท่านพ่อลี อธิษฐานเสี่ยงบารมีปี พ.ศ.๒๔๙๙ อายุ๔๖ ปี พรรษาที่ ๑๗ ถ้ำพระสบายที่ถ้ำพระสบาย อ.แม่ทะ จ.ลำปาง ท่านพ่อลี ธมฺมธโร วัดอโศการาม ขณะมีสมณศักดิ์เป็นพระครูสุทธิธัมมาจารย์ ได้นำคณะญาติโยมจัดสร้างเจดีย์เพื่อบรรจุพระบรมสารีริกธาตุไว้ในถ้ำพระสบาย โดยมีเจ้าแม่สุข ณ ลำปาง แม่เลี้ยงเต่าจันทรวิโรจน์ แม่เหรียญกิ่งเทียน