พระยาพิชัย

ไพฑูรย์ มักพูดถึงดาบไทยอยู่เสมอเพราะไพฑูรย์นั้นคุ้นกับดาบมาแต่จำความได้ เพราะที่บ้านเป็นสำนักดาบที่ฝึกดาบชั้นต้นให้กับผู้ที่สนใจ ตั้งแต่เป็นเด็กตัวเล็กๆจนถึงผู้ใหญ่ที่สนใจ พ่อให้ไพฑูรย์ถือดาบไม้ที่เหลาเป็นพิเศษที่ด้ามฝังลูกเหล็กให้รู้สึกมีน้ำหนักถือจนติดเป็นนิสัย ต่อจากนั้นคือการฝึกการต่อสู้ด้วยดาบหวายแบบที่เรียกว่ากระบี่กระบอง จนมาถึง ดาบไร้คม ครูเติมผู้ฝึกสอนดาบได้รับฉายาว่า “ ครูเติมสามเพลงตาย” ผู้เขียนทำหน้าสงสัย ไพฑูรย์หัวเราะบอกกับผู้เขียนว่า “ผมเล่าไปเรื่อยๆ แล้วจะรู้เหตุผลที่มาของฉายา” ดาบโบราณนั้นเขาสู้กันเป็น “เพลง” มีอยู่สองแบบคือ เพลงรุก” กับ