3686. วิชาคัดพระเวทครอบจักรวาล (ไพฑูรย์ พันธุ์เชื้องาม)

วิชาคัดพระเวทครอบจักวาล (ไพฑูรย์ พันธุ์เชื้องาม)

ชีวิตมนุษย์นั้นฟ้าลิขิตให้มาเกิดตามจักรราศีแต่เมื่อเติบโตขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่แล้วต้องลิขิตชีวิตตัวเองต่อไปจะดีจะเลวอย่างไรก็สุดแล้วแต่ตัวเองลิขิต

สำหรับไพฑูรย์ได้กำหนดชีวิตตนเองในโลกอาชญากรรมด้วยการก่อคดีที่ตำรวจทำคดีเป็นการจงใจสังหารขุนตระเวนปราบอริพ่าย โดยไม่ได้ใส่ใจกับจดหมายที่เขียนด้วยลายมือของขุนตระเวนปราบอริพ่ายว่าสมัครใจดวลปืนกันหากมีอันเป็นไปก็จะไม่เอาผิดต่อกันระหว่างร้อยตรีไพฑูรย์ พันธุ์เชื้องามกับขุนตระเวนปราบอริพ่าย

แต่ก็เอาเถอะเมื่อศาลท่านพิจารณาตามสำนวนและพยานหลักฐานที่ตำรวจเสนอผ่านอัยการแผ่นดินก็จบลงที่คุก แต่ก็หาเป็นเช่นนั้นไม่ไพฑูรย์เข้าไปอยู่ในบางขวางทางญาติของขุนตระเวนหาได้หยุดอยู่แค่นั้น แต่ได้จ้างขาใหญ่ที่มีฉายาว่า ‘’ชู เก้าเลี้ยว’’เป็นคนสังหารไพฑูรย์สังหารอย่างไรโปรดติดตาม

‘’ชู เก้าเลี้ยว’’เป็นฉายาของน.ช.บุญชู เขาไม่ได้เป็นคนเก้าเลี้ยวจังหวัดนครสวรรค์แต่เพราะความกลิ้งกลอกเจ้าเล่ห์ของเขาทำให้ได้ฉายาชู เก้าเลี้ยวเขาเป็นคนอีสานเป็นอดีตเสือชูเสือปล้นฆ่าข่มขืนเรียกค่าไถ่ประจำจังหวัดสุรินทร์เป็นพวกสายมีวิชาอาคมกล้า กว่าจะจนมุมตำรวจนั้นต้องถึงเลือดถึงเนื้อหัวหน้าชุดที่จับกุมไม่ต้องการลากคอไปขึ้นศาลแต่ผู้ใต้บังคับบัญชากลัวความผิดจึงไม่ยอมเอาหลาวไม้รวกแทงสวนทวารเสือบุญชูจึงได้เข้ามาอยู่บางขวาง

วันแรกที่พบกันในโรงเลี้ยงเสือชูก็เร่เข้ามาหาแล้วพูดกับไพฑูรย์ว่า
‘’นี่หรือวะคนที่ยิงกับขุนตระเวนปราบอริพ่ายตัวต่อตัว ถุ้ย.. ตัวเท่าลูกหมา’’

ไพฑูรย์อดกลั้นอารมณ์มองดูเสือชูแวบหนึ่ง ก่อนก้มหน้าลงกินข้าวแดงในจาน แต่เสือชูก็ไม่วายต่อนัดต่อแนงต่อไปอีก

‘’อร่อยนักเหรอข้าวแกงน่ะไอ้ไพฑูรย์ถึงก้มหน้าก้มตากินไม่มองดูรอบข้าง นี่กูเสือชูกำลังพูดกับมึง มึงต้องพูดกับกูไม่อย่างนั้นมึงจะอยู่ที่นี่ไม่ได้อย่างสงบไอ้ไพฑูรย์’’

ไพฑูรย์ไม่ว่าอะไรคงนั่งกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อยเสือชูสุดแค้นเดินเข้ามาหาไพฑูรย์เล่าว่า

สายตามองดูเสือชูอยู่ทุกย่างก้าวตอนเข้ามาใกล้ เสือชูยกเท้ากะถีบไพฑูรย์ให้ตกเก้าอี้ ไพฑูรย์ทะลึ่งพรวดเข้าหาในกำมือกำถาดข้าวราดแกงส้มไปด้วย เอาข้าวราดแกงส้มป้ายลูกนัยน์ตาของเสือชูเต็มๆ ข้าวกับแกงเข้าไปในลูกตาของเสือชูๆร้องเอ็ดอึงเอามือป้ายตาหงายหลังดิ้นด้วยความเจ็บปวด

เสียงเอะอะดังไปถึงผู้คุมเสียงเป่านกหวีดดังมาแต่ไกลเสียงวิ่งดังใกล้เข้ามาเสียงหัวหน้าผู้คุมร้องตวาดว่า

‘’พวกมึงนี่มันชอบก่อเรื่องจริงๆคราวนี้ใครอีกวะบอกมาเลย’’

‘’ไอ้ไพฑูรย์ครับพ่อมันเอาข้าวราดแกงส้มยัดใส่ลูกตาพี่ชูจนตาแทบบอดต้องหามไปเอาน้ำล้างตาแล้วเอาไปส่งให้หมอล้างตาซ้ำอีกทีหนึ่ง’’

หัวหน้าผู้คุมชื่อเดชร้องเรียกไพฑูรย์ให้เข้ามาได้ใกล้ๆพอ
ไพฑูรย์เดินมาใกล้ๆก็ตะคอกว่า

‘’ไอ้ไพฑูรย์มึงคงจำสิ่งที่กูบอกกับมึงในวันแรกที่เข้ามาในนรกนี้ว่าหัวโขนให้ถอดไว้ข้างนอก นายพล นายพัน นายร้อย นายสิบ หรือคุณหลวง คุณพระ ท่านเจ้าคุณมาอยู่ที่นี่แล้วมีฐานะเท่าเทียมกันคือเป็น’’นักโทษชาย’’หรือ’’นอชอ’’ไม่มีอภิสิทธิ์อะไรทั้งนั้นคราวนี้เป็นความผิดครั้งแรกกูจะเอาเลือดหัวมึงออก’’

พูดจบกระบองในมือของนายเดชก็หวดลงบนศีรษะของไพฑูรย์ดังโป๊ก เพียงแต่โน ไม่มีแผลแตก ไพฑูรย์กรากเข้าหานายเดชแย่งกระบองมาจะตีคืนจึง ถูกผู้คุมรุมตีจนสลบคาไม้กระบองรู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ในเรือนพยาบาลลุกไปเข้าห้องน้ำมองดูสารรูปตัวเองแล้วสุดสลด หัวหูบวมปูดหน้าบวมเนื้อตัวขัดยอกไปหมดยามเดินก็ลำบากเป็นครั้งแรกที่รู้จักคำว่า ‘’ตี 1 สลบ’’ (ต่อมาเคยถูกตีสามสลบขังคุกมืดมาแล้ว)

นักโทษภาคกลางด้วยกันกระซิบว่า

‘’ไพฑูรย์ได้ยินว่านายมีใบสั่งฆ่ามาจากข้างนอกไอ้เสือชูเป็นมือสังหารคนรับเงินคือไอ้เดชหัวหน้าผู้คุมไอ้สองคนนี้ทำมาหากินด้วยกันตายมาหลายศพแล้ว ละเกลอระวังตัวด้วย’’

ไพฑูรย์กล่าวขอบคุณสหายยามยากที่มาบอกข่าวและย้ำว่าหากมีเรื่องเดือดร้อนอันใดขอให้บอกเพราะภายนอกคุกยังมีพวกพ้องอยู่บ้างเวลาผ่านไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นวันหยุดขณะที่กำลังดูการเล่นเพลินๆก็มีนักโทษชายแดนอีสานมากระซิบว่า เสือชูต้องการพบ ไพฑูรย์จึงเดินตามไป

แต่ก่อนจะออกเดินตามไปสหายยามยากกรากเข้ามาประชิดแล้วยัดมีดปลายแหลมใส่มือกระซิบว่า
‘’อย่าไปมือเปล่า ไอ้พวกบักห่าพวกนั้นไว้ใจไม่ได้หรอกไพฑูรย์’’

ไปถึงแดนเกษตร เสือชูยืนอยู่ในแวดล้อมของพวกนักโทษอีสาน พอเห็นไพฑูรย์โผล่เข้ามาก็ร้องด่าลั่น

‘’ไอ้บักห่าไพฑูรย์มึงเอาข้าวราดแกงส้มยาตากูจนแทบบอดวันนี้กูจะแหกลูกนัยน์ตามึงมาขยี้ให้เละคาตีน’’

‘’ไม่ต้องพูดมากบักห่าชูเข้ามาเลย”

ลูกน้อง 2 คนของ เสือชูดาหน้าเข้ามาด้วยแม่ไม้มวยโคราชไพฑูรย์ใช้มอญยันหลักเข้าลิ้นปี่คนแรกหงายหลังลงไปจุกแอ๊กๆ คนที่สองเหวี่ยงหมัดมวยวัดวาเข้ามา ไพฑูรย์ใช้ศอกจามนาโปให้ที่หน้าหงายหลังไปทั้งยืน

บุ้ก!!

ไพฑูรย์เล่าว่ารู้สึกจุกที่ชายโครงด้านซ้ายเพราะไม่ได้ทันระวังตัวมัวแต่ระวังสมุนของเสือชูทำให้เสือชูฉวยโอกาสแทงไพฑูรย์ทีเผลอ แม้ไม่เข้าก็ทำให้จุกขัดหายใจไม่ทั่วท้องไพฑูรย์ตั้งหลักได้ก็กระชากมีดที่พกออกมากระชับมือ

เสือชูมีสีหน้ากังวลเพราะกะว่าจะเห็นมีดทะลุชายโครงเข้าไปภายใน หากเขาขว้านมือเพียงไม่กี่ทีตือฮวนของไพฑูรย์ก็จะออกมากองในมีดเดียว แต่นี่มันผิดแผนที่วางไว้แต่แรก แต่เสือชูยังคงมั่นใจในวิชาอาคมของตน

ไพฑูรย์กรากมีดไปข้างหน้าเพื่อป้องกันการจู่โจมจากเสือชู ส่วนเสือชูย่างสามขุมเข้าหาอีกอย่างประมาทว่าไพฑูรย์กระดูกอ่อนกินกรุบๆ แต่หาได้สำนึกไม่ว่าอดีตนายทหารพระธรรมนูญไม่ใช่ว่าใครจะหยามได้ง่ายๆการต่อสู้เริ่มจากการแทงกันไปมาแต่ยังไม่มีใครพลาดให้อีกฝ่ายหนึ่งได้เปรียบ

ไพฑูรย์เล่าต่อไปว่าก้าวเท้าลื่นเสียหลักล้มลงนอนหงาย เสือชูเงื้อเท้ากระทืบกะให้อกพังคาเท้า ไพฑูรย์รีบใช้ขากวาดข้อเท้าเสือชูแบบเถรกวาดลานตัวลอยหงายหลังผลึ่งมีดกระเด็นหลุดจากมือเปิดโอกาสให้ไพฑูรย์ลุกขึ้นยืนได้ก่อนเสือชูแต่ไพฑูรย์มิได้ถือโอกาสเอาเปรียบยืนรอจนเสือชูลุกขึ้นได้

จากการแทงกันระยะห่างค่อยๆเข้ามาเป็นประชิดตัวไพฑูรย์สังเกตเห็นลายสักบางลายมิใช่เป็นแบบของไทยแต่เป็นของฝั่งเขมร การร่ายพระเวทคัดของอาจจะไม่ได้ผล จะทำอย่างไร นึกขึ้นมาได้ว่า”ครูบาอาจารย์สั่งว่าโองการธรณีสารใช้ทำลายอาคมครอบจักรวาล” ได้โอกาสทดลองโดยร่ายพระเวทธรณีสารว่า

‘’โองการพินธุนาทัง อุปปันนังพรหม สหะบดีนามัง อาทิกัปเป สุอาคะโต ปัญจะปทุมังทิสวา นะโมพุทธายะ ยะธาพุทโธนะ’’

ได้ผลไม่ได้ผลเดียวก็รู้ไพฑูรย์บอกว่าเอาเฉี่ยวๆก่อน

ปลายมีดของไพฑูรย์สะกิดตรงยันต์ประหลาดแม้จะไม่เข้ามากก็ทำให้มีเลือด ซิบ ซิบ แบบยางบอนเสือชูเอามือลูบแขนเห็นมีเลือดก็ชะงักด้วยความโกรธ

‘’บักห่ากินหัวไพฑูรย์ กูจะเอามีดคว้านดากมึง’’

นับแต่วาระนั้นเสือชูกระหน่ำแทงแบบบ้าเลือด ที่สุดก็ถึงการกอดปล้ำกันอึกอักมีดหลุดไปไหนก็ไม่รู้ ใครอยู่ข้างบนก็เอามือบีบคออีกฝ่ายกะะให้ตายคามือใครพลิกขึ้นมาก็เอาบ้าง ไพฑูรย์ลงไปอยู่ข้างล่างเสือชูนั่งทับเอามือสองข้างบีบคอกดไว้ เส้นเลือดดำใหญ่ถูกกดหนักเข้าคนถูกบีบ จะรู้สึกคล้ายง่วงนอนหากไม่แก้ไขไม่นานก็จะหลับแล้วหมดลมหายใจ

ไพฑูรย์รวบรวมสติใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางงอปลายให้คล้ายกับตะขอใช้ความไวปักปลายเข้าไปที่นัยน์ตาของเสือชูกระชากลง เสือชูร้องเหมือนวัวถูกทุบด้วยตะลุมพุก ปล่อยมือจากการบีบคอเอาสองมือกุมเบ้าตาไพฑูรย์ลุกขึ้นเดินไปเก็บมีดเดินมาหาเสือชู พนมมือไหว้ แล้วไพฑูรย์พูดกระซิบที่หูเสือชูว่า

‘’ขอโทษที่ต้องใช้วิธีนี้กับนายเราไม่คิดจะฆ่านายหรอกเสือชู นายไม่ต้องไปกลัวไอ้เดชมัน อย่าไปรับใช้มัน เราจะให้พรรคพวกที่อยู่ด้านนอกหาทางเล่นงานมันในฐานะที่เป็นเจ้าหน้าที่ปฏิบัติมิชอบ รับจ้างฆ่านักโทษในคุกวันนี้พอแค่นี้’’

ไพฑูรย์ร้องเรียนเรื่องนายเดชหัวหน้าผู้คุมรับใบสั่งฆ่านักโทษในคุกบางขวางไปยังส.ส. ฝ่ายรัฐบาลที่เป็นพวกกับไพฑูรย์เรื่องผ่านไปยังอธิบดีกรมราชทัณฑ์ให้มีการสืบสวนทางลับเพราะเป็นคดีใหญ่ที่จะสาวไปยังคดีฆาตกรรมในบางขวางไม่นานนักเรื่องก็กระจ่างหัวหน้าผู้คุมถูกตำรวจเรียกตัวไปสอบปากคำและแจ้งข้อหา

ไพฑูรย์ใช้วิชากฎหมายที่ได้เล่าเรียนมาให้นักโทษไปเป็นพยานในคดีฆาตกรรมเป็นเหตุให้พยานหลักฐานแน่นหนาโยงไปถึงนายเดชในที่สุดศาล ท่านก็พิพากษาจำคุกนายเดช ไล่ออกจากงานงดเบี้ยบำนาญกลายเป็นนักโทษชดใช้กรรม เสือชูรอดจากคุกกลายมาเป็นเพื่อนกับไพฑูรย์มารู้ภายหลังว่าผู้จ้างวานคือลูกชายของขุนตระเวนปราบอริพ่ายนั่นเอง

*นักเลงจริง ต้องไม่รุม ตัวต่อตัว เมื่อศัตรูล้มต้องไม่ซ้ำ*

ขอบคุณข้อมูลดีๆจาก : นักเลง โบราณ ตำนานหนังเหนียว
คลิปดีๆจาก : สองยาม
นำเสนอโดย : แอพเกจิ – AppGeji