3668. สี่สหายดับเจ้าพ่อเกยชัยใต้ตอนจบ (ไพฑูรย์ พันธุ์เชื้องาม)
สี่สหายดับเจ้าพ่อเกยชัยใต้ตอนจบ (ไพฑูรย์ พันธุ์เชื้องาม)
ไพฑูรย์บอกว่าการปลอมตัวทำมาทุกรูปแบบ แต่ที่ไม่ค่อยอยากทำคือการปลอมตัวเป็นตำรวจ เพราะมีความรู้สึกขัดแย้งในใจ ไพฑูรย์เห็นว่าตำรวจน้ำเสียส่วนหนึ่งทำให้คนดีกลายเป็นเสือเป็นสางเป็นอาชญากร ร่วมมือกับคนชั่วทำร้ายคนดี
ลองไปอ่านประวัติของเสือร้ายที่มีประวัติอาชญากรรมอันร้ายแรงจะพบว่าล้วนมาจากการถูกรังแกจากพวกคนชั่วและตำรวจเช่น เสือผาด ทับสายทอง เป็นผู้ที่คอยช่วยเหลือพวกชาวนาตาสีตาสา มิให้ถูกนายทุนโกง กลับถูใส่ความว่าขโมยควายเอาไปติดคุกจนต้องแหกคุกออกมาล้างแค้น เสือจำเรียง ปางมณี ขุนโจร 5 นัดถูกรังแกเช่นกัน
ไพฑูรย์เล่าว่า ผู้ที่ปลอมตัวเป็นตำรวจไปอวดเบ่งกับชาวบ้านหรือไปจีบสาวที่ถูกจับติดคุกติดตารางข้อหาแต่งกายเป็นเจ้าพนักงานโดยไม่มีสิทธิ์เพราะติดเครื่องหมายยศและสังกัดผิด แต่ไพฑูรย์เคยเป็นทหารพระธรรมนูญเรื่องเครื่องแบบไม่ต้องกังวลถูกต้องเนี้ยบ แถมยังคุยเรื่องตำรวจแต่ละกองกำกับการได้คล่องไร้พิรุธ
ความเดิมตอนที่แล้ว ลุงปั้นของไพฑูรย์ถูกเสือแด่นคนพยุหะคีรีปล้นยิงบาดเจ็บ ไพฑูรย์ออกจากซ่องลับมาพร้อมกับเพื่อนร่วมตายเพื่อมาแก้แค้นให้กับลุงด้วยทราบว่าเสือแด่นเป็นจ้าพ่อเกยชัยใต้ มีอิทธิพลมาก และเป็นเสือที่ปล้นไม่เลือกหน้าอินทร์หน้าพรหม
โดยให้หม่อมหลวงลออปลอมเป็นพ่อเลี้ยงปางไม้จากลำปางมาเก็บค่าไม้ซุงที่นครสวรรค์และมารอรับแพซุงที่เกยชัย ไปเที่ยวหาความสำราญจนได้พบกับโสเภณีที่เป็นสายของเสือแด่นคอยดูพวกคนรวยที่มาเที่ยวในซ่องโสเภณีเพื่อส่งข่าวให้เสือแด่นวางแผนปล้นหรือจับตัวไปเรียกค่าไถ่
เจ้าประจวบปลอมตัวเป็นองครักษ์บ้านนอกเด๋อๆด๋าๆ คอยคุ้มกันพ่อเลี้ยงอินสม ส่วนเจ้าอำไพคอยเฝ้าดูลาดเลาและคุ้มกันสองสหายให้ปลอดภัย ส่วนไพฑูรย์ไม่ออกหน้าเพราะมีหมายจับจะออกหน้าในฉากสุดท้ายเท่านั้น
ไพฑูรย์บอกสามเพื่อนตายว่าให้คอยดูว่าสะอิ้งจะหลอกหม่อมหลวงลออไปให้เสือแด่นเมื่อกำหนดนัดหมายลงตัวแล้วไพฑูรย์จะเป็นคนวางแผนทั้งหมด
เสือแด่นเป็นเสือระแวงไพร แม้จะได้ข่าวจากสะอิ้งเป็นมั่นเหมาะก็ยังไม่เคลื่อนไหวเพราะระแวงว่าจะถูกตำรวจวางเบ็ดให้ฮุบเหยื่อ ทำให้สี่สหายรู้สึกว่าการรอคอยทำให้อึดอัดเป็นอย่างยิ่ง แต่ถึงอย่างไรก็ต้องรอ
วันที่ทุกคนรอก็มาถึง สะอิ้งบอกกับพ่อเลี้ยงกำมะลอว่าอยากกลับบ้านไปที่เกยชัยเหนือเพราะไม่ได้ไปหาพ่อแม่นานแล้ว หากพ่อเลี้ยงจะไปด้วยก็ไม่ขัด ทั้งยังยอมทำตามที่พ่อเลี้ยงต้องการด้วยการเลิกอาชีพที่ทำอยู่หากพ่อเลี้ยงเมตตาก็กลับไปอยู่บ้านรอพ่อเลี้ยงมาหาเวลามาเก็บเงินหรือต้องการหาความสุข เพียงแต่พ่อเลี้ยงส่งเงินมาให้เลี้ยงตัวเองและมิให้อดอยากก็พอจะทำไร่ตามอาชีพเดิม ที่ต้องมาเป็นโสเภณีเพราะถูกหนุ่มกรุงหลอก
โดยสะอิ้งบอกว่าญาติชื่อกนชัยมีเรือไอ หากพ่อเลี้ยงตกลงก็จะเรียกให้มารับกลับ พ่อเลี้ยงกำมะลอรีบกระโดดลงหลุมพรางรับปากว่านัดเรือได้เมื่อใดจะไปด้วยจากนั้นก็จะกลับลำปาง ที่สุดสะอิ้งนัดว่าออกเดินทางอีกสามวันเวลาประมาณเก้าโมงเช้าจะออกเดินทาง สี่สหายมานั่งปรึกษากัน
“งานนี้มันเอาจริงแน่ มันถึงนัดไปทางน้ำเพราะทางบกไม่สะดวกจะทำอะไรก็ต้องระมัดระวังสู้ทางน้ำไม่ต้องระวังตัวมาก” ไพฑูรย์เอ่ยนำ
“อั๊วไม่เกรงอันตรายใดๆเลย ขอแต่เปียวางแผนให้ดีก็แล้วกัน เพราะเรามันคนต่างถิ่นอาจพลาดพลั้งได้” หม่อมหลวงลออปรารภกับไพฑูรย์
“อั๊วก็เหมือนกับเจ้าลออเรื่องฉะกันซึ่งๆหน้าไม่เคยถอยสักก้าว ว่าแต่แกเถอะเจ้าอำไพพร้อมหรือเปล่า” เจ้าประจวบสัพยอกเจ้าอำไพ
“พร้อมตั้งแต่มาแล้วโว้ย ไม่แน่ไม่ใช่แป้งขนมจีนหรอกโว้ย”
ไพฑูรย์บอกกับสามสหายว่า เมื่อเสือแด่นเลือกทางน้ำ พวกเราก็สู้มันทางน้ำก็แล้วกัน อั๊วจะไปหาลุงปั้นที่บ้าน ไปขอเรือยนต์กับนายท้ายและลูกน้องมือดีของลุงปั้นมาร่วมงานด้วย
ไพฑูรย์ไปพบกับลุงปั้น ลุงปั้นเรียกนายเชิดมาพบกับไพฑูรย์ แนะนำว่านายเชิดเป็นเสือมาก่อนแต่มาหยุดปล้นเพราะนับถือในตัวลุงปั้นที่ได้อุปการะลูกเมียขณะที่เป็นเสือร้าย แม้จะไม่ได้เป็นเสือก็ยังต้องหลบซ่อนคดีเก่าที่ยังไม่ยอมหมดอายุความ เมื่อลุงปั้นต้องการใช้จะออกช่วยงานทันที
ไพฑูรย์เล่าเรื่องให้ฟังว่าเสือแด่นวางแผนล่อเพื่อนไปทางน้ำโดยเดินทางจากเกยชัยใต้ขึ้นมาเกยชัยเหนือ นายเชิดมีความเห็นอย่างใด
“ไม่ยากหรอกคุณเปีย ผมจะจัดเรือเครื่องเผาหัวสองลำเรื่องความเร็วและกำลังไม่ต้องเป็นห่วงไอ้เสือแด่นหนีไม่ออกแน่ ลำหนึ่งตามประกบเรือที่เสือแด่นส่งมารับ ผมจะให้ลูกน้องขับเรือหนึ่งคน อีกคนนั่งไปด้วย ส่วนที่ลำผมจะขับเอง จอดซุ่มไว้ในจุดที่เป็นรอยต่อระหว่างท้องน้ำเกยชัยเหนือและใต้ มีศาลไอ้ด่างเกยชัยเป็นสำคัญ หากเกิดปะทะกันก่อนได้ยินเสียงปืนจะรีบออกเรือไปช่วยพร้อมกับลูกน้องอีกหนึ่งคน”
นัดแนะกันแล้วไพฑูรย์มาวางแผนกับสามสหาย โดยเจ้าประจวบนั่งเรือไปกับพ่อเลี้ยงกำมะลอและสะอิ้งในเรือที่มารับเจ้าอำไพจะนั่งเรือไปกับลูกน้องนายเชิดตามประกบเรือของเสือแด่น ไพฑูรย์จะซุ่มอยู่กับนายเชิดที่ศาลเจ้าไอ้ด่างเกยชัยจะแล่นประกบไปห่างๆเพื่อมิให้มีพิรุธ
เก้าโมงเช้าตรง เจ้าหม่อมหลวงลออ เจ้าประจวบคาดตะกรุดโทนและตะกรุดกระดูกห่านของหลวงพ่อหรุ่นเก้ายอด ที่เคยช่วยชีวิตมาแล้วหลายหน สองคนใส่เสื้อแจ๊คเกตชายลงมาเกือบถึงหัวเข่า รูดซิปปิดเพื่อมิให้เห็นปืนเมาเซอร์ต่อด้ามของเจ้าหม่อมหลวงลออ และปืนลูเกอร์ออโตของเจ้าประจวบที่ใช้ซองคาดหน้าอกห้อยไว้ที่ข้างลำตัวด้านซ้าย
เจ้าประจวบยังคงทำท่าเด๋อๆเหมือนเดิม สะอิ้งเดินนำพ่อเลี้ยงกำมะลอกับองครักษ์เด๋อไปลงเรือที่ท่าน้ำ นายท้ายเรือหน้าตาดุหนวดเคราครึ้มใส่หมวกแก๊ปพกปืนไว้ที่เอวด้านซ้ายด้านหลังเอาผ้าขาวม้าพันเอวทับด้ามเอาไว้ เรือที่เสือแด่นส่งมารับออกจากท่าไล่เลี่ยกันเรือเครื่องเผาหัวของอดีตเสือเชิดก็แล่นตามประกบไปพร้อมกับเจ้าอำไพ
ที่หน้าศาลเจ้าไอ้ด่างเกยชัย เรือเครื่องเผาหัวของนายเชิดจอดรอท่าอยู่พร้อมกับไพฑูรย์และลูกน้องอีกคนหนึ่ง นายเชิดมีลูกซองแฝดตราเสือคู่มือ ลูกน้องนายเชิดมีปืนลูกโม่หนึ่งกระบอก ส่วนไพฑูรย์มีโคลท์ตราม้าเอ็มพี.38 และพาราเบลั่มซองคาดหน้าอกไว้ที่สีข้างด้านซ้าย ปืนลูกโม่เสียบไว้ที่เอวด้านหลัง เรือแล่นทวนน้ำทำให้เสียเวลา 10 โมงครึ่งกว่าๆจึงแล่นผ่านจุดที่ไพฑูรย์ซุ่มไพฑูรย์บอกว่าโล่งอกเพราะหากเสือแด่นลงมือก่อนละก็คงจะลำบากอยู่เหมือนกัน
นายเชิดนำเรือออกวิ่งตามหลังเรือที่ลูกน้องขับประกบเรือเสือแด่น พอถึงคุ้งน้ำเรือต้องแล่นหลบกระแสน้ำเชี่ยวเข้าหาฝั่งไพฑูรย์สะกิดนายเชิดให้ดูที่ปลายคุ้ง เรือบรรทุกขนาดกลางเครื่องกลางลอยลำอยู่ ในเรือมีคนอยู่หลายคนคอยดักอยู่ข้างหน้า นายเชิดบอกว่าได้การแล้ว รอให้มันเข้าประกบเรือที่แล่นนำหน้าจะเร่งเครื่องเข้าประกบทันที
เรือบรรทุกขนาดกลางลำแรกแล่นออกมาสกัดทันที พ่อเลี้ยงกำมะลอที่รูดซิปเสื้อแจ๊คเกตเตรียมพร้อมอยู่เงียบๆ กระชากเมาเซอร์ออกมาปลดเซฟแล้วยิงใส่นายท้ายเรือเข้าที่หัวอย่างจัง หัวคะมำจมพวงมาลัยเรือ เจ้าหม่อมหลวงลออเข้าถือพวงมาลัยแทนหักหัวเรือหลบเรือบรรทุกขนาดกลางเสีย
เสือแด่นร้องสำทับ
“อย่าต่อสู้ กูเสือแด่นโว้ย”
เจ้าประจวบชักปืนออกมาจี้สะอิ้งสำทับว่า
“มึงนอนคว่ำหน้ากับพื้นเรือ อย่าเสนอหน้าขึ้นมาไม่งั้นถูกลูกหลงตายโหง”
เรือสี่ลำแปรขบวนเข้าหากันสาดกระสุนเข้าหากันเสียงดังสนั่นไปทั่วคุ้งน้ำ ไพฑูรย์ว่าเหมือนหนังคาวบอยตะวันตก ลูกน้องเสือแด่นถูกยิงตกน้ำไปหลายคน นายเชิดบอกไพฑูรย์ว่า
“คุณเปียระวังตัว ผมจะเทียบเรือเข้ากับเรือเสือแด่น”
พอเรือเทียบกัน ไพฑูรย์กระโดดจากท้ายเรือไปยังท้ายเรือที่เสือแด่นบัญชาการร้องตะโกนลั่น
“ไอ้เสือแด่น กูเสือไพฑูรย์จะมาเอาชีวิตมึง มึงปล้นลุงปั้นของกู ยิงเสียจนปางตาย วันนี้กูมาชำระแค้น”
“ได้เลย มาไม่ต้องหลบ ไม่ต้องหมอบกระสุน เหลือเท่าใดใส่ไม่ยั้ง”
ไพฑูรย์ร่ายพระเวทคัดของขลัง ก่อนยิงได้กล่าวสำทับว่า “นามมะรูเปิด นามะรูปัง” กระสุนปืนพาราเบลั่มพร่างพรูออกมาปากกระบอกเข้าหาเสือแด่นทะลวงอกทุกนัด กระสุนของเสือแด่นแล่นเข้าหน้าอกไพฑูรย์หลายนัด แต่ด้วยอำนาจแห่งผ้ารอยเท้าหลวงพ่อเดิม กระสุนไม่อาจผ่านเนื้อเข้าไปได้ เพียงแต่รู้สึกแสบร้อนและจุกเมื่อหัวกระสุนกระทบจนเซถอยหลัง ส่วนเสือแด่นหงายหลังผลึ่งนอนตีแปลงเลือดดำทะลักออกมาจากมุมปากตาเหลือกสำลักเลือดหลายอักจึงขาดใจตาย
ลูกน้องเสือแด่นที่เหลือรอดยอมวางอาวุธ ไพฑูรย์ให้ลงไปอยู่ในเรือหนึ่งในสองลำ ให้นายท้ายขับหนีไปพร้อมกับสะอิ้ง ส่วนไพฑูรย์กับสามสหายลงเรือลำเดียวกับนายเชิดกลับไปบ้านลุงปั้นที่เกยชัยเหนือ เรือบรรทุกขนาดกลางที่เหลืออยู่ นายเชิดเอาเชือกโยงลากมาไว้ที่เกยชัยเหนือเจ้าของเรือนำหลักฐานมาขอรับเรือคืนเพราะเสือแด่นไปจี้เอามา
ไพฑูรย์กับสี่สหายย้อนไปที่เรือ รีบเดินทางกลับทันทีเพราะขืนรออยู่ตำรวจต้องตามมารวบเป็นแน่ อดีตเสือเชิดหายเข้ากลีบเมฆไปตำรวจปิดคดีเสือแด่นว่า “โจรล้างโจร” จบตอนสี่สหายดับเจ้าพ่อเกยชัยใต้
(หากแฟนเพจท่านใดมีเรื่องราวของอาจารย์ไพฑุรย์นอกเหนือจากที่ทางเพจเคยลงไว้หากมีจิตศรัทธาต้องการจะเผยแพร่ความรู้ไว้เป็นวิทยาทานก็สามารถinboxเข้ามาทางเพจได้นะครับ)
ขอบคุณข้อมูลดีๆจาก : นักเลง โบราณ ตำนานหนังเหนียว
ขอขอบคุณรูปภาพและคลิปจาก : สองยาม
นำเสนอโดย : แอพเกจิ – AppGeji
