3669. อำนาจแห่งมีดหมอคุ้มชีวี (ไพฑูรย์ พันธุ์เชื้องาม)

อำนาจแห่งมีดหมอคุ้มชีวี (ไพฑูรย์ พันธุ์เชื้องาม)

ไพฑูรย์ พันธุ์เชื้องาม เป็นผู้ที่เก็บความทรงจำในอดีตที่ผ่านมาได้สมบูรณ์ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนกับว่ามันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้ไพฑูรย์ไขข้อสงสัยให้ฟังว่า

” ผมเผชิญกับภยันตรายมาแล้วทุกรูปแบบเผชิญหน้ากับคนมามากมายตั้งแต่เลวจนถึงเลวที่สุด เจ็บแค้นที่สุด เหี้ยมโหดที่สุดทุกอย่างเมื่อเกิดขึ้นมันฝังลึกลงในสมองส่วนที่เป็นความจำอัดไว้จนแน่น ความทรงจำเหล่านั้นถูกรื้อค้นออกมานับแต่เริ่มเขียนเรื่อง ” จอมอาชญากรหมายเลข 1″ ตอนแรก ได้ถูกเรียงร้อยกันเป็นเรื่องราวจากชีวิตจริงของผู้ที่เป็นนักโทษประหารตั้งแต่เป็นนักโทษชายนักโทษชั้นเลวจนได้เป็นผู้ช่วยผู้คุมและได้รับอภัยโทษในที่สุด

แม้แต่ภูตผีปีศาจไพฑูรย์บอกว่าเจอมามากแต่ไม่เคยกลัวเพราะคนที่มีมีดหมอหลวงพ่อเดิมไม่ว่าขนาดเล็กหรือใหญ่ภูตผีปีศาจจะไม่มารบกวน ก็แค่ส่งเสียงให้ตกใจไม่กล้าปรากฏตัว มีดหมอหลวงพ่อเดิมนั้นหลวงพ่อสั่งไว้ว่า

” ใช้ได้ทั้งกันและแก้สำหรับการแก้คือการป้องกันชีวิตเพื่อเอาตัวรอดเท่านั้นหากจะแก้จนอีกฝ่ายหนึ่งถึงตายต้องรอให้น้ำตาไหลเป็นเลือดเสียก่อน”

ไพฑูรย์บอกว่าคำว่าน้ำตาไหลเป็นเลือดนั้นเป็นคำพราหมณ์ เพราะไม่เคยมีใครเลยที่มีน้ำตาไหลเป็นเลือดอาจเป็นเพราะไพฑูรย์ใช้มีดหมอปลิดชีวิตคนไปหลายคนแม้เป็นการป้องกันตัว แต่ละเมิดคำห้ามของหลวงพ่อเดิมเพราะน้ำตายังไม่ไหลเป็นเลือด จึงต้องเวียนวนอยู่ในเรือนจำแหกคุกถูกจับกลับมา

จนสุดท้ายหลังใช้มีดหมอกับนักโทษชายจอมโหดขณะที่เป็นผู้ช่วยผู้คุมแล้วจึงหันหน้าไปทางที่ตั้งของวัดหนองโพประกาศว่านับแต่นี้ไปจะไม่ใช้มีดหมอนี้ฆ่าคนอีกต่อไป

มีดหมอหลวงพ่อเดิมมีดีหลายอย่าง อาทิ ใครก็ตามที่ว่าคงกระพัน( ยกเว้นกินว่าน ว่านเป็นของดีตามธรรมชาติมิได้มีการปลุกเสกลงเลขยันต์เหมือนเครื่องราง การสัก การฝังเข็ม) หากถูกมีดหมอหลวงพ่อเดิมกรีดหรือแทงแล้วจะหมดความคงกระพันทันที

แม้รักษาแผลหายแล้วความคงกระพันก็จะไม่เกิดขึ้นอีก ด้วยหลวงพ่อเดิมท่านได้เสกคาถาที่เรียกว่า” ประจุขาด” เอาไว้ในมีดหมอของท่านทุกเล่ม ไพฑูรย์บอกว่าเจอมากับตัวเองจนชิน

ขับภูตผีปีศาจใช้ปลายจี้กลางกระหม่อมหรือที่หน้าผาก ผีจะรีบออกจากตัวคนทันทีด้วยหลวงพ่อปลุกเสกมีดหมอด้วยคาถาอาวุธ 5 ประการความว่า

นารายณ์ยัสสะ จักราวุธัง (จักรกรดอาวุธประจำองค์พระนารายณ์)

สักกัสสะ วชิราวุธัง (อาวุธประจำองค์อินทราชเจ้าจอมดาวดึงส์)

อาฬวะกะทุสาวุธัง (ผ้าขาวแห่งอาฬวะกะยักษ์)

เวสสุวัณนัสสะคธาวุธัง (ตระบองอาวุธประจำองค์ท่านท้าวเวสสุวรรณ)

ยมนัสสะนัยนาวุธัง (ดวงพระเนตรแห่งท่านพญายมราช)

ปัญจะอาวุธานัง เอเตสังอานุภาเวนะ ปัญจะอาวุธานัง ภัคคะภัคขา วิจุณนัง วิจุณนัง โลมาเมนะ ผุสสันติ อะมุมหิ โอกาเสติถาหิ

ใช้เป็นคาถาอาราธนามีดหมอหลวงพ่อเดิมได้ด้วย

ด้วยเหตุนี้มีดหมอของหลวงพ่อเดิมจึงมีค่ามีราคาหายากและมีของปลอมเกลื่อนไปหมดใครมีของจริงนับว่าเป็นโชคดีอย่างยิ่งมีดหมอเคยช่วยชีวิตไพฑูรย์ในช่วงแห่งความเป็นความตายที่ไพฑูรย์เรียกว่า” มีดหมอคุ้มชีวี”

โรงสีไฟเฮ็งหลี อยู่โพนางดำออก ตำบลสรรพยา จังหวัดชัยนาท อินทเนียร์(เอนจิเนียร์) หมายถึงช่างเครื่อง ชื่อบุญพันธ์ พันธุ์เชื้องามเป็นหลานชายแท้ๆของบิดาไพฑูรย์ เป็นช่างซ่อมเครื่องยนต์ทั้งเครื่องสีข้าวและเรือกลไฟเถ้าแก่ฮงไว้ใจให้ดูแลเครื่องสีข้าวและเครื่องเรือที่ไปซื้อข้าวเปลือกได้รับแต๊ะเอียปีละหลายร้อยบาท 100 บาทสมัยนั้นใช้กันไม่หวาดไม่ไหว

บิดาไพฑูรย์ เคยบอกไพฑูรย์ไว้ว่า มีหลานชื่อบุญพันธ์ พันธุ์เชื้องามอยู่โรงสีไฟเฮ็งหลีอยู่ที่โพนางดำออก จังหวัดชัยนาทเมื่อไพฑูรย์แหกคุกออกมาได้หนีไปหาบุญพันธ์ที่มีศักดิ์เป็นอา

ไปหาตอนกลางคืน เพื่อมิให้เป็นที่ผิดสังเกตอาบุญพันธ์ตกใจมากที่จู่จู่ไพฑูรย์ก็มาพบ เพราะรู้ข่าวว่าไพฑูรย์อยู่ในบางขวาง ไม่รอให้ถามกระซิบว่า

“ผมแหกคุกมาครับอาผมขอซุกหัวนอนไม่นานจะหนีต่อไปเพราะตำรวจออกประกาศจับไปทั่วทุกพื้นที่ ที่คาดว่าผมจะเดินทางไปแต่ที่นี่คาดว่ายังไม่เป็นที่ต้องสงสัย”

เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ อาบุญพันธ์ให้พักอยู่ในบ้านพักบอกให้พักผ่อนให้เต็มที่พรุ่งนี้จะพาไปพบเถ้าแก่ฮงเพื่อบอกกล่าวและจัดงานให้ทำ ต่อหน้าเถ้าแก่ฮงอาบุญพันธ์แนะนำว่าชื่ออรุณเป็นหลานในใส้มาหางานทำเถ้าแก่ฮงถามว่า

“อารุณลื้อเคยทำงานด้านบู๊มาบ้างไหมเพราะเวลาอั๊วไปซื้อข้าวเปลือกมาสีต้องพกเงินสดติดตัวไปคราวละมากๆหากถูกปล้นลื้อคุ้มภัยให้อั๊วละก็ลื้อได้งานทำ รูปร่างลื้อเป็นจับกังแบกกระสอบข้าวสารไม่ได้แน่”

“เคยทำครับเถ้าแก่ใช้อาวุธปืนได้คล่องทั้งยาวสั้นมีดไม้คมแฝกก็ถนัดพูดไปก็พาลจะทำให้เถ้าแก่เหม็นขี้ฟันเอาไว้ถึงเวลาแล้วเถ้าแก่จะบอกว่าผมแน่”

เถ้าแก่ให้เสมียนไปหยิบปืนลูกซองแฝด กับปืนลูกโม่ .38 โคลท์ตราม้าจากอเมริกาให้ไพฑูรย์เลือกไพฑูรย์บอกว่าขอลูกซองแฝดส่วนปืนพกขอใช้ปืนประจำตัวเพราะถนัดกว่าเถ้าแก่หัวเราะด้วยความพอใจบอกกับไพฑูรย์ว่า

“อีก 3 วันจะไปซื้อข้าวที่สุพรรณบุรีเอาเรือลากจูงเรือเอี้ยมจุ๊น 3 ลำ อารุณอยู่กับอั๊วในเรือจะได้นอนหลับสบายตลอดคืนไม่งั้นต้องหลับหลับตื่นตื่นๆมีปืนอั๊วก็ใช้ไม่ถนัดเป็นพ่อค้าไม่ใช่มือปืน”

รถพ่วงซื้อข้าวออกเดินทางไปยังจุดหมายปลายทางคือสุพรรณบุรีเรือเทียบท่าข้าวที่เป็นตลาดกลางเพื่อประมูลซื้อข้าวจากชาวนาโดยแบ่งรายได้ส่วนหนึ่งให้กับเจ้าของท่าข้าวเป็นกำนัล เถ้าแก่ฮงเอาเงินใส่ในซองหนังที่ติดอยู่กับสายคาดหนังแถบใหญ่ที่นอกจากจะเก็บเงินได้มิดชิดแล้ว ยังเป็นผลป้องกันการแทงด้วยของมีคมที่พุงกะทิอีกด้วย

ไพฑูรย์นั่งคอยมองความเคลื่อนไหวของคนรอบข้าง พลันเห็นความผิดสังเกตของชาย 2 คนที่ใบหน้าท่าทางไม่ได้บอกว่าเป็นชาวนา แต่บอกว่าเป็นพวกโจรมากกว่า คอยดูเถ้าแก่ฮงควักเงินจากกระเป๋าจ่ายค่าข้าวเปลือกเมื่อข้าวที่นำมาประมูลหมดเจ้าสองคนนั่นก็แวบหายไปเถ้าแก่ฮงเดินมาหาไพฑูรย์สั่งว่า

” คืนนี้ค้างที่นี่พรุ่งนี้มีประมูลอีกครั้ง พอหมดการประมูลแล้วค่อยเดินทางต่อ”

” ได้ครับเถ้าแก่แต่ผมขอให้เถ้าแก่กลับไปนอนในเรืออย่าค้างแรมตามที่เจ้าของท่าข้าวจัดให้ผมสังหรณ์ว่าอาจเกิดเหตุร้ายขึ้นได้”

” ลื้อคิดเหมือนอั๊วเลยเอาละกลับไปที่เรือนายท้ายเรือมันหุงหาอาหารเตรียมไว้ให้แล้วล่ะกินแล้วจะได้นอนพัก”

เรือยนต์ถอยออกไปทอดสมอห่างจากตลิ่ง ไม่กีดขวางการเดินเรือ เถ้าแก่นอนหลับกรนครอกไปแล้วส่วนไพฑูรย์เผลอม่อยหลับไปเพราะรู้สึกผ่อนคลายแถบนี้มีชื่อเรื่องแมวน้ำ เป็นพวกย่องเบาทางน้ำหรือไม่ก็ปล้นเหยื่อที่นอนค้างแรมในเรือ มารู้สึกตัวเมื่อเรือไหวยวบ ขึ้นมาก็มองเห็นประกายไฟรอบๆตามมาด้วยเสียงตูมเสียงกระสุนแหวกอากาศเฉียดร่างไพฑูรย์จนรู้สึกถึงความร้อนของหัวกระสุนที่ไหม้เนื้อหนัง

มีดหมอปากกาที่เสียบไว้ในกระเป๋าเสื้อสําแดงเดชทำให้ลูกปืนแคล้วคลาดเพราะหากถูกยิงไพฑูรย์จะหมดโอกาสได้ต่อสู้กลิ้งตัวหลบกระสุนที่ถูกยิงใส่พอตั้งหลักได้จึงดึงปืนออโตเมติกหางนกขึ้นแล้วสวนกลับ มือปืนกระเด็นตกจากเรือเสียงน้ำกระจายอีก 2 คนที่เหลือคนหนึ่งถูกเถ้าแก่สอยด้วยลูกซองตกน้ำไป อีกคนที่เหลือถอดใจกระโดดน้ำหนี ความมืด

ไม่ได้นอนจนรุ่งเช้าพอนายท้ายเรือหุงหาอาหารเช้าให้กิน แล้วจึงขึ้นไปบนท่าข้าวเพื่อประมูลซื้อข้าว เจ้าของท่าข้าวถามว่าเมื่อคืนได้ยินเสียงปืนดังมาจากเรือเกิดอะไรขึ้นเถ้าแก่บอกว่าถูกแมวน้ำเล่นงาน ตกน้ำไปสองอีกคนหนึ่งกระโดดน้ำหนีไปได้ เจ้าของท่าข้าวถามเถ้าแก่ว่าจะไปแจ้งความไหมจะให้คนพาแต่ไพฑูรย์ ชิงพูดขึ้นว่า

“ไม่ต้องหรอกเพราะพวกมันไม่ได้อะไรไปแถมถูกยิงหงายหลังตกน้ำเป็นตายไม่รู้เดี๋ยวก็จะออกเดินทางแล้ว”

การประมูลซื้อข้าววันที่ 2 จบลง เถ้าแก่ให้ขนข้าวเปลือกที่ซื้อไว้ลงไปในเรือจนหมดจึงออกเดินทางต่อเถ้าแก่ชมไพฑูรย์ไปตลอดทาง แต่ไพฑูรย์นึกในใจว่า ไม่ต้องชมหรอกเพราะเผลอม่อยหลับไปหากมีดหมอไม่ช่วยไว้คงกลายเป็นศพไปแล้ว พอดึงมีดหมอมาดูว่าทำไมคราวนี้ไม่เป็นมหาอุด พบว่า ปลอกมีดไม่ได้ล็อคใบมีด มีดจริงเข้าฝักไม่มิด

มีดหมอหลวงพ่อเดิม ถ้ากดใบมีดลงไปในปลอกจนมิดแล้วให้กดใบมีดลงด้านล่างให้ดังกึกเป็นการล็อค จะดึงมีดไม่ออกจนกว่าจะดันคมมีดขึ้นด้านบนเพื่อปลดล็อคเสียก่อนลักษณะเช่นนั้นจะเป็นมหาอุด ถ้าดึงใบมีดขึ้นเล็กน้อยแล้วกดล็อกในลักษณะที่ใบมีดไม่เข้าไม่มิดฝักจะเป็นแคล้วคลาด

(หากแฟนเพจท่านใดมีเรื่องราวของอาจารย์ไพฑุรย์นอกเหนือจากที่ทางเพจเคยลงไว้หากมีจิตศรัทธาต้องการจะเผยแพร่ความรู้ไว้เป็นวิทยาทานก็สามารถinboxเข้ามาทางเพจได้นะครับ )

ขอบคุณข้อมูลดีๆจาก : นักเลง โบราณ ตำนานหนังเหนียว
ขอขอบคุณรูปภาพและคลิปจาก : สองยาม
นำเสนอโดย : แอพเกจิ – AppGeji

error: ถ้าจะก๊อปกรุณาให้เครดิตท่านเจ้าของบทความ
%d bloggers like this: