อวสาน

โก๋ หลังวัง “วัยรุ่นประลัยกัลป์” ตอนที่ 13 (อวสาน) (สุริยัน ศักดิ์ไธสง) ระวีอ่อนแสงเมื่อเมฆหนาจัดและครื้มสนิทเมื่อวสันต์พรมหยาดน้ำแห่งความชุ่มชื่นจนร่างของอดีตวัยรุ่นจากรั้วชมพู-ฟ้า ซุ่มไปทั้งตัวทว่าเขาไม่ได้นำพากับธรรมชาติ มุ่งเจตนาแน่วแน่เพื่อไปหาแม่…แม่ของลูกที่เคยชั่วร้าย ฝนยังกระหน่ำหนักขณะร่างของเขาเดินหลีกหลบยานพาหนะบนถนนเพื่อตรงไปยังท่าเรือ ท่าเรือข้ามฝากระหว่างปากคลองตลาดวัดกัลยาณ์ฯ ยุคนั้นยังไม่มีหลังคานอนจากภายในเขตโต๊ะเก็บเงินค่าโดยสารของผู้เป็นเจ้าของท่า เขาประคองร่างโซชัดโซเซเข้าไปยืนตากฝน ห่างจากโต๊ะเก้าอี้ของแม่ไม่เกินห้าเมตร พวกคนงานต่างหยุดกิจกรรมหันมายังเขาเป็นจุดเดียวแม่เองก็เห็นเขา ฟ้าคงรั่วดุจพิรุณพิโรธ เวลาที่ฝนจะหยุดคงยาก เพราะเวิ้งฟ้ายังเป็นสีเทาเข้ม