วัยรุ่นประลัยกัลป์

โก๋ หลังวัง “วัยรุ่นประลัยกัลป์” ตอนที่ 13 (อวสาน) (สุริยัน ศักดิ์ไธสง) ระวีอ่อนแสงเมื่อเมฆหนาจัดและครื้มสนิทเมื่อวสันต์พรมหยาดน้ำแห่งความชุ่มชื่นจนร่างของอดีตวัยรุ่นจากรั้วชมพู-ฟ้า ซุ่มไปทั้งตัวทว่าเขาไม่ได้นำพากับธรรมชาติ มุ่งเจตนาแน่วแน่เพื่อไปหาแม่…แม่ของลูกที่เคยชั่วร้าย ฝนยังกระหน่ำหนักขณะร่างของเขาเดินหลีกหลบยานพาหนะบนถนนเพื่อตรงไปยังท่าเรือ ท่าเรือข้ามฝากระหว่างปากคลองตลาดวัดกัลยาณ์ฯ ยุคนั้นยังไม่มีหลังคานอนจากภายในเขตโต๊ะเก็บเงินค่าโดยสารของผู้เป็นเจ้าของท่า เขาประคองร่างโซชัดโซเซเข้าไปยืนตากฝน ห่างจากโต๊ะเก้าอี้ของแม่ไม่เกินห้าเมตร พวกคนงานต่างหยุดกิจกรรมหันมายังเขาเป็นจุดเดียวแม่เองก็เห็นเขา ฟ้าคงรั่วดุจพิรุณพิโรธ เวลาที่ฝนจะหยุดคงยาก เพราะเวิ้งฟ้ายังเป็นสีเทาเข้ม

โก๋ หลังวัง “วัยรุ่นประลัยกัลป์” ตอนที่ 12 (สุริยัน ศักดิ์ไธสง) แม้อ่อนระโหยเปลี้ยเพลียเพราะฤทธิ์อยากเสพย์ยามหาอุบาทว์ทว่าความว่องไวปราดเปรียวตามสันดานเดิมกลับส่งให้เขารอดกระสุนศัตรูได้อย่างน่าลงโลง กลุ่มนักเลงโบว์ลิ่งไม่ได้ติดตามผล ทั้งนี้อาจเนื่องจากผู้คนกำลังแตกตื่นตระหนกกับเสียงปืนนั่นเอง จอมประลัยกัลป์บัดนี้เข็มสักเล่มยังไม่มีไอ้เรื่องปืนก็เลยตัดปัญหาให้เขาเกิดความชิงชังตัวเอง แม้ผ่านสังเวียนไม้, มีดและปืนมามาก แต่คราวนี้เขาเจอคมกระสุนเฉียดชายโครง จนต้องพยายามแฝงตัวเลาะตามอาคารซึ่งมีแสงสว่างไม่ค่อยจะมากนัก “ไปไหนดี…?” เขาถามตัวเองเพราะขาดเพื่อน มีแต่ศัตรู แล้วอดีตวัยรุ่นดังก็ตัดสินใจมุ่งกลับรวงรังวัดกัลยาณ์ฯ เขาจำเป็นต้องว่าเรือจ้างไปส่งเพราะเรือยนต์ข้ามฝากของแม่เลิกวิ่งตั้งแต่สามทุ่มครึ่ง

โก๋ หลังวัง “วัยรุ่นประลัยกัลป์” ตอนที่ 11 (สุริยัน ศักดิ์ไธสง) น้ำพุกลางวงเวียน ๒๒ กรกฎาฯ ของกรุงเทพฯ พุ่งกระฉูดกระเซ็นกระสายล้อแสงไฟที่ประดับไว้ดูเป็นฝอยพร่างพราวน่าทัศนา มันเป็นสถานที่พักผ่อนของชาวจีนสูงอายุเสียเป็นส่วนมาก จะมีแปลกปลอมก็คงเป็นพวกกรรมกรและลูกจ้างชาวชนบทที่ทำงานอยู่ยังละแวกนั้น ใกล้ยี่สิบสามนาฬิกา บนม้าหินของเกาะกลางถนน ถ้าบรรดานักเลงผู้รักบรรยากาศให้ความสังเกตก็จะรู้ว่า ตั้งแต่เมื่อคืนวานได้มีชายหนุ่มแปลกหน้าสองคนมาเที่ยวเตร็ดเตร่อยู่บริเวณนั่นจวบจนถึงสองยาม คืนนี้ก็เช่นกัน ชายแปลกหน้าในชุดกลมกลืนกับความมืดดังกล่าวยังคงนั่งทัศนาชีวิตรอบๆ

โก๋ หลังวัง “วัยรุ่นประลัยกัลป์” ตอนที่ 10 (สุริยัน ศักดิ์ไธสง) ในที่สุดแผนหักล้างของ สุมาอี้ และ เก๋าตี๋ เพื่อกำจัด เฮียเหลา ก็ได้บังเกิดขึ้น สมุนของน้องชาย เก๊าม้าเก็ง เข้าทำการยึดคาสิโนของเฮียเหลาทุกแห่งโดยปราศจากกานขัดขวาง นักพนันแท้ๆ ยังไม่รู้ตัวว่ามีการเปลี่ยนแปลงผู้บริหารในสถานที่พวกเขายิ้มกริ่มหรือหน้าดำอยู่นั่นได้รับการเปลี่ยนแปลงจากสองสิงห์พี่น้องแซ่ภู่ ตัวเฮียเหลาเองถูก

โก๋ หลังวัง “วัยรุ่นประลัยกัลป์” ตอนที่ 9 (สุริยัน ศักดิ์ไธสง) ใครจะล้วงเข้าไปถึงห้วงลึกในหัวใจนักเลงอย่างเขา ต่างได้แต่คิดว่า กลุ่มนักเลง ม้าเก็งเอ๋า ต้องการยึดอาณาจักรเถื่อนไว้ในอุ้มตีน ทั้งๆที่ไม่มีปัญญา การกระทำอันฉาวโฉ่ที่ สุมาอี้ กระทำแก่รุ่นพี่มีทั้งเก็บตาย ตลอดจนตบหน้าสั่งสอน ส่วนรุ่นใหญ่ต่างไม่กล้าเป็นบันได เสี่ยใหญ่เจ้าของ “สุวิทย์ภัตตตาคาร”

โก๋ หลังวัง “วัยรุ่นประลัยกัลป์” ตอนที่ 8 (สุริยัน ศักดิ์ไธสง) ไม่เคยพบเจอะเจอปัญัหาปวดใจเยี่ยงนี้มาก่อน จอมประลัยกัลป์เลยเว่อไปครู่หนึ่ง จึงเบนสายตาให้ตรงกับ ปากกระบอกปืนของ สิงห์ไผ่ตัน ก้าวช้าๆเข้าไปอีกก้าว ทุกส่วนในกายของ เอ็ดหลังวัง พร้อมจะเผชิญทุกสถานะ อาจช้าไปก้าวหนึ่งหรือหลายก้าว อันนีคนอย่างเข้าอ่านทะลุ เพราะคนที่ถือปืนจ้องเขม็งที่หมายฆ่า กับคนที่มีปืนคาเด่ติดเอว

โก๋ หลังวัง “วัยรุ่นประลัยกัลป์” ตอนที่ 7 (เขียนโดยสุริยัน ศักดิ์ไธสง) เพิ่งจะทุ่มเศษ….กลุ่มสามนักเลงสลัมซุ่มรถรอเขาเกือบชิดทางเข้าซอย เก๊าม้าเก็ง เหยียบตีนออกมายืนบนฟุตปาธหน้าบ่อน ครู่เดียวจึงเรียกแท็กซี่ก้าวขึ้นนั่งรถทะยานเลี้ยวขวามุ่งเส้นทางเยาวราช สิงห์ไผ่ตัน เตรียมบิดกุญแจติดเครื่องรถ “อย่าเพิ่ง…มึงดูสมุมมันตามดิกทั้งสามตัว” ฮิลแมนสีดำสนิทขับตามท้ายรถของนักเลงม้าเก็งเอ๋าในระยะใกล้เคียงกัน โชเฟอร์วัดไผ่ตันบิดกุญแจสตาร์ทเครื่องรถแท็กซี่ป้ายดำควบตามอีกชั้นหนึ่ง “กูว่ามันออกเลยเยาวราช…แต่ตามให้ถึงที่สุดเลย” รถผ่านหน้าโรงภาพยนตร์โอเดียน แสงสีของไฟที่ประดับน้ำพุบนเกาะกลางถนนอาจสวยถ้าใจคนไม่ร้อนกิเลส แท็กซี่ของจอมอาชญากรชื่อกระฉ่อนประเทศ

โก๋ หลังวัง▪️วัยรุ่นประลัยกัลป์ เสียงของเธออ่อนโยน ทว่ามั่นคง ถึงอย่างนั้นแววของความขุ่นเคือง โกรธแค้นในดวงตาที่เปิดกว้างนั้นปิดบังเขาไม่ได้ เอ็ดหลังวัง ขมวดคิ้ว มองเห็นความเคร่งเครียดครุ่นคิดมากขึ้น ชีวิตที่หมกมุ่นอยู่กับความบัดสีทารุณน่าสะพรึงกลัวของเขา หมดความปรานีและขาดมโนธรรมจริงๆ หรือ? เขาถามตัวเองในขณะที่จิตใจกับพฤติกรรมมันค้านกัน เด็กสาวนับร้อยที่นอนระเกะระกะไปทั่วตัวเรือนชั้นบนชั้นล่าง มันมีสิ่งหนึ่งบังคับให้เขาจำใจหลีกเลี่ยงอย่างปราศจากข้อแม้ ซ้ำใจ-สะใจอยู่ในอก สลัดมโนธรรม แต่ก็ไม่วายเหลือเมตตาธรรม “มึงไปอาบน้ำ แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียใหม่กูจะพูดกับศรีมายเอง”

โก๋ หลังวัง “วัยรุ่นประลัยกัลป์” ตอนที่ 5 (สุริยัน ศักดิ์ไธสง) นายทุนก็คือนายทุน เป็นขุนพลต้องอยู่ตรงกลางศึก แวดล้อมกองบัญชาการ พวกเขาต่างหากที่มีหน้าที่สร้างสงครามทุกรูปแบบทั้งรุกและรับเพื่อแระคองที่มั่นหรือก้าวไปยึดที่มั่นศัตรู บัดนี้ เขากำลังก้าวเข้ามา มาเพื่อต้องการอะไร? เอ็ด หลังวัง ถามตัวเองหลังจากพิจารณารูปการณ์ได้ทั่ว ทุกวันนี้เขาไม่ต่างนักเลงสุรา ถึงเมาก็ยังมีเวลาสร่าง ต่อไปถ้าเขา