หลวงปู่เสาร์ กันตสีโล

“จิตก่อนเกิดและก่อนตายเป็นอย่างไร” ท่านอาจารย์ทอง อโสโก ศิษย์องค์หนึ่งของหลวงปู่เสาร์ เล่าให้ฟังว่า มีพระองค์หนึ่ง อยู่ที่อำเภออำนาจเจริญ อุปสมบทในงานฉลองอายุของหลวงปู่เสาร์ที่วัดบูรพา เมืองอุบล เมื่อ พ.ศ. ๒๔๘๓ พออุปสมบทแล้วก็ไปจำพรรษาที่วัดบ้านสามผง อำเภอท่าอุเทน จังหวัดนครพนม แล้วก็ไปป่วยหนัก ท้องร่วง มรณภาพอยู่ที่วัดนั้น ภายหลังแกบอกเล่าว่า แกไปเกิดที่บ้านน้ำกล่ำ

“แสงประหลาดที่พระธาตุพนม” บันทึกของพระครูพิบูลธรรมภาณ ได้พูดถึงคณะของท่านพระอาจารย์เสาร์ ว่า “ท่านพระอาจารย์เสาร์ ปกติวิสัยท่านชอบกุฏินํ้า ถ้ามีสระท่านจะให้ทํายื่นไปในสระนํ้า แล้วทําสะพานเข้าไป ถ้าริมนํ้าท่านจะให้ทําใกล้นํ้าที่สุด อยู่ที่พระธาตุพนมก็เหมือนกัน ตรงบริเวณพระธาตุพนมมีสระนํ้าอยู่สระหนึ่ง นํ้าใสมาก มีดอกบัวบานสะพรั่งและจอกแหนท่านพระอาจารย์เสาร์ จึงให้ทํากุฏินํ้าให้ท่าน ส่วนท่านพระอาจารย์มั่น และท่านเจ้าคุณพระปัญญาพิศาลเถร ทําที่พักกุฏิริมรอบพระธาตุพนม” (พ.ศ. 2443) “นับแต่วันแรกของการอธิษฐานเข้าพรรษา

“…ประวัติและปฏิปทา องค์ท่านพระอาจารย์สีทา ชยเสโน วัดศรีอุบลรัตนาราม จ.อุบลราชธานี…” “ ผู้เป็นพระกรรมวาจาจารย์ให้แก่พระอาจารย์ใหญ่สายวิปัสสนาธุระ ถึง ๒ องค์ คือ หลวงปู่เสาร์ กันตสีโล และ หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ” พระอาจารย์สีทา ชยเสโน ท่านเป็นพระอาจารย์ของอาจารย์และเป็นพระอริยะเถระ

หลวงปู่มั่นเล่า เหตุการณ์ระลึกชาติ ว่ามีพระอริยะ รูปใดบ้าง ที่เคยมี”อดีตชาติ”ร่วมกัน! เหตุการณ์ก่อนการบรรลุอรหันต์ในส่วนที่เป็นความทรงจำของหลวงตาทองคำ จารุวัณโณนั้น ท่านได้กล่าวถึงการที่หลวงปู่มั่นเกิดความรู้เห็นในชาติภพที่เรียกว่า “ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ” ความตอนนี้มีว่า… “ท่านว่า จิตถอนออกมาอีก คราวนี้เวทนา วิตก จางลงไปมาก แต่ยังไม่หมด ท่านกำหนดพิจารณาอีก จิตก็รวมลงไป ปรากฏว่าฝนตกน้ำนอง ชุ่มชื่นขึ้นมา

“ท่านพ่อลี ธมฺมธโร” พระเจ้าอโศกมหาราช พระองค์เป็นจอมจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ เมื่อได้ฟังธรรมจากสามเณรนิโครธซึ่งเป็นเด็กตัวน้อย ๆ ฟันยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมว่า “#ผู้ไม่ประมาทย่อมไม่ตาย #ผู้ประมาทแล้วเหมือนคนตายแล้ว”บทธรรมสั้น ๆ นั้นได้สร้างศรัทธาแก่พระเจ้าอโศก ฯ เป็นยิ่งนัก ธรรมไม่มีวัย ใจไม่มีกาล คนจะดีจะชั่วจะบริสุทธิ์ขึ้นอยู่กับความประพฤติและการกระทำ ไม่ใช่ว่าชาติตระกูลดี เกิดนาน บวชนาน จะดีบริสุทธิ์ขึ้นมาเองได้…

หลวงปู่เสาร์ ท่านเกิดที่บ้านข่าโคม ตำบลหนองขอน อำเภอเมือง (ปัจจุบันอำเภอเขื่องใน) จังหวัดอุบลราชธานี เมื่อวันที่ ๒ พฤศจิกายน ๒๔๐๒ ท่านอุปสมบทที่วัดใต้ ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี ต่อมาได้เป็นเจ้าอาวาสวัดใต้ และได้ญัตติเป็นพระธรรมยุตที่วัดศรีทอง (วัดศรีอุบลรัตนาราม) มีพระครูทา โชติปาโล เป็นพระอุปัชฌาย์