ผ้ารอยเท้า

ในปี พ.ศ.2481-2485 ประเทศไทยต้องเข้าร่วมสงครามมหาเอเชียบูรพาอย่างจำใจ โดยยอมเซ็นสัญญาเป็นพันธมิตรกับญี่ปุ่น ทำให้ประเทศสัมพันธมิตรที่นำโดยสหรัฐอเมริกา ต้องประกาศสงครามกับไทยไปด้วยอย่างช่วยไม่ได้ ผลของสงครามทำให้ประชาชนคนไทยทุกหย่อมหญ้าต่างได้รับเดือดร้อนไปด้วยไฟแห่งสงคราม ผู้คนหวาดผวากลัวภัยสงคราม ข้างยากหมากแพง อดอยากยากแค้นกันทั่วหน้าประชาชนชาวจังหวัดนครสวรรค์ และจังหวัดใกล้เคียงต่างก็พากันเสาะแสวงหาของขลังติดตัวติดบ้านเพราะกลัวภัยระเบิด ใครที่พอจะมีเงินหน่อยก็พากันไปเช่าวัตถุมงคลมาไว้เป็นกำลังใจโดยเฉพาะวัดหนองโพ ในวันหนึ่งคราคล่ำไปด้วยผู้คนที่มาเช่าวัตถุมงคลของหลวงพ่อเดิมกันแน่นขนัด ยิ่งมีข่าวล่ำลือถึงคุณอภินิหารต่างๆของผู้ได้วัตถุมงคลของหลวงพ่อเดิมไปครอบครอง  ก็ยิ่งแห่กันมาที่วัดหนองโพแทบทุกสารทิศ เรื่องผ้ารอยเท้าหลวงพ่อเดิมนั้น ใครเป็นผู้ริเริ่มยืนยันไม่ได้ แต่ปรากฏว่ามีผู้นำเอาผ้าขาวมาให้หลวงพ่อเหยียบรอยเท้า สีที่ใช้ก็คือครามผงผสมน้ำนั่นเอง เอามาทาฝ่าเท้าของท่านแล้วให้หลวงพ่อเหยียบ ในการเหยียบตอนแรกก็เหยียบโดยมีกระดานเปล่าเป็นพื้นรองติดบ้าง ไม่ติดบ้างไม่ชัดบ้าง ก็ว่ากันไป ต่อมาผู้ที่ได้รับผ้ารอยเท้าไปมีประสบการณ์ยิงไม่ออกฟันไม่เข้า ตีไม่แตก บางทีก็เอามาโบกไล่เครื่องบินให้วุ่นไปหมด  เพราะกลัวเครื่องบินจะมาทิ้งระเบิด บางบ้านรอบๆยับเยินไปด้วยแรงระเบิดทำลาย  แต่บ้านที่มีผ้ารอยเท้าหลวงพ่อเดิมกลับปลอดภัย ต่อมาลูกศิษย์เกิดได้ความคิด จึงได้หาหมอนมารองเป็นที่ประทับรอยเท้า เมื่อเอาครามทาฝ่าเท้าหลวงพ่อแล้วก็วางผ้าขาวบนหมอน  แล้วหลวงพ่อก็ประทับรอยเท้าลงไป ปรากฏว่า ติดชัดเจน  เรียบร้อยดี  วันหนึ่งๆ  หลวงพ่อต้องนั่งเหยียบรอยเท้าเป็นชั่วโมงๆ  จนศิษย์สงสารพากันอุ้มหลวงพ่อหนีเข้ากุฎิ  หลวงพ่อก็บอกกับศิษย์ว่า