หลวงปู่มั่น

#บารมีต้องสร้างเอา “เหมือนอยากให้มะม่วงของตน มีผลดก ก็ต้องหมั่น บำรุงรักษาเอาไม่ใช่แกไปชื่นชมต้นมะม่วงของคนอื่นต้องไปปลูก ไปบำรุงต้นมะม่วงของตนเองการสร้างบารมีก็เช่นกันต้องสร้าง ต้องทำเอาเอง” #ของดีที่หลวงปู่มอบให้ลูกหลานทุกคน “ของดีอะไร อะไรคือของดี ของดีก็มีอยู่ด้วยกันทุกคนแล้วการที่ร่างกายแข็งแรง ไม่เจ็บไข้ได้พยาธินั้น ก็มีของดีแล้ว การมีร่างกายแข็งแรง มีอวัยวะ ครบถ้วน ไม่บกพร่อง วิกลวิการ อันนี้ก็เป็นของดีแล้วของดีมีอยู่ในตน ไม่รู้จะไปเอาของดีที่ไหนอีก

“เรื่องอดีตชาติก่อน” ท่านอาจารย์มั่นพูดว่า สมัยพระโสณะกับพระอุตตระมาเผยแพร่พระพุทธศาสนา ในแคว้นสุวรรณภูมิคือ นครปฐมเดี๋ยวนี้ ท่านพระอาจารย์มั่นนี้ได้เป็นสามเณรน้อยมาด้วย ท่านว่าสมัยนั้นท่านข้องคาอยู่ในการปรารถนาพุทธภูมิ ท่านจึงไม่ได้สำเร็จมรรคผลอะไร ท่านกล่าวว่าสมัยนั้นน้ำทะเลขึ้นไปจรดกับจังหวัดสระบุรี หรือเขาวงพระจันทร์ ส่วนพระโสณะและพระอุตตระนั้นชอบใช้ไม้เท้าทางกกเป็น ๘ เหลื่อมทางปลายนั้นเป็น ๑๖ เหลื่อม ท่านว่าเมืองไทยเรานี้มีคนที่มีบุญวาสนามากมาเกิดบ่อยๆ และเป็นที่ชุมนุมของเทวดามเหศักดิ์ผู้มีฤทธิ์มาก ทั้งสิ่งศักดิ์สิทธิ์เช่น พระบรมสารีริกธาตุ ก็เสด็จมาอยู่ในเมืองไทย

คุณย่าชี นารี การุณคุณย่าชีนารีได้สมรสกับนายวันดี ซึ่งมีลูกด้วยกัน 6 คน เป็นหญิง 4 ชาย 2 พอคุณย่าชีนารีอายุครบ 40 ปี ก็มีอารมณ์อยากจะบวชโดยไม่ทราบสาเหตุ ก่อนหน้านั้นท่านได้พบองค์หลวงปู่มั่น ภูริทัตตเถระ องค์หลวงปู่มั่นได้เดินธุดงค์ไปพักอยู่ใกล้บ้านๆและได้สอบถามถึงครอบครัวแล้วท่านก็จากไป คุณย่าจึงขออนุญาตนายวันดีออกบวช นายวันดีให้ข้อแม้ว่า คุณย่าต้องหาภรรยาให้ซัก

#พระอาจารมั่น_ภูริทัตตะมหาเถระ.. “ได้เคยเล่าเรื่องการเข้านิโรธของพระอาจารย์ลูกศิษย์ท่านองค์หนึ่งให้ฟัง ขณะที่ข้าพเจ้าอยู่จำพรรษากับท่าน ท่านได้ประกาศให้บรรดาสานุศิษย์ทั้งหลายทราบทุกๆ องค์ว่า” “ท่าน… จากกันไปนาน การภาวนาเป็นอย่างไรบ้าง ดีหรือไม่” ท่านอาจารย์องค์นั้นตอบถวายท่านพระอาจารย์มั่นว่า “กระผมเข้านิโรธอยู่เสมอๆ” “เข้าอย่างไร?” “น้อมจิต เข้าสู่นิโรธ” #ท่านพระอาจารย์มั่น ย้อนถามว่า..? “น้อมจิตเข้านิโรธ น้อมจิตอย่างไร” ก็ตอบว่า “น้อมจิตเข้านิโรธ ก็คือ

หลวงปู่ศรี มหาวีโร เล่าถึงเรื่องหลวงปู่บัว สิริปุณฺโณ คำทำนายของท่านพระอาจารย์มั่น เกี่ยวกับหลวงปู่บัว สิริปุณฺโณ ขอย้อนท้าวความหลังสักเล็กน้อย… หลวงปู่มั่น ท่านพระอาจารย์มั่นได้เล่าในภายหลังว่า หลวงปู่บัวท่านได้โสดาบันตั้งแต่เป็นโยม แต่ให้หยุดภาวนาเสียก่อน เพราะวิถีจิตเพื่อมุ่งสู่ความหลุดพ้นยังเดินไม่ถูกทาง เดี๋ยวจะมีคนมาโปรด หลวงตามหาบัว ท้ายที่สุดแห่งภพชาติ หลวงปู่บัวได้สนทนาธรรมขั้นสูงกับหลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโนตามคำทำนายของท่านพระอาจารย์มั่น ณ วัดป่าแก้วชุมพล

ท้าวเวสสุวรรณมาช่วยป้องกันหนาวให้หลวงปู่มั่น “ท่านฯ เล่าว่า ปีนั้นท่านพักอยู่บนดอยมูเซอ พร้อมด้วยพระมหาทองสุก อากาศหนาว มากเป็นพิเศษกว่าทุกปี” “หากมีเครื่องวัดก็คงจะติดลบหลายองศา ขนาดชาวบ้านไม่ยอมหนีจากกองไฟตลอด วันตลอดคืน ทั้งสองท่านก็รู้สึกหนาวมาก ติด ไฟก็ไม่ค่อยจะติด น้ำค้างแข็งเป็นน้ำแข็งหมด เอาละตัดสินใจจะหนาวตายวันนี้ก็ยอม กลับ ขึ้นไปกุฏิ ท่านฯ ไหว้พระสวดมนต์เสร็จเข้า สมาธิทันที

*สารพัดธรรม(ทำ)* “หลวงปู่มั่นฯ บอกว่า ถ้าเป็นพญานาคมาหาเขาจะมาในร่างแห่งกษัตริย์ การสนทนาใช้ราชาศัพท์กันเป็นพื้น…และครั้งนี้ท่านให้พญานาคแสดงรอยไว้ใต้ถุนกุฎีของท่าน…เพื่อให้พระเณรได้ดูทางตาเนื้อ” 》อีกเรื่องหนึ่งที่น่าคิดก็คือ ที่วัดหนองผือนั่นเอง เช้าวันหนึ่งขณะที่ท่านออกจากที่ภาวนาแล้ว ออกมาจากห้อง ท่านถามขึ้นมาเลยโดยไม่มีใครเริ่มเรื่องไว้ก่อนว่า พากันไปดูซิที่ใต้ถุนกุฎีเรา เห็นรอยงูใหญ่ออกไปจากที่นั่นหรือเปล่า คืนนี้พญานาคมาเยี่ยมฟังธรรมก่อนจะไป เราบอกให้แสดงรอยไว้เพื่อเป็นเครื่องหมายให้พระเณรดูกันตอนเช้าบ้าง พระก็เรียนตอบท่านว่า มีรอยงูตัวใหญ่มาก ซึ่งออกมาจากใต้ถุนท่านอาจารย์เข้าไปในป่าโน้น งูตัวนี้มาจากไหนก็ไม่รู้ ที่อื่นรอยไม่ปรากฎ แต่มาปรากฎเอาตรงใต้ถุนนี้เท่านั้น

“…หลวงปู่ชอบ ฐานสโม เห็นเทวดาแห่มาฟังเทศน์หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต จนมืดฟ้ามัวดิน เป็นพันเป็นแสนองค์ ที่ถ้ำดอกคำ จ.เชียงใหม่ ตั้งแต่ที่หลวงปู่ชอบ ฐานสโม ติดตามพระอาจารย์พาออกธุดงค์ ท่านได้หมั่นปฏิบัติ ภาวนาจนเกิดความรู้ที่แปลกพิสดาร มาตั้งแต่ยังเป็นสามเณร คือ สามารถมองเห็นทิพยภาวะของสิ่งต่างๆ อาทิ เทพบุตร เทพธิดา อินทร์

“เทพบุตรฤาษีโพธิสัตว์ ผู้เป็นมิตรสหาย ท่านพ่อลี” “ท่านอาจารย์ลี” (ธมฺมธโร) เพิ่นเดินธุดงค์ไปพักรุกขมูลผานกเค้า แถบภูกระดึง เมืองเลย กับพระพอมาถึงใกล้กับผานกเค้า พักอยู่กับพวกที่ทำถนน แล้วโยมเขาเอารถไปส่งให้ถึงภูกระดึง เพิ่นบอกโยมเขาว่าจะไปหาฤาษีตนหนึ่งอยู่เชิงภู โยมก็ว่าแถบนี้ไม่มีฤาษี แต่ก็ไปเสาะหา แต่ชาวบ้านพวกทำถนนเขาไม่รู้ภาษาคำพูดเพิ่น แต่เพิ่นก็ไปเสาะหาไปคนเดียวจึงไปเห็นฤาษีตนหนึ่งหน้าตาเหมือนกับคนเฒ่าอายุประมาณ ๗๕ ปี นุ่งห่มหนังเสือ สวมชฎาใบไม้