หลวงปู่มั่น

“พุทโธของเราหาย” (หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต) “ ” .. ครั้งหนึ่ง หลวงปู่มั่นกับพระอีกองค์หนึ่ง ไปพักอยู่ชายเขาห่างจากหมู่บ้านชาวเขาราวสองกิโลเมตร ตอนเช้าเข้าไปบิณฑบาตในหมู่บ้าน ชาวเขาถามท่านว่า “ตุ๊เจ้ามาธุระอะไร” ท่านบอกว่า “มาบิณฑบาตข้าว” เขาถามว่า “เอาข้าวสุกหรือข้าวสาร” ท่านบอกว่า “ข้าวสุก” แล้วเขาก็บอกกันให้หาข้าวสุกมาใส่บาตรท่าน ได้แล้วก็กลับที่พัก

พระสยามเทวาธิราช มาขอพบท่าน “พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต” (เหตุการณ์ครั้งสงครามโลกครั้งที่ ๒)ท่านพระอาจารย์มั่นเล่าว่า..!! “คราวหนึ่งท่านพักอยู่ที่ดอยมูเซอ วันหนึ่งตอนท่านออกไปบิณฑบาต ได้สังเกตเห็นชาวบ้านจับกลุ่มสนทนากัน”ด้วยท่าทางตื่นเต้น ฟังไม่ค่อยรู้ภาษา ได้ยินแต่ว่า “ยาปาน…ยาปาน…” “พอกลับถึงวัด ท่านจึงถามคนในวัดด้วยภาษาคำเมืองว่า “เขาพูดอะไรกัน?” ก็ได้ความว่า “ทหารยาปาน (ญี่ปุ่น) บุกขึ้นประเทศไทยที่เมืองสงขลา การรบเป็นไปอย่างหนักหน่วง

“ผจญฝูงหมาป่า” วันหนี่งหลวงพ่อชาและคณะได้เดินทางมาถึงป่าชายเขาแห่งหนึ่ง เวลานั้นใกล้จะมืดเต็มทีแล้ว ก็เลยหาที่ปักกลด เวลาล่วงไปประมาณสามทุ่มเศษ ๆ ได้มีหมาป่าฝูงหนึ่งวิ่งผ่านมา เมื่อพวกมันเหลือบมาเห็นท่านเข้า ต่างก็วิ่งกรูกันเข้ามาจะทำอันตราย หลวงพ่อรู้สึกตกใจ ไม่รู้จะทำอย่างไร? ก็เลยเอาผ้ามุ้งกลดลง ตั้งสติกำหนดจิต อธิษฐานว่า “ข้ามาที่นี้ไม่ได้มาเพื่อเบียดเบียนใคร มาเพื่อต้องการบำเพ็ญคุณความดี มุ่งต่อความพ้นทุกข์ ถ้าหากว่าเราเคยได้กระทำกรรมต่อกันมา ก็ขอให้กัดข้าให้ตายไปเสียเถิด เพื่อเป็นการชดไช้หนี้กรรมเก่า

“พบหลวงปู่มั่นครั้งแรก” หลวงปู่ตื้อกราบหลวงปู่มั่น ครั้งแรกที่พระบาทบัวบก ประโยคแรกที่หลวงปู่มั่นพูดทักขึ้นด้วยญาณหยั่งทราบ เรียกชื่อหลวงปู่ตื้อถูกต้อง ทั้งๆ ที่เพิ่งเห็นหน้าหลวงปู่ตื้อครั้งแรก และพูดเกี่ยวกับญาติพี่น้องของหลวงปู่ตื้อได้ถูกต้อง “ตื้อ มาแล้วบ้อหือ (มาแล้วหรือ) 3 พี่น้องตายแล้วผู้หนึ่งเด้อ” ครูบาองค์นี้เก่งขนาด ขนาดเห็นหน้าไม่รู้จักชื่อ บ๊ะ ! แต่กูจะขออยู่กับเพิ่น (ท่าน) นี้แล้วว่า

นิพพานแล้วไม่สูญ​ เมื่อหลวงปู่มั่นพบพระพุทธเจ้าในคืนบรรลุอรหันต์ พวกเราที่เคยอ่านหนังสือชีวประวัติของ “หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต” ฉบับที่เล่าโดยสำนวนของหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน คงจะจำเรื่องราวบางอย่างในหนังสือเล่มนั้นกันได้ ในที่นั้น หลวงตามหาบัวได้เล่าถึงประสบการณ์การเข้าถึงพระนิพพานของหลวงปู่มั่น สิ่งที่หลวงตามหาบัวได้บรรยายเอาไว้นั้นนับว่าเป็นที่ท้ายทายความเชื่อเรื่อง “นิพพาน” ตามแบบจารีตเป็นอย่างยิ่ง สำนวนเล่าของ หลวงตามหาบัวได้ให้รายละเอียดมากมายเกี่ยวกับ “สภาวะจิต” ของหลวงปู่มั่นในช่วงที่กำลังจะข้ามพ้นไปสู่ภูมิแห่ง “โลกุตตระ” รวมทั้งเหตุการณ์อัศจรรย์ที่เกิดขึ้นในเวลาต่อมาหลังจากค่ำคืนแห่งการรู้แจ้ง “ท่านพระอาจารย์มั่นมีนิสัยผาดโผนมาดั้งเดิมนับแต่เริ่มปฏิบัติใหม่ๆ

“คุณแม่ชีจันทร์โยมมารดาของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ได้บรรลุธรรมเป็นพระอนาคามี” (โดย หลวงปู่จาม มหาปุญโญ)(วัดป่าวิเวกวัฒนาราม จ.มุกดาหาร) “แม่ออก (โยมมารดาของเพิ่นครูอาจารย์มั่น ภูริทัตโต) บวชเป็นแม่ขาวแม่ชีที่วัดหนองน่อง (วัดป่าบ้านห้วยทราย) เพิ่นลงมาแต่วัดป่าบ้านค้อ เมืองอุดรธานี มาหาเพิ่นครูอาจารย์เสาร์ กันตสีโล อยู่วัดถ้ำจำปา เพื่อให้เพิ่นครูอาจารย์เสาร์ กันตสีโล เป็นผู้บวชและสอนธรรมะให้

คนไทยเป็นบุคคลที่โชคดีที่สุดในโลก“สู่วงศ์พระพุทธศาสนา” หลังจากการทำสงครามยึดนครจำปาศักดิ์สิ้นสุดลง มีนายทหารท่านหนึ่งมากราบท่านพระอาจารย์มั่น ด้วยความเลื่อมใส มาถึงตอนเช้าก็ถวายทาน ปกติระเบียบของท่านพระอาจารย์มั่น ถ้าแขกมาอย่างนี้น่ะ ท่านจะให้มาเวลาเช้า เวลานี้ท่านจะต้องให้ต้อนรับ แต่ถ้าเลิกฉันบิณฑบาตแล้วหมดเวลา จนถึงบ่าย 3 โมง และจะต้องมีผู้นำมา ถ้าไม่มีผู้นำ ท่านไม่ให้เข้ามา ทีนี้ท่านมาคนเดียว ขึ้นไปกราบนมัสการแล้ว ท่านก็รายงานตามแบบทหาร ชื่อนั้น

หลวงพ่อกระดูกใสเป็นแก้วตั้งแต่สมัยยังครองขันธ์ ข่าวเมื่อวันที่ 8 มีนาคม ปี พ.ศ.2545 แพทย์และหมอ ฮือฮา….เพราะเอกซเรย์พระคุณเจ้ารูปหนึ่งปรากฎว่ากระดูกแขนเป็นแก้วสีใสหมดทั้งตัว ผอ.โรงพยาบาลได้สอบถามที่มาที่ไป ปรากฎว่า เป็นหลวงพ่อประสิทธิ์ ปุญฺญมากโร แห่งวัดป่าหมู่ใหม่ อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่ ท่านเป็นพระป่ากรรมฐานศิษย์สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต คุณหมอทั้งหลายใน ร.พ. มหาราชนครเชียงใหม่

เรื่องเล่าพระอริย : แม่ทัพใหญ่แห่งกองทัพธรรมหลวงปู่เสาร์ กนฺตสีโลเขียนเล่าเรื่อง พระไพศาล วิสาโล ประมาณปี ๒๔๓๕ มีพระธุดงค์หนุ่มวัย ๓๐ ชื่อพระอาจารย์เสาร์มาพักที่กุดเม็ก ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านคำบง อำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี ไม่นานก็ได้รู้จักกับชายหนุ่มคนหนึ่งชื่อมั่น ซึ่งเป็นหมอลำฝีปากดีแห่งบ้านคำบง หนุ่มมั่นมีความศรัทธาในพระอาจารย์เสาร์ มาดูแลอุปัฏฐากท่านเป็นประจำ บางวันก็ไม่กลับบ้าน ภายหลังก็ฝึกสมาธิภาวนากับท่านด้วย