2610.หลวงปู่ชา “ผจญฝูงหมาป่า”

“ผจญฝูงหมาป่า”

วันหนี่งหลวงพ่อชาและคณะได้เดินทางมาถึงป่าชายเขาแห่งหนึ่ง เวลานั้นใกล้จะมืดเต็มทีแล้ว ก็เลยหาที่ปักกลด เวลาล่วงไปประมาณสามทุ่มเศษ ๆ ได้มีหมาป่าฝูงหนึ่งวิ่งผ่านมา เมื่อพวกมันเหลือบมาเห็นท่านเข้า ต่างก็วิ่งกรูกันเข้ามาจะทำอันตราย หลวงพ่อรู้สึกตกใจ ไม่รู้จะทำอย่างไร?

ก็เลยเอาผ้ามุ้งกลดลง ตั้งสติกำหนดจิต อธิษฐานว่า

“ข้ามาที่นี้ไม่ได้มาเพื่อเบียดเบียนใคร มาเพื่อต้องการบำเพ็ญคุณความดี มุ่งต่อความพ้นทุกข์ ถ้าหากว่าเราเคยได้กระทำกรรมต่อกันมา ก็ขอให้กัดข้าให้ตายไปเสียเถิด เพื่อเป็นการชดไช้หนี้กรรมเก่า แต่ถ้าไม่เคยมีเวรมีภัยต่อกันแล้ว ก็ขอให้หลีกไป”

นั่งหลับตาภาวนาปลงสังขารยอมสละชีวิต หมาป่าเหล่านั้นก็วิ่งวนไปวนมาอ้อมกลดอยู่ ทั้งเห่าทั้งขู่คำราม ทำท่าจะบุกเข้ามาในกลด จิตเกิดความรู้สึกกลัวมาก

นั่งไปได้สักพักหนึ่ง ก็ปรากฎเห็นหลวงปู่มั่น ฉายไฟแวบๆ มา พอมาถึงหลวงปู่มั่น ก็ตวาดขึ้นด้วยเสียงอันดังว่า

“ไป๊ ! พวกสูจะมาทำอะไรเขาอยู่ที่นี่เล่า”

หลวงปู่มั่นเงื้อท่อนไม้ขึ้นคล้ายจะตี หมาป่าเหล่านั้นก็แตกตื่นวิ่งหนีไป

หลวงพ่อชาคิดว่าหลวงปู่มั่นมาช่วยจริง ๆ ก็เลยลืมตาขึ้นก็ไม่เห็นอะไร ฝูงหมาป่าก็หายไปด้วย ไม่มีเหลืออยู่เลยแม้แต่ตัวเดียว

หลวงพ่อชา สุภัทโท
Cr.SaRaN WiKi
แอพเกจิ