หลวงปู่ดู่ วัดสะแก

จากหนังสือ ๑๐๐ ปี หลวงปู่บุดดา ถาวโร ” ๑๐๐ ปี …ในวาระเจริญอายุครบหนึ่งศตวรรษของหลวงปู่บุดดา ถาวโร” ในวันที่ ๕ มกราคม ๒๕๒๖ ชื่นใจแท้ๆ ในวันนั้น…ชาวพุทธทั่วประเทศไทย และทั่วโลกกำลังรอคอยวันที่หลวงปู่จะมีอายุครบ ๑๐๐ ปีบริบูรณ์ ที่เอ่ยอ้างถึงชาวพุทธทั่วโลก

หลวงปู่ดู่กับในหลวง ร.๙ เมื่อหลายสิบปีก่อน ครั้งที่มีข่าว ในหลวงรัชกาลที่ ๘ เสด็จสวรรคต หลวงปู่เคยเล่าว่า ท่านเกิดความสลดสังเวชมาก ว่าคนไทยหลายคน “ยังขาดกตัญญูกตเวทิตาคุณต่อพระเจ้าอยู่หัว” ท่านคิดอยู่เสมอว่า ทำอย่างไรจะให้คนไทยมีความรักชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ องค์ท่านเองนั้น ตั้งแต่บัดนั้นจนกระทั่งทุกวันนี้ แม้กาลเวลาล่วงเลยไป หลายสิบปี กิจวัตรอันหนึ่งที่ท่านทำอยู่มิได้ขาด

พระคาถามหาจักรพรรดิ นะโมพุทธายะ พระพุทธะไตรรัตนญาณ มณีนพรัตน์ สีสะหัสสะสุธรรมา พุทโธ ธัมโม สังโฆ ยะธาพุทโมนะ พุทธะบูชา ธัมมะบูชา สังฆะบูชา อัคคีธานัง วะรังคันธัง สีวลี จะมหาเถรัง อะหังวันทามิ ทูระโต อะหังวันทามิ ธาตุโย

#หลวงปู่ดู่ช่วยเด็กชะตาขาด #บารมีพระโพธิสัตว์ #บารมีหลวงปู่ดู่วัดสะแก บารมีหลวงปู่ดู่ช่วยชีวิตเด็กน้อย *********************** ช่วงที่ 1 เขาเล่าให้ฟังว่าเขาแต่งงานอยู่กินกับภรรยามา12ปีไม่มีบุตร เลยคิดว่าชาตินี้คงไม่มีลูกไว้ดูแลยามแก่เฒ่าจึงหมดหวัง และวันหนึ่งภรรยาได้ไปหาหมอเพราะระยะหลังเธอเมารถ หมอบอกว่าเธอตั้งครรภ์ได้4เดือน ผมดีใจมากภรรยาผมแพ้ท้องมากกว่าคนอื่นในที่สุดก็คลอดลูกเป็นผู้ชายโดยเธอ ต้องแบกท้องอยูสิบเดือนกว่า ผมรับลูกชายและภรรยากลับมาอยู่บ้าน ในวันหนึ่งก็มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาแล้วพูดขึ้นว่าดูหมอไหมครับนาย ผมรีบตอบทันทีว่าไม่ดูครับลุง แต่ไหนๆก็มาแล้วกินน้ำให้หายเหนื่อยก่อน ผมถามลุงมาจากไหน ชายผู้นั้นบอกว่าเขาเป็นคนจรหมอนหมิ่นค่ำไหนนอนนั่น ผมนึกสงสารจึงดูหมอกับแกเลยหันไปถามภรรยาว่าดูอะไรดี

เรื่องเล่าอภินิหารหลวงปู่ดู่ ทางที่พ้นโลก หลวงปู่เคยเล่าให้ผู้เขียนฟังถึงประสบการณ์จากลูกศิษย์คนหนึ่งกล่าวคือ ในตอนแรกลูกศิษย์ของท่านคนนี้นับถือศาสนาคริสต์ก็ไม่ยอมปฏิบัติจนกระทั่งวันหนึ่งได้มีโอกาสเข้าไปนั่งปฏิบัติในกุฏิของท่านและเห็นหลวงปู่ทวดในนิมิต ด้วยเหตุผลทางศาสนาจึงทำให้ไม่ยอมกราบหลวงปู่ทวดแต่ในที่สุดก็ต้องกราบหลวงปู่ทวดจนได้ ต่อมาลูกศิษย์คนนี้มานมัสการท่านพร้อมทั้งรายงานผลการปฏิบัติ และได้เรียนถามท่านว่า “หลวงลุงครับ รู้จักหลวงพ่อธรรมโชติไหม” ท่านก็ฉุกคิดได้ถึงการอธิษฐานของท่านเมื่อหลายสิบปีก่อน หลวงปู่ “ข้าเคยอธิษฐานขอคาถาจากอาจารย์ธรรมโชติเพราะเห็นคนเขาลักของของวัด บางทีข้านอนอยู่ยังลักไปต่อหน้าต่อตา เขาเล่ากันว่าที่วัดของท่าน ใครลักของไปต้องเอามาคืนหมดพระอาจารย์ธรรมโชติองค์นี้เป็นผู้ที่มีอาคมขลังในสมัยเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่๒ และท่านเป็นผู้หนึ่งที่ร่วมอยู่ในค่ายบางระจันเพื่อต่อสู้กับอริราชศัตรูคือพม่า” ลูกศิษย์ “อาจารย์ธรรมโชติท่านสั่งให้ผมมาเรียนหลวงลุงว่าคาถาที่ขอนั้นยังเป็นโลก ติดอยู่ในโลกไปไม่ได้แต่วิธีการของหลวงลุงเป็นการทำตัวให้พ้นโลกที่ท่านทำนั้นสูงอยู่แล้ว” หลวงปู่จึงพูดกับผู้เขียนว่า

เรื่องเล่าอภินิหารหลวงปู่ดู่ ทางที่พ้นโลก หลวงปู่เคยเล่าให้ผู้เขียนฟังถึงประสบการณ์จากลูกศิษย์คนหนึ่งกล่าวคือ ในตอนแรกลูกศิษย์ของท่านคนนี้นับถือศาสนาคริสต์ก็ไม่ยอมปฏิบัติจนกระทั่งวันหนึ่งได้มีโอกาสเข้าไปนั่งปฏิบัติในกุฏิของท่านและเห็นหลวงปู่ทวดในนิมิต ด้วยเหตุผลทางศาสนาจึงทำให้ไม่ยอมกราบหลวงปู่ทวดแต่ในที่สุดก็ต้องกราบหลวงปู่ทวดจนได้ ต่อมาลูกศิษย์คนนี้มานมัสการท่านพร้อมทั้งรายงานผลการปฏิบัติ และได้เรียนถามท่านว่า “หลวงลุงครับ รู้จักหลวงพ่อธรรมโชติไหม” ท่านก็ฉุกคิดได้ถึงการอธิษฐานของท่านเมื่อหลายสิบปีก่อน หลวงปู่ “ข้าเคยอธิษฐานขอคาถาจากอาจารย์ธรรมโชติเพราะเห็นคนเขาลักของของวัด บางทีข้านอนอยู่ยังลักไปต่อหน้าต่อตา เขาเล่ากันว่าที่วัดของท่าน ใครลักของไปต้องเอามาคืนหมดพระอาจารย์ธรรมโชติองค์นี้เป็นผู้ที่มีอาคมขลังในสมัยเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่ ๒และท่านเป็นผู้หนึ่งที่ร่วมอยู่ในค่ายบางระจันเพื่อต่อสู้กับอริราชศัตรูคือพม่า” ลูกศิษย์ “อาจารย์ธรรมโชติท่านสั่งให้ผมมาเรียนหลวงลุงว่าคาถาที่ขอนั้นยังเป็นโลก ติดอยู่ในโลกไปไม่ได้แต่วิธีการของหลวงลุงเป็นการทำตัวให้พ้นโลกที่ท่านทำนั้นสูงอยู่แล้ว” หลวงปู่จึงพูดกับผู้เขียนว่า

ลาวลองตะกรุดและมอบวิชาปอบ สมัย ที่หลวงปู่ดู่ยังทำตะกรุดอยู่นั้น ท่านเล่าว่าทำยากมาก เพราะต้องว่าอักขระให้ครบทุกตัว ขาดไม่ได้ จึงเป็นที่ต้องการของคนทั้งหลาย ถึงกับมาขอให้ท่านทำให้ ท่านจึงถามความประสงค์ว่า “จะให้ทำแบบไหน แบบชาวบ้านธรรมดา ขุนนาง ท้าวพระยา หรือแบบพระมหากษัตริย์ หมายถึง ตะกรุดพระมหาจักรพรรดิ” เขาทั้งหลายเหล่านั้นก็บอกว่า อยากได้อย่างที่พระมหากษัตริย์ใช้ หลวงปู่เล่าว่า “ไม่นานก็เอากลับมาคืนหมด

อภินิหารลูกแก้วสารพัดนึก เรื่องราวของพระที่อยู่ในลูกแก้ว-หลวงพ่อดู่ พรหมปัญโญ ผมเป็นคนจังหวัดสิงห์บุรี ครอบครัวค่อนข้างยากจน มีโอกาสเรียนแค่ประถม 6 ก็ต้องออกจากโรงเรียน โดยเหตุผลว่าเรียนต่อ ม.1 ค่าเทอมและค่าเสื้อผ้ารวมกันแล้วเกือบพันบาท ผมยังจำได้ดีตอนนั้นแม่ผมกอดผมไว้และบอกว่า”ลูกเรามันจนอย่าเรียนต่อเลยนะลูก” ผมได้ยินแม่พูดถึงกับน้ำตามร่วงอย่างไม่รู้ตัวเพราะสงสารแม่มากเมื่อวานผมเห็นแม่ไปขอเชื่อข้าวสารร้านข้างบ้านมา 1 กิโล ตอนนั้นผมบอกกับตัวเองว่าจะไปหางานทำเพื่อหาเงินมาให้แม่ ไม่อยากเห็นแม่ลำบากแบบนี้ผมออกจากโรงเรียนและไปเป็นลูกจ้างล้างจานที่ร้านข้าวแกงมีหน้าที่ยกข้าวแกงไปให้ลูกค้าพอว่างก็ต้องไปล้างจาน ค่าตัววันละยี่สิบบาท ผมทำอยู่นานเจ้าของร้านแกเป็นคนใจบุญบอกว่าผมขยันและอดทนดี จึงขึ้นเงินให้เป็นวันละห้าสิบบาทตามปกติเจ้าของร้านที่ผมอยู่

ตายแล้วไม่เน่า ผู้เขียนเคยไปที่วัดป่าเลไลย จังหวัดสุพรรณบุรี เพื่อไปนมัสการศพของหลวงพ่อถิร ปรากฏว่าร่างกายไม่เน่าเปื่อย มีเล็บและเกศางอกออกมา เป็นที่อัศจรรย์ใจและเกิดความสงสัย เมื่อมีโอกาสได้กราบเรียนหลวงปู่ท่านอธิบายว่า “ผู้ที่ตายแล้วไม่เน่ามี ๓ ประเภท” ๑. ผู้ที่กินว่าน ๒. ผู้ที่มีคาถาอาคมเสกข้าวกินประจำ ๓. พระอรหันต์อธิษฐานทิ้งร่างไว้ให้คนสักการะกราบไหว้ ตัวอย่างเช่น หลวงพ่อโหน่ง วัดคลองมะดัน