แอพเกจิ

เรื่อง “ผีกองกอย กลัวอำนาจจิตหลวงปู่ฝั้น” (คติธรรม หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน) แปลกๆ อันหนึ่งก็คือ ท่านไปพักอยู่ที่ ทางภาคอีสาน เขาเรียกว่า “ผีกองกอย” มันร้องกลางคืน เขาว่าถ้าผีชนิดนี้มาเยี่ยมบ่อยๆ คนมักตายบ่อยๆ มันกินคนอย่างลึกลับ เขาเรียกผีกองกอย ท่านก็ไปพักอยู่ที่นั่น คนที่มาพักเขาก็บอกว่า ที่แถวนี้มีผีกองกอย

เหล็กไหล โยม : เหล็กไหลมีจริงหรือเปล่าครับหลวงพ่อ ? หลวงพ่อพุธ : มีจริง แต่มันเป็นของหายาก เอายาก ที่เขามาอวดกันมันไม่ใช่เหล็กไหลหรอก เหล็กไหลนี้มันจะไหลอยู่ไม่หยุด หลวงพ่อไล่ตะครุบเหล็กไหลนี่จนเหงื่อแตก มันก้อนโตขนาดเม็ดข้าวโพดเม็ดใหญ่ๆ ทีนี้วัตถุที่โตขนาดนี้ ถ้าเป็นสิ่งอื่นเราไปหยิบมันจะติดมือขึ้นมา อันนี้พอไปหยิบ หยิบแล้วทั้งๆ ที่มันแข็ง มันสัมผัสมือเหมือนกับหยิบสำลี

มีเรื่องเล่าต่อกันมาว่า ในช่วงที่หลวงพ่อพัฒน์กำลังสร้างวัดอยู่นั้น ท่านได้ป่วยด้วยโรคท้องร่วง และมีอาการหนักมาก เนื่องด้วยข้อจำกัดทางการแพทย์ในสมัยนั้น จึงยากแก่การเยียวยารักษาให้หายได้ หลวงพ่อจึงได้สั่งเสียไว้ว่า “ให้จุดเทียนไว้ข้างกายศพ ติดต่อกันไปอย่าให้เทียนดับ ตลอดเวลา 7 วัน 7 คืน” หลังจากสั่งความแล้วไม่นาน ท่านก็สงบแน่นิ่ง สิ้นลมหายใจ ใครต่อใครที่ได้มาเห็นอาการต่างก็ลงความเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่า “มรณภาพแล้ว” ร่างไร้ลมหายใจของหลวงพ่อพัฒน์

หลวงปู่ฝั้น” ฝึกกสิณไฟแล้วคุมไม่อยู่ พลาดทำนกตาย !!! “หลวงปู่มั่น” ต้องมาแนะแนวทางที่ถูกให้ !!! หลวงปู่ชอบท่านพูดถึงท่านพระอาจารย์เปลี่ยนให้ฟังว่า “ท่านเปลี่ยนเป็นลูกศิษย์เราที่มีความชำนาญในเรื่องกสิณไฟเพราะวาสนาเก่าท่านเปลี่ยนเคยเป็นฤๅษีมาหลายชาติ จิตจึงมีความชำนาญในเรื่องนี้ จริตท่านเปลี่ยนโลดโผนออกรู้ออกเห็นในเรื่องลึกลับเสมอ สมัยท่านเปลี่ยนเป็นพระหนุ่มถ้าตกใจ หรือไม่พอใจขึ้นมา ถ้าเพ่งจิตใส่ใครแล้วผู้นั้นจะเป็นอันตรายได้เลย ท่านเปลี่ยนถามเราว่าจะแก้ไข เรื่องนี้ยังไงดี เวลาเพ่งมองใคร แล้วมันจะพุ่งออกมาจนห้ามจิตไม่ทัน ” “เราก็ว่ามันเอาแต่กสิณนำหน้านี่

“ผีนางรำพึง” เคยมีวัยรุ่นลองของ มากางมุ้งนอนหน้าศาล ราวๆ ตีหนึ่ง กำลังจะเคลิ้มหลับ ได้ยินเสียงคนเดินที่หัวนอน คิดว่าเป็นเด็กวัดมาแกล้ง ก็รอจังหวะให้เดินเข้ามาใกล้ เตรียมไม้ไว้กะจะตีให้หัวแบะ พอเสียงเดินมาหยุดที่หัว ก็เงื้อไม้ขึ้นจะฟาด แต่พอเปิดมุ้งออกมากับเจอผู้หญิงผมยาว หน้าบวมเน่า กำลังจะเข้ามาทำท่าจะบีบคอ พอใช้ไม้ฟาดก็เหมือนฟาดลมฟาดแล้ง ฟาดยังไงก็ไม่โดน แล้วก็หายไป เด็กคนนั้นเล่าให้เพื่อนๆ ฟัง

พระคาถาเรียกของเรียกทรัพย์ ของหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ ตั้งนะโม ๓ จบ อาศัจฉัยยะ อาคัจฉาหิ ติวัตตับโพ อาคัจฉาหิฯ โอมเวียนมหาเวียน โอมวนมหาวน เวียนและวน วนและเวียน เวียนเช้าอย่าทันสาย เวียนชายอย่าทันเที่ยงโอมพระเสนียงสารเอ๋ย รอยมึงแดงดังเลือด ใจมึงเดือดตั้งไฟ ถึงอยู่มิได้ร้องไห้มาหากูโอม โประกำเจ้าเอ๋ย

คราวหนึ่ง อาจารย์เซียนสู พรหมเชยธีระ นั่งอยู่กับหลวงตาเชย บนเขาปากแรต ซึ่งเป็นเวลาตอนกลางคืน ก็มีงูเห่าตัวหนึ่งได้เลื้อยเข้ามา อาจารย์สูก็หาไม้จะเอามาตีงู เพราะกลัวว่าจะกัดหลวงตา หลวงตาก็ห้ามไว้ บอกว่า “งูมันหิวน้ำ จะเข้ามาขอน้ำกิน” แล้วหลวงตาเชยก็รินน้ำใส่ไว้ใน “อุ้งมือ” งูก็เลื้อยเข้ามากินจนหมด ก็ผงกหัว 3 ทีเป็นเชิงขอบคุณ แล้วก็เลื้อยหายออกไปข้างนอก