ผีกองกอย

“หลวงปู่ตื้อฯ เล่ากำเนิดผีกองกอย และสอนวิธีปราบผีกองกอย” ท่านพระอาจารย์ไท ฐานุตฺตโม เล่าเรื่องหลวงปู่ตื้อสอนวิธีปราบผีกองกอย ดังนี้ “ที่ไหนมูเซออยู่ล่ะก็ ไอ้ผีกองกอยมันหมดโคตร ไม่มีตัวร้องน่ะ มูเซอดำมันกินหมด ” “มันเป็นอย่างไง” “อ้าว โอ้ ! ก็ผีกองกอยมันไปจากนี้” ท่านว่า “ลิงค่างตัวผู้ก็เป็นปอบ ลิงตัวเมียก็เป็นปอบ

เรื่อง “ผีกองกอย กลัวอำนาจจิตหลวงปู่ฝั้น” (คติธรรม หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน) แปลกๆ อันหนึ่งก็คือ ท่านไปพักอยู่ที่ ทางภาคอีสาน เขาเรียกว่า “ผีกองกอย” มันร้องกลางคืน เขาว่าถ้าผีชนิดนี้มาเยี่ยมบ่อยๆ คนมักตายบ่อยๆ มันกินคนอย่างลึกลับ เขาเรียกผีกองกอย ท่านก็ไปพักอยู่ที่นั่น คนที่มาพักเขาก็บอกว่า ที่แถวนี้มีผีกองกอย

*สารพัดธรรม(ทำ)* “หลวงปู่จามฯ…ผจญผีกองกอยตัวเมีย ที่ อ.สะเมิง จ.เชียงใหม่” 》”อยู่ภูเขาลูกที่สูงที่สุดเหนือบ้านงาแมง อำเภอสะเมิง วันนั้นแยกกันกับท่านอาจารย์ชอบ (ฐานสโม) ผู้ข้าฯ อยู่คนเดียว โยมเขาตัดใบตองใบไม้กองทับไป่ไป่ไป่มาแล้วหุบหอบเอาใบตองแห้งมาทับเบื้องบน ดึงเชือกให้ห้อยกลด ที่พักอยู่ใกล้ห้วยน้ำ น้ำห้วยนั้นก็แปลกบางวันก็ใสบางวันก็ขุ่น กะปูแดงกะปูคายหลายที่อยู่ตามฮูหิน หลืบหิน ขว๊าดฮูอยู่ตามตะลิ่งห้วย กบแลวตัวใหญ่ก็หลาย ผู้ข้าฯ

กองกอย เป็นผีป่าชนิดหนึ่ง มีลักษณะรูปร่างไม่เป็นที่ปรากฎชัด แต่โดยมากจะอธิบายว่าเป็นผีที่มีขาข้างเดียว เคลื่อนที่โดยการกระโดดไปด้วยขาเดียว และส่งเสียงร้องว่า “กองกอย ๆ” อันเป็นที่มาของชื่อ แต่บ้างก็ว่ามีปากเป็นท่อเหมือนแมลงวัน หรือเชื่อว่ามีหน้าตาคล้ายลิงหรือค่าง บ้างเรียก ผีโป่ง หรือ ผีโป่งค่าง สันนิษฐานว่า ความเชื่อเรื่องผีโป่งหรือผีกองกอยคือ ค่างแก่หน้าตาน่าเกลียด มีความเชื่อของคนบางกลุ่มว่า ถ้าได้ดื่มเลือดค่างจะทำให้ร่างกายคงกระพันเป็นอมตะ