3696. ถล่มวังข่า ตอนจบ (ไพฑูรย์ พันธุ์เชื้องาม)
ถล่มวังข่า ตอนจบ (ไพฑูรย์ พันธุ์เชื้องาม)
ไพฑูรย์ข้ามแม่น้ำกลับมาฝั่งไทย เอาเงินไปคืนให้อาพันธ์และเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟังจนต้องกลับมา เพื่อรอคอยการติดต่อจากจ่อ ซอเมียะอีกครั้ง
อาพันธ์สอบถามด้วยความสงสัยเมื่อรู้ความกระจ่างแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรคงพูดแต่เพียงว่า
”ไม่นานหรอก จ่อ ซอเมียะจะต้องข้ามมาเอาเงินที่มันควรจะได้เองเพราะคราวนี้มันเป็นฝ่ายผิดนัดดังนั้นมันจึงต้องข้ามมารับเงินด้วยตัวเอง”
”ก็ดีน่ะสิ ผมจะได้เจอกับมันอย่างชายชาติเสือเขาว่าพวกกะเหรี่ยงสักยันต์แล้วขลังจนเผาศพไม่ไหม้ ผมก็อยากรู้นักว่ามันจะทนมีดหมอหลวงพ่อเดิมได้หรือไม่”
”แกอย่าชะล่าใจไปเจ้าเปีย แกยังไม่รู้จักไอ้จ่อ ซอเมียะ ดีเหมือนกับที่อารู้จัก มันเหี้ยมโหดและเจ้าเล่ห์มากนัก คนของมันแทรกซึมอยู่ทั่ววังข่าไปจนถึงท่าสองยางแอบแฝงคอยสดับรับฟังข่าวความเคลื่อนไหวของตำรวจและของผู้ที่มันจะสังหารมันเคยร่วมกับกะเหรี่ยงอิสระปล้นวังข่ามาแล้วครั้งหนึ่งปะทะกันนานถึง 2 ชั่วโมงฝ่ายมันลากศพข้ามแม่น้ำกลับถิ่นฝ่ายเราตำรวจตายไป 5 ศพ”
”ผมไม่ได้ชะล่าใจเพียงแต่ผมฮึกเหิมที่จะได้ฉะกับจ่อ ซอเมียะเท่านั้นแหละ นี่มันแผ่นดินไทยนะอา ผมจะไม่ยอมให้ไอ้พวกหนักแผ่นดินมาหยามได้เป็นเด็ดขาด”
”เอาล่ะๆ อาขอบใจแกมากที่ยินดีช่วยอา เงินทองมันเป็นของนอกกายหากไม่ตายเดี๋ยวก็หาใหม่ได้แต่ชีวิตของแกมันหาใหม่ไม่ได้อีกแล้วนะอีกอย่างเดียวพ่อแกก็มาเล่นงานอาตายแน่หากแกเป็นอะไรไป”
ไพฑูรย์นั่งๆนอนๆรอข่าวจากจ่อ ซอเมียะ ว่าจะเอาอย่างไร 2 สัปดาห์ต่อว่าอาพันธ์ก็ส่งจดหมายติดต่อมาให้อ่าน
นายพันธ์
ได้เวลาที่เราจะมาเอาเงินส่วนที่ควรจะเป็นของเรา วันที่ 12 พ.ย. เราจะส่งคนมารับเงินถึงที่บ้านนายพันธ์เอง หากเขามาขอรับเงินให้ถามเขาว่า ”จ่อ” เขาจะตอบว่า”ซอเมียะ” จากนั้นจงมอบเงินให้เขาไปได้เลยไม่ผิดตัวแน่
จ่อ ซอเมียะ
ไพฑูรย์อ่านเนื้อความจดหมายแล้วแผนการหนึ่งจึงผุดขึ้นมาในสมอง แต่จะให้อาพันธ์ระแคะระคายไม่ได้จึงได้แต่รอจนกระทั่งถึงวันที่จ่อ ซอเมียะส่งคนมารับเงิน
หลังจากได้เงินไปแล้วคนของจ่อ ซอเมียะก็เดินกลับไปที่ท่าเรือไพฑูรย์ซึ่งซุ่มรออยู่ ใช้ไม้ตะพดตันๆ ประเคนเข้าให้ที่ทัดดอกไม้แค่นี้ก็หลับเป็นตาย
เอาย่ามใส่เงินมาแล้วลากร่างอันหมดสติไปแอบในพงหญ้าข้างทางจากนั้นเอาเงินไปฝังไว้ในที่ลับตาคนเพื่อมิให้มีใครสังเกตเห็นแล้วทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
เมื่อคนของจ่อ ซอเมียะกลับไปแจ้งข่าว จ่อ ซอเมียะโกรธมากคำรามลั่น
”ไอ้พันธ์มึงกล้าเล่นตลกกับจ่อ ซอเมียะเชียวหรือมึงมันรนหาที่ตายแท้ๆกูจะเอาหัวมึงมาขึ้นขาหยั่งให้ได้”
ไพฑูรย์หลังจากลงมือแล้วก็ไม่ได้ให้อาพันธ์ระแคะระคายว่าตนไปดักปล้นเงินจากคนของจ่อ ซอเมียะคืนมาแล้ว
ไม่นานจ่อ ซอเมียะก็ให้คนนำจดหมายมาให้อาพันธ์อีกแต่คราวนี้ไพฑูรย์ไม่ได้อ่านมาพบหลังจากงานศพของอาพันธ์แล้ว
เนื้อความในจดหมายมีว่า
นายพันธ์ชีวิตของนายมีค่าเพียง 50000 บาทเท่านั้นหรือเราคบกันมานานนายก็ย่อมรู้จักเราดีว่าเราไม่เคยไว้ชีวิตคนทรยศนายเตรียมชดใช้ชีวิตของนายแทนได้เลยเพราะนายมันเป็นคนเห็นแก่ได้
จ่อ ซอเมียะ
หลังจากที่แย่งเงินกลับมาแล้วไพฑูรย์มีธุระต้องเดินทางไปกำแพงเพชรเพราะญาติที่กำแพงเพชรถูกโกงที่ดิน ไพฑูรย์จึงไปช่วยสะสางเรื่องอาทิตย์เต็มๆ พอกลับมาก็พบว่าอาพันธ์ถูกฆ่าตายไปแล้ว
ไพฑูรย์เล่าว่า เขาเปิดโลงศพของอาพันธ์ที่เหลือแต่ร่างปราศจากวิญญาณเขาร้องไห้ด้วยความแค้นใจไม่กล้าบอกกับลูกเมียของอาพันธ์ว่าเขาทำให้อาพันธ์ต้องตายเองบอกเพียงแต่ว่า
”หากผมแก้แค้นแทนอาพันธ์ไม่ได้ผมขอยอมตาย”
หลังงานศพเสร็จสิ้น ร่างของอาพันธ์เหลือแต่อัฐิที่ลูกเมียนำไปลอยอังคารในแม่น้ำไพฑูรย์เกรงว่าหากพักอยู่ที่บ้านของอาพันธ์ต่อไปลูกเมียของอาพันธ์อาจเดือดร้อน หากจ่อ ซอเมียะรู้ว่าคนปล้นเงินเป็นไพฑูรย์ผู้เป็นหลานอาพันธ์นั้นเองมันคงยกพวกมาฆ่าล้างครัวแน่
ไพฑูรย์จึงไปทำงานอยู่ที่ร้านทำเครื่องประดับเครื่องทองหูก็คอยสดับข่าวของจ่อ ซอเมียะอยู่เสมอจนในที่สุดก็ได้ข่าวจ่อ ซอเมียะเรียกค่าคุ้มครองจากพ่อค้าตลาดมืดที่วังข่า
แต่รายนี้แจ้งให้ตำรวจรู้ถึงวันนัดรับเงินจึงเกิดการปะทะกันระหว่างเจ้าหน้าที่ตำรวจกับคนของจ่อ ซอเมียะฝ่ายจ่อ ซอเมียะตายไป 3 คนฝ่ายตำรวจปลอดภัยเงินค่าคุ้มครองก็ได้คืนครบด้วยความโกรธแค้นจ่อ ซอเมียะจึงประกาศปิดตลาดวังข่าปล้นแต่ไม่กำหนดวันทำให้ชาวบ้านขวัญผวาตำรวจก็ได้แต่ส่งสายตรวจมาแวะเวียนตรวจตราตลาดวังข่าเป็นระยะๆ
ไพฑูรย์เล่าว่าการข้ามแม่น้ำมานั้นทำได้ทุกจุด ใครจะไปเฝ้าระวังได้ครบทุกจุดชาวตลาดวังข่าก็เป็นพ่อค้าไม่มีใครเป็นนักเลงจึงรวมเงินจ้างมือปืนจากทั้งท่าสองยางและเขตใกล้เคียงมาคอยระวังในเวลากลางคืนโดยเริ่มตั้งแต่พระอาทิตย์ตกดินจนสว่างคาตา
สายของจ่อ ซอเมียะที่ปะปนอยู่ในตลาดวังข่าได้รายงานสถานการณ์ไปให้จ่อ ซอเมียะรู้รวมทั้งแผนที่ ที่ตั้งของยามที่เป็นมือปืนเพื่อ จ่อ ซอเมียะจะได้กำหนดแผนเข้าปล้นตลาดวังข่าในวันและเวลาอันเหมาะสมส่วนไพฑูรย์ยังอยู่ที่ร้านทำเครื่องประดับและไปเฝ้าที่บ้านของอาพันธ์อย่างเงียบๆมีดหมอควาญช้างกับปืนคอลท์ออโตเมติกขนาด 9 มม.พกไว้ติดตัวตลอดเวลา
วันก่อนจะเกิดเหตุปล้นตลาดวังข่าขณะไพฑูรย์นอนเคลิ้มๆ ก็ได้ยินเสียงคล้ายเสียงอาพันธ์มาพูดใกล้หูว่า
”หลังเที่ยงมันจะมาปล้นแล้วระวังตัวให้ดีมันจะปล้นแล้วเผาตลาด”
ไพฑูรย์สะดุ้งตื่นขึ้นมาขนลุกเกรียวรีบลุกขึ้นจากที่นอนไปยังจุดที่มือปืนคอยระวังเป็นเวรยาม แล้วขอพบนายฟื้น ที่เป็นหัวหน้ามือปืน
” พี่ฟื้นผมเป็นหลานอาพันธ์พี่ฟื้นจะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่ผมฝันถึงอาพันธ์แกมาบอกว่าจ่อ ซอเมียะจะเข้าปล้นตลาดวังข่า วันพรุ่งนี้หลังเที่ยงคืนไปแล้ว”
ฟื้นหนวดเฟิ้มมองหน้าไพฑูรย์ครู่หนึ่งโดยไม่ได้กล่าวอะไรต่อ
ก่อนจะพูดเป็นเชิงปรึกษาว่า
”แล้วเอ็งจะให้ข้าทำอย่างไรดี”
ไพฑูรย์จึงขอให้นายฟื้นไปพบที่บ้านอาพันธ์เพื่อวางแผนจากนั้นได้ร่างแผนให้ดูคร่าวๆโดยกำหนดจุดเข้าออกตลาดวังข่าด้านที่ติดกับแม่น้ำที่ถือว่าเป็นจุดที่จ่อ ซอเมียะ จะขึ้นมาปล้น สำหรับด้านตะวันออกที่นายฟื้นเอากำลังไปดักนั้นคืนนี้ให้ค่อยๆลดจำนวนคนลงแล้วเอามาเพิ่มไว้ในตลาดพยายามอย่าให้ผิดสังเกตเพราะคนของจ่อ ซอเมียะ คอยเฝ้าจับตาดู แล้วให้นายฟื้นไปหาคนมาเพิ่มโดยเขา จะเจรจากับชาวตลาดวังข่าให้จ่ายเงินเพิ่มให้
รุ่งขึ้นจึงได้แจ้งข่าวกับชาวตลาดวังข่าให้เข้านอนตั้งแต่หัวค่ำปิดประตูหน้าต่างให้มั่นคง เกิดอะไรขึ้นอย่าได้ออกมาส่วนชายฉกรรจ์ให้ซุ่มอยู่ในที่ที่พอจะมองเห็นตัวตลาดวังข่า หากเกิดเพลิงไหม้ขึ้นจะได้ช่วยกันดับทัน
ไพฑูรย์กับนายฟื้นแบ่งกันคุมมือปืนออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มแรกอยู่ที่ด้านหน้าตลาดติดกับแม่น้ำมีไพฑูรย์เป็นคนดูแลส่วนด้านหลังตลาดนายฟื้นเป็นคนดูแล
เวลาประมาณ 01.00 น. เศษ เสียงปืนทางด้านที่เป็นด่านตรวจใหญ่ที่ตอนนี้มีคนน้อยเพราะถอยกลับมาเฝ้าในตัวตลาดไพฑูรย์บอกกับมือปืนที่เขาควบคุมว่าอย่าเอะอะตื่นตกใจไป ส่วนนายพื้นก็ไม่บุ่มบ่าม สั่งให้กระจายกำลังออกล้อมตลาดเอาไว้
ชายฉกรรจ์ในชุดทหารพรางหน้าด้วยสีดำพากันบุกขึ้นจากท่าน้ำ ส่งเสียงพูดเป็นภาษากะเหรี่ยงฟัง ไม่ออก ไพฑูรย์สั่งชายฉกรรจ์ประมาณ 20 คนที่เป็นมือปืนให้นิ่งไว้พอได้ระยะแม่นปืนก็สั่งยิงเสียงปืนดังสนั่นมือปืนรับจ้างกระจายกำลังเข้าต่อสู้ทันที
”ใครเป็นหัวหน้ามาเจรจากัน ไม่อย่างนั้นกูเผาตลาดวังข่าทั้งหมด”
เสียงตะโกนด้วยภาษาไทยแปร่งหูดังขึ้น เสียงปืนสงบลงไพฑูรย์ร้องตะโกนตอบ………
”กูไพฑูรย์หลานอาพันธุ์ จ่อ ซอเมียะมาหรือเปล่ากูอยากแก้แค้น”
” กูนี่แหละจ่อ ซอเมียะวันนี้จะมาเผาที่อยู่พวกมึง”
เสียงปืนดังขึ้นอีกครั้งคราวนี้มีเสียงตะโกนมาจากด้านหลังว่า
”หยุด นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจทุกฝ่ายวางอาวุธให้หมด”
นายฟื้นร้องบอกสมุนและไพฑูรย์ว่าให้แยกกันหนีเพราะงานนี้มีตำรวจเข้ามายุ่งด้วย จากนั้นก็เหมือนผึ้งแตกรังต่างคนต่างหนีเอาตัวรอด
จ่อ ซอเมียะหลบลงไปที่ท่าน้ำไพฑูรย์รีบไปดักหน้าตรงทางที่จะลงไปท่าน้ำขณะนั้นเขาได้ยินเสียงคนเรียกชื่อจ่อ ซอเมียะ เมื่อไพฑูรย์มองตามเสียงก็เห็นคนผู้หนึ่งผมยาวสลวยลงมาถึงกลางหลัง ในมือถือปืนกลที่เอวมีปืนพกวิ่งมาจากตลาดวังข่า
จากลักษณะรูปร่างไพฑูรย์บอกได้เลยว่าจ่อ ซอเมียะเป็นผู้ชายอย่างแน่นอนเพราะเขาเองเคยเห็นบรรดาน้องที่อยู่ในบางขวางก็เป็นอย่างนี้จึงไม่ลังเลที่จะร้องไห้เสียงก่อนยิงใส่
”จ่อ ซอเมียะ ระวังตัว”
เสียงปืนที่ยิงเข้าหากันดังสนั่นไพฑูรย์หงายหลังเมื่อโดนกระสุนเข้าเต็มรักส่วนจ่อ ซอเมียะก็ถึงกับเข่าทรุดเมื่อโดนยิงสวน
ไพฑูรย์ทะลึ่งลุกแล้วกรากเข้าหาทันที จ่อ ซอเมียะใช้มีดคาร์บินในมือทะลวงเข้าหาไพฑูรย์แต่มีดหมอหลวงพ่อเดิมที่อยู่ในมือไพฑูรย์ก็พุ่งเข้าหาเหมือนกัน
ปลายมีดคาร์บินเด้งกลับเหมือนแทงยางแต่ปลายมีดหมอทะลวงเข้าที่ชายโครงอ่อนจนมิดถึงกั่น ไพฑูรย์บิดมีดคว้านพอกระชากมีดออกเครื่องในของจ่อ ซอเมียะก็ไหลออกมา
เสียงร้องเมื่อถูกแทงคว้านเป็นเสียงกึ่งชายดัดเสียงไพฑูรย์เดินเข้าไปก้มลงรูดซิปกางเกงดูก็เห็นอวัยวะเพศชายถนัดตา
”อาพันธ์ครับไปที่สงบได้แล้ว ผมไม่ได้ฆ่าผู้หญิง จ่อ ซอเมียะมันเป็นกระเทยครับตระกูลเรามือยังไม่เคยเปื้อนเลือดผู้หญิงเหมือนเดิมครับอา” ….จบจ้า
ขอบคุณข้อมูลดีๆจาก : นักเลง โบราณ ตำนานหนังเหนียว
นำเสนอโดย : แอพเกจิ – AppGeji
