หลงป่า

เวลาท่านอาจารย์สิงห์ทองไปอยู่ป่า ก็มีเทวดาอะไรมาเกี่ยวข้อง เพราะว่าคราวหนึ่งท่านบอกว่า ท่านหลงๆๆๆ ท่านคงจะอดตายแน่ๆ แล้ว ซึ่งมันรู้สึกจะกว่าอาทิตย์แล้ว มันไม่เห็นหมู่บ้าน ไม่เห็นอะไรเลย ก็มีผู้ชายกลางคนนี่ นุ่งคล้ายๆ เป็นโจงกระเบนสีขาว และก็ใส่เสื้อคอกลมสีขาว และก็ถือข้าวมาขันเดียว และก็ใส่บาตรท่าน ท่านก็บอกว่าแต่กลิ่นมันหอม เพียงได้กลิ่น ก็อิ่มเข้าไปตั้งเยอะแล้ว พอใส่บาตรเสร็จเรียบร้อย ท่านก็วิ่งตามเลยนะ

มีชาติหนึ่งเราเอาลูกแมวไปปล่อยป่า เพราะรังเกียจมัน ลูกแมวตัวนี้อดข้าวปลาอาหารอยู่ในป่าหลายวัน จึงมีคนใจดีมาพบเอาไปเลี้ยง กรรมนี้จึงมาสนองเราในชาติปัจจุบัน เป็นเหตุให้ตัวเองหลงป่า อดอาหาร ขนาดเชี่ยวชาญชำนาญป่าอย่างเรายังหลงทางเพราะกรรมของตน “ให้จำไว้…บุญบาปแม้เพียงเล็กน้อยประมาทไม่ได้ กรรมเมื่อตามมาถึงแล้ว มันแสดงผลทันที ช้าหรือเร็วทุกคนต้องได้รับผลของกรรมนั้น ไม่มีใครปัดเคราะห์สะเดาะกรรมให้กันได้ คนเราถ้าเห็นกรรมเก่าของตนเอง เหมือนดูหนังดูละคร มันจะบ่กล้าทำบาปใหม่ ให้เผาผลาญใจของตนเองดอก เพราะพ่อแม่กิเลสปิดจิตบังใจเอาไว้ พูกลูกกรรมพร้าธรรม มันถึงบ่ฮู้ความจริงของบาปบุญคุณโทษ.”