วัดตาก้อง

ท่านเป็นเกจิอาจารย์รูปหนึ่งของจังหวัดนครปฐม เป็นพระผู้ทรงอภิญญา มีญาณทัศนะหยั่งรู้วาระจิต อีกทั้งเรืองวิทยาคม มีอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์มากมาย ตามคำบอกเล่า เมื่อเด็กท่านออกจะเกเร แต่คำว่าเกเรของคนบ้านนอกสมัยนั้น ไม่ถึงขั้น “อันธพาล” อย่างสมัยนี้ ท่านไม่เกเรในทำนองตีหัวหมา ด่าแม่เจ็ก ลักเล็กขโมยน้อยหรือปล้นสะดมใคร แต่ท่านเป็นคนจริงไม่กลัวคน ไม่ว่าจะรุ่นราวคราวเดียวกัน หรือโตกว่าจะชกค่อยตีกันท่านไม่กลัว สู้ไม่ถอย เที่ยวเก่งดื่มเหล้าเป็นตั้งแต่เด็กรุ่นร่างกายแข็งแรง แต่ถึงแม้ท่านจะเที่ยวเก่งสำมะเลเทเมาบ้าง

การย่นระยะทางของการเดินทางของพระเกจิอาจารย์ นับว่าเป็นเรื่องมหัศจรรย์ยิ่งนัก ที่ระยะทางที่ปกติต้องใช้เวลาในการเดินทางกว่า 1 ชั่วโมง หากพระเกจิอาจารย์บางรูปใช้เวลาเพียงไม่นานนักก็บรรลุถึงปลายทาง กล่าวกันว่า พระเกจิอาจารย์รูปใดที่ใช้วิชาในการย่นระยะทาง ต้องชดใช้ด้วยการเดินจงกรมเท่ากับระยะทางที่ใช้ในการย่นระยะ ดังเรื่องราวของหลวงพ่อแช่ม แห่งวัดตาก้อง อำเภอเมือง จังหวัดนครปฐม พระเกจิอาจารย์ผู้มีชื่อเสียงแห่งลุ่มน้ำนครชัยศรี ครั้งหนึ่งหลวงพ่อแช่มได้เดินทางไปยังวัดกลางบางแก้ว เพื่อเยี่ยมเยียนหลวงปู่บุญตามปกติ ระหว่างเดินเข้ามายังวัดกลางบางแก้ว พบพระภิกษุลูกวัดกลุ่มหนึ่งกำลังสนทนากันอยู่หน้ากุฏิหลวงปู่บุญ หลวงพ่อแช่มก็เอ่ยกับพระภิกษุกลุ่มนั้นว่า “เดินมาจากวัดตาก้องถึงวัดกลางบางแก้ว

คาถาพุทแลแลบทนี้ เป็นคนละบทกับเจ้าคุณวิศาลกับอ.ชุม ไชยคีรี หลวงพ่อแช่ม วัดตาก้อง ไปเรียนมาจากหลวงปู่ทอง วัดราชโยธา หลวงพ่อแช่มจะใช้บทนี้ เป็นบทหลักในการเสกคงกระพัน ซึ่งต่อมาลูกศิษย์ท่าน คือหลวงพ่อเต้า วัดเกาะวังไทร ยึดเป็นบทหลักในการเสกวัตถุมงคล วัตถุมงคลหลวงพ่อเต้า จะโดดเด่นนักเรื่องคงกระพัน ตอนสงครามโลกครั้งที่สอง รัฐบาลจำเป็นต้องร่วมเป็นพันธมิตรกับญี่ปุ่น แต่ก็ปล่อยให้ขบวนการเสรีไทยทำงานได้สะดวก เป็นธรรมดาเมื่อเป็นพันธมิตรกัน ก็มีบางค่ายที่ทหารไทยอยู่ร่วมกับทหารญี่ปุ่น