พระหูยาน

คนไทยยุคบรรพกาล ยามบ้านเมืองสงบก็กลัวเกรงบาปมากกว่ากลัวของมีคม แต่หากแผ่นดินลุกเป็นไฟก็ไม่กลัวศาสตราใดๆ ว่ากันว่าต่างคนต่างก็มีของดีพกติดตัว บ้างก็มีวิทยาคม ตั้งแต่ระดับชาวบ้าน อย่างนายจันหนวดเขี้ยว แห่งบ้านบางระจัน หรือบรรดาขุนทหารอย่างขุนรองปลัดชู แห่งบ้านวิเศษชัยชาญ กระทั่งพระเจ้าแผ่นดิน อย่างสมเด็จพระนเรศวรมหาราช พระองค์ทรงมีพระหูยาน กรุลพบุรีติดอยุ่กับพระมาลาเบี่ยงของพระองค์และผ้ายันต์วัดป่าแก้วเป็นที่ยึดเหนี่ยวพระทัยในยามศึกสงคราม อันเป็นที่มาของตำนานพระแสงดาบคาบค่ายอีกด้วย ย้อนไปเมื่อครั้งพระองค์ทรงทำยุทธวิธีการรบแบบกองโจรอันเป็นยุทธวิธีของการรบที่ใช้กำลังน้อยเอาชนะฝ่ายที่มีกำลังมากกว่า ซึ่งเป็นที่มาของตำนานพระแสงดาบคาบค่าย การรบแบบกองโจรตามแบบฉบับของสมเด็จพระนเรศวรมหาราช หากย้อนไปในอดีตเมื่อประมาณ ๔๐๐