กฎแห่งกรรม

ครั้งหนึ่งมีคนขี้เหล้าจ้างท่านด้วยเงิน 1 บาท ให้นำเต่า 7 ตัวไปต้มเพื่อเป็นกับแกล้ม ท่านจึงนำเต่าทั้งหมดไปต้มในหม้อน้ำที่น้ำกำลังเดือดพล่าน แต่คงเพราะหม้อดินเผาที่ใช้ต้มคงเก่ามากแล้ว เมื่อเต่าพากันดิ้นขลุกขลักอยู่ในหม้อ หม้อจึงแตกออกเป็นสองเสี่ยง เต่าทั้งหมดหลุดออกมาได้และยังไม่ตาย จึงพยายามตะเกียกตะกายหนีสุดชีวิตเข้าไปซุกตัวอยู่ใกล้กอไผ่ เมื่อเด็กชายจรัญวิ่งตามเพื่อจะจับมาต้มอีก เขาก็ต้องตกตะลึงกับภาพที่เห็นเพราะเต่าใช้สองขาหน้าปาดน้ำตาที่ไหลพราก ๆ ออกมา เหมือนสำนวนไทยที่ว่า “ร้องไห้น้ำตาเป็นเผาเต่า” ไม่มีผิด ด้วยความสงสารเขาจึงปล่อยเต่าทั้งหมดไป

เหตุที่ไม่มี….. อาตมา(หลวงพ่อจรัญ)​ไปพบสามีภรรยาคู่หนึ่งเป็นคนยากจนมาก อยู่ที่อำเภอน้ำหนาว อาชีพปลูกกระหล่ำปลีขาย ทางราชการเขาให้เดือนละ ๒๐๐ บาท เพราะยากจนมาก ตาแก่อายุ ๘๒ ปี ภรรยาอายุ ๗๖ ปีอยู่กัน​ ๒ คนตายาย ตาก็มองไม่เห็น ตอนนั้นอาตมาจะไปสร้างส้วมให้คณะสงฆ์ เขารีบวิ่งมาหา อาตมาก็จะรีบไปขอนแก่น

เส้นทางมาเฟีย ตอนที่ 67 กฎแห่งกรรม (สุริยัน ศักดิ์ไธสง) “ถึงเพื่อนทั้ง ๖ ที่รักทราบ…เรามี ‘งานด่วน’ ที่ต้องเร่งทำ และจำกลับตอนบ่ายๆ วันเสาร์ หวังว่าเพื่อนทุกคนคงช่วยคุ้มครองกิจการของเราร่วมกับเสี่ยเล็กตอนเที่ยงด้วยความเข้มแข็ง ขอย้ำทุกคนอย่าประมาท เราไม่ใช่คนพื้นที่ทั้งยังใหม่ในสายตายเจ้าถิ่นด้วย ส่วนเรื่องที่พวกนายรับปากกับสุมาอี้ เรื่อง ‘ไอ้เล็ก โพดำ’