หลวงปู่ตื้อ

ครั้งหนึ่ง “หลวงปู่ตื้อ อจลธัมโม” ได้เข้าไปเดินจงกรมในป่าแห่งหนึ่งที่พระพุทธบาทบัวบก จังหวัดอุดรธานี ทันใดนั้นเองก็ปรากฏเป็นคนร่างสูงใหญ่ ประมาณ ๑๐ วา มายืนกางขาที่ปลายทางจงกรม คล้ายกับจะคร่อมทางเดินไว้ แสดงท่าทางว่าเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในถิ่นนั้น หลวงปู่ตื้อก็เดินจงกรมตามปกติ แสดงท่าว่าไม่สนใจมัน แต่ก็รู้สึกขนพองสยองเกล้าอยู่บ้างเล็กน้อย จากนั้นก็ปรากฏว่าเริ่มมีกลิ่นสาบสางเหม็นขึ้นมาและก็เหม็นมากขึ้นทุกที จนท่านรู้สึกว่าจะทนไม่ไหว เพราะไม่สามารถดับเวทนาตัวนี้ได้ หลวงปู่ตื้อจึงได้กำหนดจิตแผ่เมตตาให้มันไป แต่ก็ไม่เป็นผล

“หลวงปู่ตื้อ อจลธัมโม” เป็นศิษย์รุ่นใหญ่ของหลวงปู่มั่น ท่านมีอุปนิสัยชอบพูดจาเสียงดัง โผงผาง ขวานผ่าซาก ถึงลูกถึงคน จิตใจกล้าหาญเด็ดเดี่ยวเหมือนนักเลง ซึ่งบุคลิกนิสัยเช่นนี้เองที่ทำให้ชีวิตทางธรรมของท่านเป็นไปอย่างสนุกสนานและออกรสชาติ หลวงปู่ลิ้นทอง (หรือหลวงปู่รินทร) กิตติสัทโท ได้เล่าเรื่องราวขำๆ เกี่ยวกับหลวงปู่ตื้อไว้ว่า เคยมีลูกศิษย์บางคนคิดเล่นพิเรนทร์ อยากจะทดลองความขลังของหลวงปู่ตื้อด้วยการแอบเก็บเส้นเกศา (เส้นผม) ของท่านที่ถูกโกนทิ้งไปแล้ว เอามากองรวมกันแล้วลองยิงด้วยปืน ผลปรากฏว่า