1581.หลวงปู่ชอบ เล่าถึง พระอาจารย์จวน และ แม่ชีโสดา โสสุด แสดงฤทธิ์

หลวงปู่ชอบ เล่าถึง พระอาจารย์จวน แม่ชีโสดา โสสุด แสดงฤทธิ์

เขียนบันทึกโดย..ครูบากล้วย พระวีระศักดิ์ ธีรภัทโท.

หลวงปู่ชอบท่านบอกแม่ชีโสดาภายในนั้นโลดโผน เป็นผู้มีความเพียรในการปฏิบัติจนผู้ชายอกสามศอกอย่างท่าน(หมายถึงเรา) สู้ไม่ได้..

สมัยแม่ชีโสดาปฏิบัติกับพระอาจารย์จวนที่ภูทอก พอกลางคืนดึกๆแม่ชีโสดาใช้ฤทธิ์เหาะขึ้นไปยืนอยู่บนอากาศเหนือภูทอก พระอาจารย์จวนเดินจงกรมอยู่เห็นแม่ชีโสดาลอยอยู่เหนือหัวท่านเลยเหาะขึ้นไปไล่ให้แม่ชีโสดาลงมา..

หลวงปู่ชอบ “ ท่านจวนว่าไห่แม่ชีโสดา เหาะข้ามหัวครูบาอาจารย์บ่ย่านเป็นกรรมบ้อ ”..

ฟังหลวงปู่ชอบท่านว่าเราถึงกับร้องโห้ นึกอัศจรรย์ในคุณแม่ชีโสดาบ้านดงหม้อทอง อัศจรรย์ใจในฤทธิ์ธรรมของท่านพระอาจารย์จวนภูทอก..

บันทึกไปใจก็นึกถึงพระอาจารย์จวนตอนเราเป็นเด็กท่านยื่นจีวรของท่านให้เราจับ ท่านบอกให้เราจับแน่นๆ พอเราจับแน่นๆแล้วท่านก็กระตุกจีวรอย่างแรงจนตัวเราเซถลาเข้าไปหาท่าน..

ท่านพูดหยอก บักห่ามึงมาลักปลากัดวัดกู..

ถามหลวงปู่ชอบผู้หญิงกับผู้ชายใครบรรลุธรรมได้ง่ายกว่ากัน..

ท่านบอก “ ผู้ชายจะเด็ดขาดในการปฏิบัติกว่าผู้หญิง ผู้หญิงจะคาวิตกวิจารณ์การตัดสินใจจะบ่เด็ดขาดคือผู้ชาย ”..

ถามหลวงปู่ชอบอุบาสิกาที่หลวงปู่รู้ว่ามีธรรมนั้น มีใครบ้าง..

องค์ท่านบอก “ แม่ชีแก้ว มุกดาหาร แม่ชีนารี สกลนคร แม่ชีโสดา แม่ชีโยมแม่ท่านมหาบัวบ้านตาด แม่ชีกี นครนายก อีกคนหนึ่งเป็นคนจันบุรีเฮาจำซื่อบ่ได่ คนๆนี้เคยไปปฏิบัติจำศีลภาวนากับพระครูเข้มวัดป่าคลองกุ้ง เคยไปปฏิบัติกับท่านฟักอยู่เขาน้อยสามฝาน อุบาสิกาผู้นี้สำเร็จธรรมได้ห้าวันก็ละขันธ์เข้านิพพาน ”..

ตนเองถามใช่คนที่พ่อแม่เขาเอาอัฐิลูกสาวที่แปรเป็นพระธาตุมาถามหลวงปู่ที่ศาลาโรงรถวัดป่าโคกมนใช่ไหม..

องค์ท่านว่า “ แม่นแม่หญิงอายุสามสิบปีคนจันบุรีผู้นี่หล่ะ ยามเฮาบอกไห่จดไว้มันกะบอก จื่อได่ๆ(จำได้ๆ) ถ่าเฮาบ่ทวนความมันกะจำบ่ได่ ”..

นึกได้ เออ..ถ้าหลวงปู่ชอบท่านไม่เอ่ยเรื่องอุบาสิกาสำเร็จธรรมได้ห้าวันไปลาพ่อแม่ละขันธ์ที่บ้านของตนเอง อำเภอท่าใหม่ จังหวัดจันทบุรี ตนเองก็จะลืมเรื่องนี้ไปเลย วันที่พ่อแม่ของอุบาสิกาท่านนี้เอาอัฐิธาตุของลูกสาวที่แปรเป็นพระธาตุ และที่ยังไม่ได้แปรเป็นพระธาตุเอามาให้หลวงปู่ชอบท่านพิจารณา วันนั้นองค์ท่านบอกให้เราบันทึกเรื่องนี้ไว้ แต่ตอนนั้นเราขี้เกียจเขียนบันทึกจึงบอกองค์ท่านว่าจำได้อยู่หรอก..

สุดท้ายเราก็ลืมเรื่องนี้ไปจนหลวงปู่ชอบท่านบอกให้บันทึกเรื่องนี้ที่วัดป่าดงหวายอำเภอบ้านม่วง พร้อมกับเรื่องของ คุณแม่ชีโสดา โสสุด ธิดาธรรมของ ท่านพระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ..

หลวงปู่ชอบบอกก่อนพระอาจารย์จวนท่านจะใช้กรรมชาติสุดท้าย(เครื่องบินตก) พระอาจารย์จวนขอให้ท่านกับ หลวงปู่หลุย จันทสาโร อย่าทิ้งภูทอกให้เป็นกำพร้า หลวงปู่ชอบท่านรับปากพระอาจารย์จวนในเรื่องนี้ ตนเองถึงเข้าใจว่าทำไมหลวงปู่ชอบท่านจึงต้องมาภูทอกเจติยาคิรีวิหารปีละสองครั้งเป็นอย่างน้อย เพราะองค์ท่านรับปากสัญญากับท่านพระอาจารย์จวนนี้เอง..

ถามหลวงปู่ชอบทำไมท่านพระอาจารย์จวนจึงฝากคุณแม่ชีโสดาให้หลวงปู่ดูแล..

ท่านบอก “ ผู้สิจับลิงได่ต้องไวกั่วลิง(คนจะจับลิงได้ต้องไวกว่าลิง) โสดาจริตโลดโผน จิตโสดาเร็ว นอกจากท่านจวนกับเฮาแล้วผุอื่นกะเอาบ่อยู่ โสดามีวาสนาธรรมฮ่วมกันกับเฮา กับท่านจวน”..

ถามหลวงปู่ชอบธรรมนี้อยู่ในหทัยใจดวงไหน..

องค์ท่านบอก “ ธรรมบ่ได้อยู่ที่เพศหญิงเพศชาย ธรรมอยู่ที่การปฏิบัติของบุคคลผู้นั้น ความเป็นพระอยู่ที่ภูมิธรรมในใจของคนปฏิบัติ บ่ได้อยู่ที่คนห่มผ้าเหลืองผ้าลาย ผ้าเหลืองผ้าลายเป็นเพียงเครื่องห่มกายให้โลกรู้ฐานะ ธรรมจริงอยู่ที่ใจของผู้ปฏิบัติ ”..

แอพเกจิ แอพรวมเรื่องราวประสบการณ์จริง เกี่ยวกับ พุทธคุณ ไสยศาสตร์ วิชาอาคม