พระอาจารย์จวน

อธิษฐานจิตถึงพระอาจารย์มั่น “ในพรรษาที่ ๓ นี้ ได้เกิดปฏิพัทธ์รักใคร่หญิงสาวคนหนึ่ง ซึ่งเคยเอาจังหันมาถวายบ่อยๆมีความรัก ความกำหนัด แต่ก็ยังทำความเพียรไปตลอดไม่หยุดหย่อน ไม่ได้ปริปากบอกใครทราบ รักอยู่แต่ในใจ ต่อมาจึงคิดอุบายขึ้นมาได้ โดยตั้งอธิษฐานถึง ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถระ เพราะสมัยนั้นข้าพเจ้าได้ยินแต่ชื่อท่าน แต่ยังไม่เคยพบกราบไหว้ท่านเลย ตั้งจิตอธิษฐานว่า “ถ้าข้าพเจ้ายังจะมีบุญวาสนา เจริญอยู่ในเพศพรหมจรรย์แล้ว ถ้าข้าพเจ้าจะได้บรรลุในคุณธรรม

ท่านพระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ ทราบก่อนไหมว่าเครื่องบินจะตก คุณหญิงสุรีพันธุ์ มณีวัต ได้เล่าถึงเหตุการณ์ครั้งหนึ่งก่อนมรณภาพไม่นานนักว่า ท่านได้บอกทุกคนว่า ต่อไปใครถามหาเจ้าอาวาสภูทอกก็ให้บอกว่าท่านแยง ไม่ใช่อาตมา เพราะว่าท่านได้ยกท่านแยงให้เป็นเจ้าอาวาสแทนแล้ว แม้กระทั่งเทปประวัติที่ท่านได้อัดเอาไว้เจ็ดม้วนสุดท้ายก่อนมรณภาพเพียงสองสามวัน ท่านก็สั่งให้ทางวัดเก็บไว้ให้คุณหญิงสุรีพันธุ์ทั้ง ๆ ที่ท่านกำลังจะเดินทางเข้ากรุงเทพฯ อยู่แล้ว ท่านได้บอกกับทางวัดว่าคุณหญิงจะมารับเทปชุดสุดท้ายนี้เอง ถ้าท่านนำเทปชุดนี้มาด้วยก็คงเสียหายไปพร้อมกับชีวิตของท่านอย่างไม่ต้องสงสัย คุณสุรีพันธ์ได้เล่าอีกว่าศิษย์ผู้ใกล้ชิดคนหนึ่งได้มีโอกาสกราบท่านก่อนเดินทางมากรุงเทพฯ ครั้งนี้ เล่าว่าท่านอาจารย์ได้บอกว่า

หลวงปู่ชอบ เล่าถึง พระอาจารย์จวน แม่ชีโสดา โสสุด แสดงฤทธิ์ เขียนบันทึกโดย..ครูบากล้วย พระวีระศักดิ์ ธีรภัทโท. หลวงปู่ชอบท่านบอกแม่ชีโสดาภายในนั้นโลดโผน เป็นผู้มีความเพียรในการปฏิบัติจนผู้ชายอกสามศอกอย่างท่าน(หมายถึงเรา) สู้ไม่ได้.. สมัยแม่ชีโสดาปฏิบัติกับพระอาจารย์จวนที่ภูทอก พอกลางคืนดึกๆแม่ชีโสดาใช้ฤทธิ์เหาะขึ้นไปยืนอยู่บนอากาศเหนือภูทอก พระอาจารย์จวนเดินจงกรมอยู่เห็นแม่ชีโสดาลอยอยู่เหนือหัวท่านเลยเหาะขึ้นไปไล่ให้แม่ชีโสดาลงมา.. หลวงปู่ชอบ “ ท่านจวนว่าไห่แม่ชีโสดา เหาะข้ามหัวครูบาอาจารย์บ่ย่านเป็นกรรมบ้อ ”..

ถ้ำบูชานี้ แต่ก่อนมีวัตถุโบราณ มีพระพุทธรูปโบราณ ชาวบ้านไปค้นพบก็จะนำไปออกขายบ่อยๆ มีข่าวเล่าลือกันว่า แม้พระพุทธรูปทองคำยังหลงเหลือในถ้ำในเขตภูวัวนี้ เพราะพวกพราน พวกชาวป่าในสมัยโบราณได้เคยหลงทางไปพบเห็นกันมาแล้ว แต่ไม่มีใครกล้านำออกมา ด้วยเกรงอำนาจเทพารักษ์ที่บำรุงรักษาสถานที่เหล่านั้น จึงเพียงโจษขานให้ลูกหลานฟังต่อๆกันมา พวกญาติโยมสมัยนี้ก็อยากได้เห็นได้กราบบูชา จึงมารบเร้าข้าพเจ้า พวกเขาเองช่วยกันค้นหากันเท่าไรก็ไม่พบจนเต็มสติปัญญาแล้วไม่เห็นพบ ขอให้พระ ให้เณรช่วยหาด้วยก็ไม่พบ วันหนึ่งระหว่างข้าพเจ้า(พระอาจารย์จวน กุลเชฏฺโฐ ) ภาวนา