3657. ต้นกำเนิดฉายาสิงโตหิน (ไพฑูรย์ พันธุ์เชื้องาม)

การหนีการแหกคุกเป็นหน้าที่ของไพฑูรย์ส่วนการตามล่าเป็น เรื่องของตำรวจและกรมราชทัณฑ์คุกมีไว้แหกเป็นสิ่งที่ไพฑูรย์ถือเป็นเรื่องสำคัญหลายคนมักพูดว่าคุกมิได้มีไว้ขังหมา พึงระวังอย่าได้ไปพูดให้เข้าหูอดีตคนคุกที่เพิ่งออกมาจากคุกหรือออกมานานแล้วก็ตามแบบซึ่งหน้าถือว่าเป็นการดูถูกอย่างรุนแรงจนให้อภัยไม่ได้ต้องลงไม้ลงมือ

และโทษที่ชาวคุกชิงชังรังเกียจคือคนที่ฆ่าพ่อฆ่าแม่ตัวเองถือเป็นโมฆะบุรุษไม่คบค้าสมาคมด้วย จะถูกรับน้องใหม่เจียนตาย

ไพฑูรย์บอกว่าไอ้ลูกคนไหนลงมือฆ่าพ่อฆ่าแม่ของตัวเองได้แล้วละก็จะมาอ้างว่าไม่ได้เจตนาเมาหรืออารมณ์ชั่ววูบชาวคุกบอกว่าไม่ใช่คำแก้ตัว

อย่าว่าแต่คุกเลยห้องขังบนสถานีตำรวจถามดูได้เลยคนที่ไม่เคยเข้าห้องขังเข้าไปจะรู้สึกว่าตนเองเหมือนสุนัขตัวหนึ่งที่ถูกจับขังกรงไม่มีอิสระเสรีมีแต่ความสกปรก กลิ่นอับๆ นอนไม่สะดวกยิ่งไปอยู่ในบางขวางแล้วไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันกันล่ะ

วันที่เท่าไหร่เดือนอะไรไม่รู้ชีวิตมันวนเวียนอยู่ที่เรือนนอนถูกใส่ตรวนขากับหลักตรงกลางหันเท้าเข้าหากันจะลุกไปเข้าห้องน้ำทีนึงก็แสนลำบากเกิดขัดใจขาใหญ่ให้ต้องตื่นมีหวังอ่วมอรทัย

นักโทษหน้าใหม่จะถูกให้ไปอยู่แผนกออนเหวงขนถ่ายอึแต่สำหรับไพฑูรย์ท่านผู้มีพระคุณท่านเมตตาใช้เส้นสายของท่านช่วยอำนวยความสะดวกให้ไม่ต้องออนเหวง

สำหรับนักโทษเด็ดขาดรอประหารจะถูกขังตลอด 23 ชั่วโมง กินในห้องขังสามมื้อ ออกไปออกกำลังกายรวมได้วันละ 1 ชั่วโมงเพื่อไม่ให้ขาเป็นเปลี้ยเพราะไม่ได้ออกกำลังเดิน

ต้องต่อสู้กับทุกการคุกคามของพวกเขาใหญ่เพราะในบางขวางเขาเรียกว่า”แดนคน” เป็นพวกเหลือเดนสังคมทั้งนั้นเดือนหนึ่งฟังพระเทศน์ 1 ครั้งแบบรวม

กว่าจะได้ฉายาสิงโตหินก็เลือดตาแทบกระเด็นฉายาสิงโตหินนักโทษชายเช้าขาใหญ่ภาคกลางเป็นคนตั้งให้ก่อนถูกลบลายถูกลูกน้องขาใหญ่จากภาคใต้ช่วยกันจับกดน้ำตายในแดนเกษตร โดยที่ลูกน้องไม่มีใครรู้ มารู้ก็ลอยอืดแล้ว

นายเช้าเคยมาข่มขู่ไพฑูรย์แต่ไพฑูรย์ไม่กลัวแถมท้าดวลตัวต่อตัวอีกด้วย อยู่ลำพังไม่วอแวใคร นิ่งสุขุมแต่เอาถึงตายไม่เคยอวดอ้างบารมีด้านกฎหมาย แต่เขียนฎีกามามากรายมีผลงานเป็นประกันใครมีมุขก็จ่ายเป็นมุขไม่มีก็ไม่เอาแต่ส่วนใหญ่ไม่มีใครรังเกียจ

นายเช้าขาใหญ่เป็นชาวจังหวัดสุพรรณส่งลูกน้องมาเกลี้ยกล่อมให้ไพฑูรย์เข้าสังกัดด้วยเห็นว่ามีความรู้ด้านกฎหมายเคยเป็นทหารกรมพระธรรมนูญทหารมาก่อนและชอบช่วยเหลือคนแต่ไพฑูรย์ปฏิเสธเหมือนกับขาใหญ่จากอีสานและใต้ในที่สุดนายเช้าก็มาด้วยตัวเองโดยนัดพบที่แดนเกษตร

”ไพฑูรย์ เราต้องการให้นายอยู่กับพวกเรา อย่าคิดว่าเป็นนายลูกน้อง เอาเป็นว่านายเป็นรองจากเราก็แล้วกันอยู่ด้วยกันช่วยกันกำราบพวกตรงข้ามแค่นี้ก็สบายแล้ว”

”พี่เช้าอย่าว่าน้องยโส มีขาใหญ่มาติดต่อผมก่อนหน้าพี่ผมก็ตอบปฏิเสธไปเหมือนกันกับที่ผมกำลังจะบอกพี่เช้าว่า ผมต้องการอยู่แบบอิสระใครมีทุกข์ร้อนด้านกฎหมายทางการขอฎีกาให้บอกผมผมจะทำให้”

”คนที่พูดอย่างนี้ส่วนใหญ่ไม่ค่อยรอดปากเหยี่ยวปากกาไม่ตายห่าก็พิการ กูเห็นมามากแล้วโว้ย นี่กูพูดดีๆแล้วนะ ไอ้ห่านี่ เดี๋ยวปั๊ด..”

ไพฑูรย์เล่าว่านายเช้าออกลายนักเลงขึ้นมึงกู ไม่เคยสำนึกว่าที่ต้องมาหมดอิสรภาพอยู่อย่างนี้ก็เพราะทำตัวไม่ดีขโมยวัวควายชาวบ้านไปเรียกค่าไถ่ไม่ได้เงินก็เชือดขายเป็นผู้ใหญ่บ้านกินเงินเดือนหลวงแต่กลับทำตัวเป็นโจรหนักเข้าก็วางแผนปล้นปลอมตัวมอมหน้าร้องไห้เสือเอาวาปล้นฆ่าเจ้าทรัพย์จนถูกจับเพราะลูกน้องซักทอดถูกศาลตัดสินจำคุกตลอดชีวิตอาศัยว่าทรัพย์สินที่ปล้นมาได้ส่วนหนึ่งซุกไว้กับญาติจึงใช้ทำตัวเป็นขาใหญ่

”พี่เช้าในฐานะพี่เช้ามาอยู่ก่อนผมอายุมากกว่าให้ผมเรียกพี่เช้าดีกว่าอย่าให้ผมเรียกเป็นอย่างอื่นเลย”

”ไอ้สัตว์มึงแน่นักหรือแดกตีนนี่”

นายเช้าเตะกราดเต็มที่ไพฑูรย์ถอยหลังออกไป 2 ก้าวนายเช้าก็เตะลมหมุนตัวไพฑูรย์ร้องบอกว่า

”พอเถอะพี่เช้าอย่าใช้กำลังเลย”

นายเช้าเกรงเสียหน้าเลยหันมาสาวหมัดแทนไพฑูรย์หลบได้สองหน หนที่สามจึงสวนเข้าให้ที่ไปครางดังเฉาะ นายเช้าหงายหลังตึงตาค้างหลับสนิทติดหมัดลูกน้องต้องหามออกไปพยาบาล

นายเช้าส่งจดหมายท้ามาให้ไพฑูรย์มาต่อสู้กันที่แดนเกษตรไพฑูรย์เห็นว่าถ้าไม่รับเรื่องก็ไม่จบจึงรับคำท้า

พอวันอาทิตย์ขณะที่บรรดานักโทษกำลังพักผ่อนดูการละเล่นไพฑูรย์กับนายเช้ามาเผชิญหน้ากัน

นายเช้าโยนมีดที่ทำจากแดนช่างโลหะให้ไพฑูรย์เล่ม 1 ตัวเองถือมีดที่ยาวกว่าไว้เล่ม 1

ท่านผู้อ่านคงเคยเห็นมีดยาวสำหรับเฉาะฝรั่งดองนั้นแหละใช่เลยเป็นการเอาเปรียบเพราะมีดของไพฑูรย์ใช้แทงได้อย่างเดียวมีดของนายเช้าใช้ฟันได้ด้วยนี่แหละน้ำใจนักกีฬาในคุก

ไพฑูรย์ระลึกถึงหลวงพ่อเดิมวัดหนองโพเอามือตบอกและลูกคลำกระชายดำที่ฝังไว้ที่ต้นแขนรำลึกว่า

”อิติสุคะโต พุทธสโรเดิมนามะเต อาจาริโยเมภันเต อายัสมา อาจาริโยเมภันเต โหหิ”

เกิดอาการขนลุกหนังเห่อหนาแสดงว่าทุกอย่างพร้อม

นายเช้ารุกด้วยการฟันกราดเข้ามาไพฑูรย์ถอยหลังให้พ้นจากคมมีดยาว ปลายมีดสั้นในมือยื่นไปข้างหน้าได้ระดับราวนมของนายเช้า เพื่อเป็นการบอกให้รู้ว่าอย่าผลีผลามเข้ามาเอาหน้าอกเป็นฝักมีดก็แล้วกัน

นายเช้าบุกด้วยได้กำลังใจจากเสียงเชียร์ว่า ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามันจากบรรดาสมุน ไพฑูรย์ได้เปรียบที่หนุ่มแน่นกว่าเวลาผ่านไปประมาณ 15 นาที ปลายมีดของนายเช้ายังไม่ได้สัมผัสเนื้อหนังของไพฑูรย์แต่แล้วไพฑูรย์ก็ลื่นเสียหลัก

นายเช้าฟันเข้าให้ที่บ่าแล้วกระชากมีดกลับแทงเข้าที่หน้าอกไพฑูรย์อย่างติดต่อ

ลูกน้องของนายเช้าเฮลั่น แต่กลับมีเลือดซิบๆที่เรียกว่ายางบอนจากบาดแผลที่ถูกฟันแทงไพฑูรย์เห็นว่านายเช้าเจตนาฆ่ามิได้มีเมตตาจึงอาพัดน้ำลายกลืนเข้าไปเพื่อเรียกพลังโดยใช้คาถาว่า

”โอมอมลมพระพาย พัดมาพัดไปกลายเป็นพายุ มะอะอุ อุอะมะ สวาหะสวาหาย พระพายช่วยลูกด้วย”

พอน้ำลายผ่านลำคอลงไปเท่านั้น ก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่าคาถานี้แหละที่หนุมานใช้เรียกพ่อตัวเองคือพระพายพัดมาทำให้ฟื้นคืนชีพ

คาถานี้เป็นคาถาที่อาจารย์กี้ประสิทธิให้ไพฑูรย์ตั้งแต่สมัยเรียนหนังสือเป็นคุณชายวรรณวิน

ไพฑูรย์ใช้ความสดกว่าเข้าคลุกวงในดังที่อาจารย์กี้สอนว่าหากเรามีอาวุธที่สั้นกว่าคู่ต่อสู้ให้เข้าประชิดบีบให้วงฟันของคู่ต่อสู้แคบจนใช้มีดยาวไม่ถนัดนายเช้าเริ่มหอบถี่หอบจนตัวโยน

ไพฑูรย์รุกไล่เหมือนต้อนหมูเพราะนายเช้ายกมีดยาวได้ช้าลงเห็นได้ชัดเจนนั่นหมายความว่าไพฑูรย์จะเลือกปิดเกมอย่างไรเท่านั้น

ไพฑูรย์เล่าว่าจะแทงให้ตายก็ได้แต่คิดแล้วว่าจะอยู่ยากเพราะลูกน้องของนายเช้าจะไปรวมกับขาใหญ่อีกฝ่ายเพื่อแก้แค้นให้นาย จึงตัดสินใจเอาเพียงนอนบาดเจ็บ จึงร่ายพระเวทย์คัดของเขาออกจากตัวนายเช้าแล้วเร่งเครื่องเต็มที่

นายเช้าเคลื่อนไหวได้ช้าลงทุกทีในที่สุดก็ฟันวืด ไพฑูรย์เล็งเป้าหมายที่หน้าอกด้านซ้ายที่ว่าหากแทงเต็มที่ปลายมีดจะทะลุเข้าไปตัดขั้วหัวใจทันทีนายเช้าตายลูกเดียว

แต่ไพฑูรย์แทงเพียงยั้งมิให้ปลายมีดทะลุเข้าไปเลือดพุ่งออกมานายเช้าหน้าซีดมือตกไพฑูรย์งัดหมัดอัปเปอร์คัตเข้าปลายคางดังเป๊ะ ร่างของนายเช้าล้มลงไปนอนกับพื้นไพฑูรย์โยนมีดทิ้งเดินผละจากไปปล่อยให้ลูกน้องนายเช้าช่วยกันหามลูกพี่ไปส่งเรือนพยาบาล

ไพฑูรย์ถูกตีสั่งสอนไม่ถึงสลบ เอาตัวไปขังเดี่ยว 7 วันเต็มให้หลาบจำจึงปล่อยให้เป็นอิสระ ไพฑูรย์บอกว่าเดิมขาขวิดเพราะเปลี้ยไม่ได้เดินเหินมา 7 วันเต็ม

นายเช้าเอาบุหรี่มาให้หลังจากหายจากอาการบาดเจ็บนายเช้าพูดกับไพฑูรย์ว่า

”ต้องขอบใจมากที่ไม่เอาชีวิตเรา ทั้งที่ตามกติกานายมีสิทธิ์ทำได้แต่เอาเพียงบาดเจ็บเท่านั้นบุหรี่ซองนี้เป็นใบมุขของเราเป็นการตอบแทนนาย เราจะให้ฉายานายว่า ไพฑูรย์สิงโตหิน เรามีเหตุผลว่า”

นายเป็นคนที่วางตัวเป็นกลางไม่ฝักใฝ่พวกขาใหญ่ทั้งหมดทำตัวเข้าได้หมดกับทุกคนใช้ความรู้ทางด้านกฎหมายช่วยทุกคนเหมือนสิงโตเจ้าป่าแอฟริกาแต่เป็นสิงโตหินจีนที่ใช้เฝ้าบันไดศาลเจ้าที่หน้าเกรงขามแม้ไม่มีลมหายใจก็ตาม

ไพฑูรย์นายคือสิงโตหินตัวจริง นับแต่นั้นมาไพฑูรย์กายเป็นเจ้าของสมญาสิงโตหินแม้นายเช้าจะถูกขาใหญ่ด้วยกันล้ม แต่สิงโตหินยังยืนหยัดอยู่ต่อไปอย่างสงบและเป็นกลางไพฑูรย์บอกว่าไม่ได้ตั้งฉายาเองแต่ขาใหญ่ชาวเมืองสุพรรณได้ตั้งให้เพื่อเป็นการยกย่องให้เกียรติที่เป็นนักสู้ผู้ไม่เอาเปรียบคู่ต่อสู้ทั้งต่อหน้าและลับหลัง

ขอบคุณข้อมูลดีๆจาก : นักเลง โบราณ ตำนานหนังเหนียว
ขอขอบคุณข้อมูลดีๆจาก : Woosenth
นำเสนอโดย : แอพเกจิ – AppGeji