1738.“เอ็งเห็นพระเป็นตู้ไปรษณีย์หรือ ?”

“เอ็งเห็นพระเป็นตู้ไปรษณีย์หรือ ?”
สมเด็จพระสังฆราชเจ้ากรมหลวงวชิรญาณวงศ์ (ม.ร.ว.ชื่น สุจิตฺโต) วัดบวรนิเวศวิหาร ทรงมีอุปนิสัยพูดจาโผงผาง ตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม และมีอารมณ์ขัน เป็นผู้ใฝ่ธรรม มีเมตตา อยู่อย่างสมถะและไม่ติดในยศฐาบรรดาศักดิ์

ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช เป็นผู้หนึ่งที่รู้จักสมเด็จพระวชิรญาณวงศ์ตั้งแต่เล็ก เล่าว่าคราวหนึ่งนำแกงที่บิดาชอบไปถวายสมเด็จฯ ท่านรับประเคนแล้วก็ยังเฉยอยู่จึงทูลว่า

“ต้องขอแรงเป็นพิเศษ ฉันแกงสักช้อนหนึ่งเถิด จะได้กรวดน้ำไปให้พ่อได้กินเพราะพ่อชอบกินแกงอย่างนี้”
“อ๋อ” สมเด็จฯ ตอบ “เอ็งเห็นพระเป็นตู้ไปรษณีย์หรือ??”
“ใช่ ฉันให้หน่อยเถอะน่าจะได้สบายใจ”
ได้ยินเช่นนั้นท่านก็ยอมฉันให้

คราวต่อมา ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ นำด้วงโสนไปถวายเนื่องจากเป็นอาหารโปรดของมารดา ด้วงโสนนั้นยาวขนาดนิ้วก้อยเกิดในต้นโสน มองเผินๆเหมือนหนอนตัวโตๆ
เมื่อท่านรับประเคนแล้ว ก็มองดูด้วงในชาม ครั้นเห็นแล้วก็หดมือ ถามว่า

“นั่นอะไร?”
“ด้วงโสน”
“ไม่กินว่ะ ใครจะไปกินหนอน”
“เอาหน่อยน่า แม่ชอบกิน” ม.ร.ว.คึกฤทธิ์รบเร้า
สมเด็จฯ รีบตอบ“วันนี้ ไปรษณีย์ปิดโว้ยยย!!”
“กันกินไม่เป็น เห็นเข้าก็คลื่นไส้ใครจะไปกินลง”
“แล้วจะทำยังไงดีล่ะ” ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ถามต่อ
“เอ็งกินเข้าไปเองก็แล้วกัน”
“มันก็ไม่ถึงแม่นะซี” ม.ร.ว.คึกฤทธิ์แย้ง
“นั่นแหละ ดีกว่าอะไรทั้งหมด”
สมเด็จ ฯ ว่า “พ่อแม่นั้นรักลูกยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้นพ่อแม่ยอมอดเพื่อให้ลูกได้กิน ถ้าแม่เอ็งรู้ว่าเอ็งได้กินสิ่งที่เขาชอบเขาก็คงดีใจมาก ทำให้พ่อแม่ได้ยินดีมีความสุขใจนั้นเป็นบุญหนักหนาอยู่แล้ว”
ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ เล่าว่า “ผมเอาฝาชามปิดด้วงโสน แล้วถอนออกมาวางไว้ห่าง ก้มลงกราบสมเด็จฯ น้ำตากลบลูกตาตั้งแต่เกิดมาเป็นคน ไม่เคยได้กินด้วงโสนอร่อยเท่าวันนั้น”

ขอบคุณที่มา : นักวิชาเกรียนอิสระ