1172. เสือโผม ไอ้เสือปล้นระบือนาม

ในพื้นที่ชายแดนไทย-เขมร เขตน้ำยืน -บุณฑริก

ไม่มีใครเลยจะไม่รู้จักเสือโผม ห้วงเวลาเกือบครึ่งศตวรรษที่ผ่านมา พื้นที่แถบนั้นคือป่าดงดิบที่คนรุ่นใหม่จะนึกไม่ออกว่า ใต้พื้นถนนผิวแอสฟัลต์สมัยนั้นช้างเสือและสัตว์อื่นใช้มันสัญจรมาก่อน ผู้คนมีหลายเชื้อชาติ ทั้งเขมร ลาว และชาวป่าชาวเผ่าแปลกๆ

ต่างอยู่รวมกันเป็นกลุ่มชุมชน เป็นหมู่บ้านขนาดเล็กทุกคนประกอบอาชีพทำนาและล่าสัตว์เป็นส่วนใหญ่ภูมิประเทศแบบนั้น สังคมอย่างนั้น เอื้อประโยชน์ต่อการปล้นฆ่า และยากลำบากต่อการปราบปรามของเจ้าหน้าที่

ความร้ายกาจของเสือโผม มิได้อยู่ที่จิตใจอำมะหิตเหี้ยมเกรียมเท่านั้น หากแต่อยู่ที่ความเป็นเสือหนังเหนียว จอมอาคม แม้ถูกล้อมจับนับครั้งไม่ถ้วน ก็ยังเล็ดรอดหนีพ้นได้อย่างไม่น่าเชื่อ นั่นเป็นเรื่องที่ได้ทำความหนักใจให้เจ้าหน้าที่ตำรวจทหารเป็นที่สุดก่อนจะมาเป็น

เสือโผมเป็นแค่เด็กหนุ่มปกติที่มีชีวิตธรรมดาอย่างลูกชาวบ้านป่าทั่วไป มูลเหตุที่ก่อให้กลายเป็นเสือปล้นอำมะหิตก็มีอยู่

บิดาของเสือโผมเป็นชาวเขมรต่ำ อพยพข้ามเขตเข้ามาลงหลักปักฐาน หักร้างถางพง สร้างพื้นที่ทำกินผืนใหญ่ ทำมาหากินโดยสุจริตในเขตไทย

ด้วยเหตุที่เป็นผู้มีดีอยู่ในตัว หนังเหนียวและแก่กล้าวิชา ไม่กลัวใคร ไม่ก้มหัวให้อิทธิพล จึงได้รับความยำเกรงและนับถือจากชาวบ้านทั้งหลาย

วันหนึ่งบิดาของเสือโผมถูกสังหาร โดยเหตุที่เกี่ยวข้องกับที่ดินทำกิน หัวหน้ากลุ่มผู้ลงมือฆาตกรรมคือกำนันสวนกับพวกอีก 7 คนเจตนาจะฮุบเอาที่ดินทั้งหมดที่ครอบครัวเสือโผม ถือกรรมสิทธิ์เพื่อขายต่อโดยไม่ต้องลงทุนเรียกว่าเป็นการสังหารอย่างทารุณโหดเหี้ยมใช้กำลังคนจำนวนที่มากกว่าเข้ากลุ้มรุมจับไว้ไม่ให้ดิ้นรนขัดขืนแล้วลงมืออย่างเลือดเย็น

เหลาไม้รวกเสี้ยมปลายให้แหลมแล้วแทงทะลวงรูทวารหนักจนขาดใจตายหลังจากบิดาเสียชีวิต บ้านก็แตกสาแหรกขาด ที่ดินทำกินตกเป็นของพวกกำนันโดยอำนาจมืด วันเวลาผ่านไปนานพอสมควรจดหมายน้อยฉบับหนึ่งเดินทางมาถึงมือเสือโผม

เป็นจดหมายของบิดาตนเอง จดหมายที่แสดงให้เห็นถนัดชัดเจนว่า บิดาเสือโผมรู้ตัวล่วงหน้าจะถูกเขาฆ่าตายเขียนจดหมายไว้แล้วฝากใครคนหนึ่งเอามาให้เสือโผมเนื้อหาใจความสั้นๆ

“ถ้าพ่อถูกเขาฆ่าตาย ให้ลูกเอาจดหมายนี้ไปหาหลวงพ่อเสาร์ บ้านตาแท่น”

แรกๆเสือโผมปล้นฝั่งเขมร ต่อมาจึงปล้นฝั่งไทย สมัครพรรตพวกก็เพิ่มขึ้น จากปล้นเดี่ยวก็กลายเป็นหมู่ เป็นชุมโจรไม่เพียงปล้นเอาทรัพย์สินเงินทองวัวควาย บ้านไหนลูกสาวสวยต้องตา ก็ฉุดลูกสาวเหยื่อไปด้วย เบื่อแล้วก็ปล่อยกลับบ้าน

ปล้นจนกระทั่งชาวบ้านหวาดกลัว ทิ้งบ้านหนีภัย จนกระทั่งร้างทั้งหมู่บ้านครั้งหนึ่งประมาณปี 2512 ปู่เคยติดตามพ่อไปค้าขายแถบนั้น รถเสียอยู่กลางหมู่บ้านแห่งหนึ่งในเวลากลางคืน ผิดสังเกตุที่ทำไมไม่มีผู้คนสักคน แม้หมาแมวสักตัวก็ไม่พบ พระจันทร์เต็มดวง สาดแสงแจ้งพอจะเห็นหมู่บ้านขนาดใหญ่ หลายหลังคาเรือน กลายเป็นหมู่บ้านร้าง

ไม่รู้ว่าทำไมจึงเป็นเช่นนั้น ยังเด็ก ไม่กล้าถามผู้ใหญ่ ภายหลังจึงทราบว่าหมู่บ้านนั้นหนีภัยเสือโผม เรื่องของเสือโผม..เจ้าหน้าที่ตำรวจทหารไม่ได้นิ่งนอนใจ ออกตามล่าแต่ไม่เคยได้ตัว แม้ล้อมจับก็เล็ดรอดหนีพ้นทุกครั้ง เป็นที่เลื่องลือว่าเสือโผมหนังเหนียว มีวิชาอาคมขลัง กำบังตนจากเจ้าหน้าที่ตำรวจ พื้นที่แถบนั้นหวาดกลัวเสือโผมกันถ้วนหน้า คนที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไปในวันนี้ จะจดจำความหวาดกลัวได้แม่น ถึงเวลาโพล้เพล้จะไม่มีใครลงจากเรือน โดยเฉพาะหญิงสาวห้ามลงเด็ดขาด ไม่มีใครแน่ใจว่าจะปลอดภัย

ขอบคุณข้อมูลดีๆจาก : นักเลง โบราณ ตำนานหนังเหนียว
ขอขอบคุณรูปภาพสวยๆจาก : longdoosee
นำเสนอโดย : แอพเกจิ – AppGeji