หลวงพ่อเคลือบ

วิชากระสุนคต หลวงพ่อเคลือบ วาจาสิทธิ์•ปะลองเปิงด๊าจ์ก : สำรับมอญบ้านป่าแดง• ในขณะที่หลวงปู่เคลือบ ยังทรงธาตุขันธ์อยู่นั้น เมื่อท่านมารับเป็นสมภารปกครองอยู่วัดหนองกระดี่ เป็นเวลาที่เกียรติคุณของท่านได้ปรากฏขจรขจายแพร่หลายไปทั่วถึงความเรืองเวทย์วิทยาคมของท่าน ได้มีพระภิกษุสงฆ์ ตลอดจนฆราวาส และค่อนไปทางนักเลงบ้านต่างๆมาฝากตัวเป็นศิษย์กันหลายท่าน ยังมีกลุ่มมอญทางตำบลทุ่งพงกลุ่มหนึ่ง นำโดยมหาทองคำ และนางสำเนียง ภัททาจาระ สองสามีภรรยาเดิมอยู่บ้านป่าแดง ได้ชักชวนญาติมาฝากตัวเป็นศิษย์กับท่าน เมื่อถึงเทศกาลตรุษสงกรานต์ มหาทองคำกับภรรยา

๏ อิทธิคุณพ่อเคลือบ ๚๛“…ลูกเอ๋ย เมื่อพ่อหาตัวไม่ได้แล้วเอ็งทุกข์สุขสิ่งใดจงนึกถึงพ่อเถิด พ่อจะช่วย…” อมตะวาจาของหลวงพ่อเคลือบ กล่าวไว้กับฆราวาสท่านหนึ่งก่อนละสังขารเพียงไม่นาน การบนท่านด้วยสุรา และมะขามเปียกจิ้มเกลือนั้น เป็นธรรมเนียมที่บรรดาสานุศิษย์ยึดถือปฏิบัติกันมาช้านานตั้งแต่ครั้งปู่ย่าตาทวดว่าท่านใช้เข้าขนานโอสถแก้อาพาธ เล่ากันว่า เหตุแรกเริ่มเดิมทีมีอยู่ว่า สมัยที่หลวงพ่อเคลือบมรณภาพใหม่ๆ คืนหนึ่ง กระบือ (ควาย) ของชาวบ้านได้ถูกขโมยลักไป ซึ่งสมัยนั้นขโมยลักควายแถบบริเวณนั้น (ดงแขวน) มีมาก

ประกาศิตของหลวงปู่เคลือบ ***นายทองอยู่***“…พ่อขอให้เจ้าจงชื่อว่า ทองอยู่ ขอจงอยู่รอดปลอดภัยน่ะลูกน่ะ” ประกาศิตของหลวงปู่เคลือบ ตั้งชื่อให้แก่บุตรคนที่ ๙ ของนายเบี้ยว นางบุญธรรม การะเกษ บ้านทุ่งสงบ หลังจากสองผัวเมียคู่นี้ได้สูญเสียบุตร ๖ คนแรกในจำนวนทั้งหมด ๑๐ คน ด้วยโรคฝีดาษ หรือไข้ทรพิษ ในเวลาไล่เลี่ยกัน ย้อนกลับไปในปีกุน

เสียสติเพราะให้ร้ายหลวงปู่…ขณะที่หลวงปู่เคลือบ ท่านยังจำพรรษาร่วมอยู่กับเจ้าคุณอุดมฯ ซึ่งสมเด็จพระวันรัต (เฮง เขมจารี) อดีตอธิบดีสงฆ์วัดมหาธาตุ ได้ส่งท่านเจ้าคุณฯให้มารับตำแหน่งเจ้าอาวาสและเจ้าคณะอำเภอทัพทัน ในปี พ.ศ.๒๔๗๑ นั้น ตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดตานาด อำเภอเมืองอุทัยฯ ได้ถึงกาลว่างลง บรรดาญาติโยมบ้านตานาด ได้พากันมาอาราธนาหลวงปู่เคลือบให้ไปเป็นสมภารปกครอง ท่านก็ฉลองศรัทธารับนิมนต์ ในขณะนั้น วัดตานาด มีพระภิกษุรูปหนึ่งนามว่า พระอาจารย์ทองดี

หลวงพ่อเคลือบ สะกดผี***ผีต้นตะคร้อ***…เรื่องกลัวผีสางคางแดงนี่ไม่เข้าใครออกใคร ไม่ว่าเด็กว่าผู้ใหญ่ตาขาวได้เหมือนกัน อย่างเรื่องราวทางวิญญานที่จะเล่าถึงนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นสมัยหลวงปู่เคลือบยังมีชีวิตอยู่ โดยท่านมักเทียวไปมาระหว่างบ้านโยมกับวัดเป็นประจำ ป่าทางทัพทัน สว่างฯในสมัยนั้นรกทึบ บ้านหรือก็ปลูกอยู่กันห่างๆไม่หนาแน่นอย่างเดี๋ยวนี้ ป่าเขตติดต่อตำบลหนองยายดากับหนองกระทุ่ม มีต้นตะคร้อต้นหนึ่งใหญ่เท่าโอ่งขึ้นอยู่ในเหมือง คนท้องถิ่นสมัยก่อนเล่าลือกันว่ากลางค่ำกลางคืนอย่าได้ผ่านไปเชียว ผีดุ! กระทั่งช่างเริญ บ้านหนองสระ ช่างฝีมือทำปืนและตีมีดถวายหลวงพ่อปุย ก็ยังเคยเจอหลอกจับไข้หัวโกร๋นมาแล้ว เล่ากันติดตลกว่าครั้งแรกแกเดินผ่านได้ยินเสียงแกร๊กๆ บนต้นตะคร้อ ไม่หือไม่อือปืนยาวประทับบ่าได้ยิงใส่ตั้มๆไม่ลืมหูลืมตา รุ่งเช้าเจอเพื่อนบ้านว่า

ปาฎิหาริย์หลวงพ่อเคลือบ …ย่าลิ่ม เก่งเกตุ บ้านทัพทัน อดีตโยมทำครัวให้กับวัดหนองกระดี่ ในสมัยหลวงปู่เคลือบเป็นสมภาร ย่าลิ่มอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับหลวงปู่เรียกท่านด้วยความสนิทสนมว่าหลวงพี่ บ้านหนองกระดี่สมัยก่อนเป็นที่ดอนแล้งน้ำชาวบ้านทำนาได้ปีละหนเดียว ฤดูแล้งปีหนึ่ง ฝนได้ทิ้งช่วงเป็นเวลานาน การขบฉันของพระภิกษุสามเณรในวัดหนองกระดี่มีความลำบากอยู่มาก โยมลิ่มกับแม่ครัวคนอื่นๆได้พากันมาตักน้ำทำครัวที่วัด ขณะโยมลิ่มอยู่ในโรงครัวก็พูดหยอกหลวงปู่ที่นั่งฉันหมากอยู่บนกุฏิว่า “หลวงพี่วันนี้จะฉันอะไรดี” หลวงปู่ท่านตอบกลับมาว่า “ผัดเผ็ดปลาไหลดีไหมหว่า” ท่านก็หัวเราะ โยมลิ่มก็ว่า “หน้าแล้งดินแข็งอย่างหินเอาปลาไหลที่ไหนเล่า” หลวงปู่ท่านร้องบอก

หลวงพ่อเคลือบ สาวรธมฺโม วัดหนองกระดี่ อ.ทัพทัน หลวงพ่อเคลือบเป็นคนเชื้อสายจีน สัญชาติไทย เกิดเมื่อปีพุทธศักราช 2432 ที่บ้านคลองชะโด ตำบลทุ่งใหญ่ อำเภอเมือง จังหวัดอุทัยธานี นามมารดา บิดา ยังไม่ทราบหลักฐาน มีพี่น้องร่วมมารดาบิดา 8 คน บรรพชาอุปสมบท นายเคลือบเมื่ออายุครบบวชแล้ว

เรื่องราวของหลวงพ่อเคลือบผจญกับเสือสมิงในป่าลึกระหว่างรุกขมูลอยู่นั้น เป็นอีกเหตุการณ์หนึ่งที่ท่านได้เล่าให้นายวิเชียร จีนนาฎ ผู้เป็นหลานชาย และศิษย์ใกล้ชิดอีกหลายๆท่านฟัง มีปรากฏอยู่ในหนังสือชีวประวัติ หน้าที่ ๔ บันทึกโดยพระอาจารย์สมปอง นันทฺสาโร อดีตเจ้าอาวาส รูปที่ ๔ ของวัดหนองกระดี่เก่า ความว่า คืนหนึ่งเป็นเวลาดึกสงัด ขณะตัวท่านนั่งทำภาวนาอยู่นั้นเอง ปรากฏว่ามีหญิงสาวหน้าตาดี ผิวพรรณสะอาดสะอ้านเรียบร้อยดูไม่เหมือนสาวชาวป่าทั่วไปเข้ามาหาบอกท่านว่า แม่กำลังป่วยหนักขอให้หลวงพ่อช่วยไปรักษาให้ที

….เรื่องราวของหลวงพ่อเคลือบผจญกับเสือสมิงในป่าลึกระหว่างรุกขมูลอยู่นั้น เป็นอีกเหตุการณ์หนึ่งที่ท่านได้เล่าให้นายวิเชียร จีนนาฎ ผู้เป็นหลานชาย และศิษย์ใกล้ชิดอีกหลายๆท่านฟัง มีปรากฏอยู่ในหนังสือชีวประวัติ หน้าที่ ๔ บันทึกโดยพระอาจารย์สมปอง นันทฺสาโร อดีตเจ้าอาวาส รูปที่ ๔ ของวัดหนองกระดี่เก่า ความว่า… คืนหนึ่งเป็นเวลาดึกสงัด ขณะตัวท่านนั่งทำภาวนาอยู่นั้นเอง ปรากฏว่ามีหญิงสาวหน้าตาดี ผิวพรรณสะอาดสะอ้านเรียบร้อยดูไม่เหมือนสาวชาวป่าทั่วไปเข้ามาหาบอกท่านว่า แม่กำลังป่วยหนักขอให้หลวงพ่อช่วยไปรักษาให้ที