สู่ทุ่งบางเขน

เส้นทางมาเฟีย ตอนที่ 43 สู่ทุ่งบางเขน (เขียนโดยสุริยัน ศักดิ์ไธสง) ๔ ทุ่มแล้ว บนสถานีตำรวจนครบาลนางเลิ้งเปิดไฟสว่างโร่บรรยากาศรอบตัวเงียบหงอย ชาวตะรางส่วนใหญ่นิทราหัวหางเกยก้มตามสภาพห้องอำนวยให้ บังเซ็มรุ่นอาวุโสย่านยมราชก็เพิ่มหลับไปเมื่อครู่ ส่วนตัวเองใช้แขนซ้ายหนุนหัวแขนขวาก่ายหน้าผากหลับตาคิดไปถึงวันที่นายเอ วัยรุ่นข่มขืนน้องสาวตนเองขณะล่ำลาผมด้วยน้ำตานองหน้าก่อนถูกส่งตัวไปศาลอาญา ซึ่งวันนั้นผมได้บอกเขาไปว่า “การทรมานหรือทำร้ายตัวเองตามที่คิดนั้นเป็นเรื่องบ้าๆ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นอุบัติเหตุจำไว้” หมดจากคิดเรื่องชาวบ้าน ผมมองดูตัวเองบ้าง โดยเฉพาะวันที่บันดาลโทสะต่อยหน้าสิบเวรโดยนึกฉุนความวู่วามของตนในวันนั้นอย่างท้อแท้ เพราะนับแต่เช้าพรุ่งนี้เป็นต้นไป