วาจาสิทธิ์

หลวงปู่หมุน ฐิตสีโล. วัดบ้านจาน จ.ศรีสะเกษ.”ตัวกูลูกพระพุทธองค์ ครูสิทธิ์ ครูธงค์ องอาจไม่ประมาทครู พบรอยก้มดู เจอครูกราบไหว้ “อิมะมะมามา อิมะมะมามา อิมะมะมามา อิมะมะมามา อิมะมะมามา อิมะมะมามา อิมะมะมามา* วาจาสิทธิ์ของหลวงปู่หมุน ที่ได้กล่าวไว้ก่อนละสังขาร ซึ่งลูกศิษย์และชาวบ้านต่างจดจำได้ติดหู คือ

วาจาสิทธิ์ หลวงปู่สงฆ์ จันทสโร เป็นพระสงฆ์ในการถือสันโดษ มีจริยวัตรอันงดงามยิ่ง ท่านฉันอาหารเพียงวันละมื้อเดียว และไม่ยอมรับภัตรปัจจัยใด ๆ เป็นส่วนตัวเลย ทุกวันมีผู้เข้ามานมัสการนำของมาถวายท่านอย่างมาก แม้แต่ตำแหน่งเจ้าอาวาสท่านก็ได้มอบให้กับพระภิกษุรูปอื่นรับไปดำเนินธุระต่อไป ดังนั้น หลวงปู่สงฆ์ ท่านจำพรรษาอยู่ในวัดเจ้าฟ้าศาลาลอย เพียงเป็นประธานสงฆ์ หรือปูชนียบุคคลอันประเสริฐเป็นที่ยึดเหนี่ยวทางด้านจิตใจแก่ พระภิกษุ สามเณร อุบาสก อุบาสิกา

“วาจาสิทธิ์” หลวงพ่อเขียนท่านเลี้ยงหมีควายไว้ตัวหนึ่ง วันหนึ่งอากาศค่อนข้างร้อน เจ้าหมีควายได้เดินเล่นเพ่นพ่านไปจนถึงบ้านหลังหนึ่ง เห็นโอ่งน้ำใหญ่วางอยู่หน้าบ้าน เจ้าหมีควายได้ปีนลงไปแช่น้ำในโอ่งนั้นเป็นที่สบาย แต่เมื่อตอนมันขึ้นจากโอ่งออกมา ด้วยขนาดตัวกับโอ่งไม่ต่างกันมากนัก เจ้าหมีควายจึงต้องดิ้นออกจากโอ่งจนโอ่งกลิ้งแตก จังหวะเดียวกลับที่เจ้าของบ้านกลับมาเห็นเข้า ด้วยความโมโหจึงได้คว้าท่อนไม้ตีเจ้าหมีควายไปหลายที โชคดีที่เจ้าหมีควายไม่สู้หนีกลับวัดไป ครูเจริญซึ่งพบเห็นเหตุการณ์และมองดูมาโดยตลอด จึงได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้หลวงพ่อเขียนฟัง หลวงพ่อเขียนได้บอกว่า “โอ่งของมันตีราคาสักเท่าไหร่น่อ มันตีหมีของกูได้น่อ ยังนี้ละก็ เอาตำรวจจับมันเสียแหละดี” วันรุ่งขึ้นที่บ้านเจ้าของโอ่งน้ำได้ชักชวนเพื่อนสนิททั้งหลายมาตั้งวงเล่นไพ่ตองกันอย่างสนุกสนาน

หลวงพ่อสว่าง วัดท่าพุทรา จ.กําเเพงเพชรตอน วาจาสิทธิ์หลวงพ่อสว่าง เรื่องมีอยู่ว่า…..มีคนจีนแท้ๆคนหนึ่ง ย้ายมากับเตี่ย มาจากเมืองจีน มาตั่งรกราก ที่อำเภอคลองขลุง จ.กําเเพงเพชร ก่อนปี 2500 และได้มาทำการเกษตร ทำนา ปลูกอ้อย เลยเป็นคนมีเงินคนหนึ่ง เขาเลยเรียก เถ้าแก่ไร่อ้อย แกเป็นคนชอบทำบุญ แล้วได้มาเจอกับหลวงปู่

หลวงพ่อจง มีปณิธานดำรงอัตตะของชีวิตบรรพชิตของท่านด้วยอาการเคร่งต่อศีล นอกจากพลังจิตของท่านเหี้ยมฮึกต่อ ทมะ คือ สามารถต่อการคุมจิตของตนไว้ใต้อำนาจ มิให้กระดิกกระโดดออกนอกทาง ที่เคร่งมากที่สุด คือ มั่นอยู่ใน พรหมวิหารสี่ และใช้มากหนักไปในทางเมตตา แต่กรุณา มุทิตา อุเบกขา ก็มีครบครัน นอกจากนี้ ท่านยึดมั่นในหลัก จาคะ สมัครใจเสียสละเพื่อผู้อื่นเท่าที่สามารถทำได้ตามที่กล่าวถึงมาตอนต้น ๆ แล้วประการสำคัญก็คือ เป็นผู้ดำรง สัจจะ และต้องการอบรมคนทุกคนให้เป็นผู้มีสัจจะ ไม่พูดปดมดเท็จ ดังนั้น ทั้งที่ท่านโกรธใครยากที่สุด

หลวงปู่ต่วน วัดลาย ผู้มีวาจาศักดิ์สิทธิ์ หลวงปู่ต่วน วัดลาย ทุ่งหลวง อ.คีรีมาศ จ.สุโขทัยครับ ๑. ความเป็นผู้มีวาจาศักดิ์สิทธิ์ในปี ๒๔๘๒ มีนกเหยี่วขาวตัวหนึ่งไปโฉบเอาลูกไก่ชาวบ้าน ไปเกาะอยู่บนต้นยางภายในวัด ชาวบ้านตามล่าเพื่อจะฆ่าเหยี่ยวตัวนั้นเสีย หลวงปู่ต่วนทราบเรื่อง จึงบอกชาวบ้านมิให้ฆ่าเหยี่ยวตัวนั้น โดยท่านบอกว่านกมันไม่ไปไหนหรอก แล้วหันหน้าไปทางเหยี่ยวตัวนั้น แล้วพูดว่า เออ มึงอยู่นี่แหละ!

#หลวงพ่อเขียน ธัมมรักขิโตวัดสำนักขุนเณร ตำบลวังงิ้ว อำเภอบางมูลนาก จังหวัดพิจิตรข้อมูลจาก เวปพระรัตนตรัย กระดานสนทนาธรรม กระทู้ที่ 01242 โดย คุณ : คนรู้น้อย 06-10-2003 หลวงพ่อเขียน ซึ่งกระผมได้เคยเรียนท่านทั้งหลายไว้ว่า ไม่สามารถหา ประวัติของหลวงพ่อได้ ถ้าหาพบเมื่อไร จะนำมาเรียนเสนอในภายหลัง บัดนี้หาพบแล้ว

#เรื่องเล่า #พ่อท่านคล้ายวาจาสิทธิ์ ในตอนนั้นผมยังอายุไม่ถึง ๑๐ ขวบ คุณพ่อรับราชการอยู่ที่นครศรีธรรมราช ในช่วงนั้นร.ร.ปิดเทอมผมจึงได้ไปอยู่กับคุณพ่อที่นั่น มีอยู่มาวันหนึ่งคุณพ่อได้พาผมไปหาพ่อท่านคล้ายที่วัดจันดี เมื่อไปถึงที่วัดก็เห็นผู้คนมากมายมารอ พ่อท่านคล้ายกันอยู่เต็มศาลา ชั่วอึดใจใหญ่ก็มีคนแบกแคร่หามพาพ่อท่านคล้ายเข้ามาในศาลา คนที่ล้วนมารอสักการะท่าน ต่างลุกกันขึ้นมาและหมอบคลานเข้าไปหาพ่อท่านคล้ายกัน เป็นพัลวัน ในขณะนั้นเอง คุณลุงขุนพันธ์ก็ได้มาถึงที่วัดพอดี …[ คงจะเป็นคุณพ่อนัดหมายให้ท่านมา ] …

อีห้วงมึงมีแต่เข่งไม่มีข้าว!! วาจาสิทธิ์ “พ่อท่านเขียว วัดหรงบน”เพียงแค่ทักข้าวในปิ่นโตเท่านั้น!! ถึงกับทำให้นาล่ม..ยุ้งฉางไม่มีข้าว!! ชาวบ้านทั้งหลายต่างเชื่อกันว่าหลวงปู่เขียวท่านมีวาจาสิทธ์พูดอย่างไรจะเป็นอย่างนั้นจึงเป็นที่เกรงกลัวกันไม่กล้าขัดขืนโต้เถียงท่านกลัวว่าหากหลวงปู่เขียวท่านหลุดปากพูดไปไม่ดีอาจจะเป็นจริงได้จึงทำให้ชาวบ้านทั้งหลายทั้งกลัวเกรงและเคารพนับถือหลวงปู่เขียวอย่างมาก เรื่อง อีห้วงมึงมีแต่เข่งไม่มีข้าว ที่ทางทิศตะวันออกของวัดหรงบนไม่ไกลมากมีโยมอุปัฏฐากหลวงปู่เขียวอยู่คนหนึ่งชื่อนางห้วงคอยยกปิ่นโตหรือสำรับมาถวายหลวงปู่เขียวอยู่เสมอๆกับทั้งวันพระวันโกนไม่ได้ขาดนางห้วงได้สามีเป็นคนจีนทำอาหารเก่งและขยันทำงาน จะเช่าที่นาหรือทำแบ่งข้าวกันภาษาถิ่นใต้เรียกว่าทำหวะจนมีข้าวเก็บจนเต็มยุ้งฉางข้าวที่เก็บไว้เมื่อถึงคราวจำเป็นต้องการใช้เงินทองจึงจะนวดขายกันคราวนึงมีอยู่วันหนึ่งเป็นช่วงตรุษจีนนางห้วงก็ยกปิ่นโตมาถวายหลวงปู่เขียวในวันพระซึ่งมีแกงและขนมเข่งแต่ลืมใส่ข้าวสวยมาด้วย เมื่อหลวงปู่เขียวเปิดปิ่นโตท่านจำได้ว่าเป็นปิ่นโตของนางห้วง ท่านจึงพูดบอกขึ้นดังๆว่า “อีห้วงมึงมีแต่เข่งไม่มีข้าว”หลังจากนั้นมาไม่นานจากที่นางห้วงและสามีทำนาได้ข้าวมามากมายจนเต็มยุ้งฉางก็ค่อยๆหดหายไปไม่มีข้าวมาใส่ยุ้งฉางเลย ทำนาๆก็ล่ม เช่านาก็ไม่ได้เหมือนแต่ก่อนนางห้วงจึงคิดว่าคงเป็นเพราะวาจาหลวงปู่เขียวเมื่อคราวครั้งนั้นเป็นแน่นางห้วงได้แต่เสียใจพูดขึ้นมาทีไรก็เอาแต่ร้องให้ว่าที่แกต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะวาจาของหลวงปู่เขียวโดยปกติชาวบ้านก็เชื่ออยู่แล้วว่าหลวงปู่เขียวท่านมีวาจาสิทธิ์แต่ถึงอย่างไรนางห้วงก็ไม่กล้าไปพูดกับหลวงปู่เขียว เอาแต่พูดเสียใจอยู่ข้างนอกกับคนอื่นๆเพราะกลัวหลวงปู่เขียวจะได้ยิน เรื่อง ปากกาปาร์กเกอร์ลอยน้ำ พระประมูล จนฺทูปโมอดีตพระวัดหรงบนได้เล่าให้ฟังว่าสมัยท่านหนุ่มๆกำลังทำงานที่สหกรณ์สวนยางทุ่งสงท่านมีบ้านเดิมอยู่บ้านสระโพธิ์ทางทิศตะวันตกของวัดหรงบนนี่เองท่านได้มาเยี่ยมญาติพี่น้องและเข้ามากราบหลวงปู่เขียวที่วัดหรงบนช่วงนั้นเป็นช่วงฤดูฝนมีน้ำท่วมขังบริเวณวัดท่านได้เดินลุยน้ำไปที่กุฏิหลวงปู่เขียวใกล้จะถึงกุฏิหลวงปู่เขียวแล้วท่านทำปากกาปาร์กเกอร์ตกลงไปในน้ำจึงควานหาอยู่พักใหญ่แล้วหลวงปู่เขียวเห็นเข้าจึงถามว่าทำอะไร