วัดบางนมโค

พระคาถาหลวงพ่อแช่มตั้งนะโม ๓ จบ พระอะระหัง สุคะโตภะคะวา นะเมตตาจิต หลวงพ่อช่วง ที่เป็นสมภารวัดฉลอง ภูเก็ต เมื่อปี ๒๔๕๑ ต่อจากหลวงพ่อแช่ม โดยหลวงพ่อช่วงเป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่อแช่ม ถือว่าเป็นผู้สืบทอดเจตนารมณ์โดยถ่ายทอดวิชาอาคม มีความชำนาญพิเศษในด้านวิปัสสนา จนมีชื่อเสียงโด่งดังไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าหลวงพ่อแช่มผู้เป็นอาจารย์ เป็นที่เคารพนับถือของชาวบ้านทั่วไป ทำให้วัดฉลองเจริญรุดหน้าขึ้นในสมัยที่ท่านเป็นเจ้าอาวาส ซึ่งพอสรุปได้ว่า หลวงพ่อช่วงจะเด่นทางเมตตามหานิยม

คุณวิเศษ แห่งวิชายันต์เกราะเพชร ยันต์เกราะเพชร ของหลวงพ่อปาน วัดบางนมโค นั้นเป็นตำราของอาจารย์พระร่วง ท่านเรียนมาจากอาจารย์แจง สวรรคโลก เป็นลูกหลานในสายพระร่วงหลวงพ่อฤาษีฯ ท่านเมตตาเล่าว่า งานเป่ายันต์แต่ละครั้ง เรือแพแน่นขนัดไปทั้งแม่น้ำ ผู้คนหลั่งไหลกันมามืดฟ้ามัวดิน หุงข้าวพร้อมกันทีละแปดกระทะ ตั้งแต่เช้ายันเย็นยังไม่พอเลี้ยงคนเลย พุทธคุณของยันต์เกราะเพชร ๑. จะไม่มีทางตายโหง ๒. จะไม่ถูกคุณผี

หลวงพ่อปานปราบเจ้าของวิชาคุณไสย วันหนึ่ง ตอนที่ฉันบวชแล้ว บวชแล้วไม่นาน หมายความว่าวันเวลามันล่วงไปสักเดือนกว่าๆ ก็มีเจ้าลาวคนหนึ่งมาพักอยู่ที่ป่าช้า พระถามว่ามายังไง ก็ตอบเดินมา ให้มาพักในกุฏิแกก็ไม่ชอบ แกบอกว่าแกชอบพักในป่าช้า แกก็แสดงวิชาการต่างๆ ให้ปรากฏพระก็ชอบใจ พระอยากจะเรียนมั่ง ก็ตักน้ำตักท่าเอาผ้าเอาเสื่อเอาหมอนเอามุ้งไปให้ แต่พอตกกลางคืนตอนตี ๒ หลวงพ่อปานลุกขึ้นมาเรียกฉัน เอาไม้เอาหวายของท่านนะที่สำหรับตีผี เอาหวายสำหรับตีผีมาแหย่หลังฉันเรียกว่า ลิงดำเอ๊ย…

อภินิหารอันพิศดารของหลวงพ่อปาน เมืองหลวงของไทยสมัยหนึ่งซึ่งมีอายุยืนนานสี่ร้อยสิบเจ็ดปี มีพระมหากษัตริย์ ๓๓ พระองค์ พระบรมรูป พระปฐมกษัตริย์อันถูกยกย่องว่า เป็นพระเชษฐมิตร ได้ประดิษฐานอยู่กลางเมืองสมกับความปรารถนา และความภาคภูมิใจของชาวกรุงศรีอยุธยากราบไหว้เพื่อบูชาแล้วยังเป็นการสร้างอาถรรพ์ป้องกันอริราช ที่จะมาบุกตีกรุงศรีอยุทธยา อยุธยาธานินทร์ไม่สิ้นคนดี คนมีวิชาชั้นบรมครูมาเกิดเป็นผู้ปราบอริราชทุกยุคทุกสมัยเป็นเมืองที่สมบูรณ์ด้วยทหารที่แกล้วกล้า สมบูรณ์ด้วยพระคาถาและเครื่องรางของขลัง มีพระอาจารย์มาเกิดช่วยเหลือทหารชาวไทยอยู่ทุกยุคทุกสมัย สมัยเมื่อ พ.ศ. ๒๔๘๓ มีพระอาจารย์ที่ขมังพระเวทย์จัดสร้างเครื่องรางของขลังแจกจ่ายกับคนทุกชั้น ตำบลบ้านแพน

หลวงพ่อปาน ท่านดั้นด้นไปหาครูผึ้ง ถึงนครศรีธรรมราช เพื่อไปเรียนพระคาถาพระปัจเจกะโพธิ์โปรดสัตว์ เพื่อมาสั่งสอนให้คนมีเงินมีโชคลาภ นับว่าท่านเล็งการไกลมาก เพราะในสมัยนั้นการดำรงชีพ ยังหากินง่าย เช่นคนเป็นชาวนา จะทำงานแค่ปีหนึ่งสี่ห้าเดือน หลังจากนั้นจะพัก แต่ก็ยังพอเลี้ยงชีพได้ ครูบาอาจารย์ทั่วไปจึงไม่ค่อยได้ฝึกวิชาโชคลาภ ตอนที่หลวงพ่อปานไปพบครูผึ้ง มีการกล่าวถึงเรื่องพลังจิตของทั้งสองท่าน ที่ท่านเอ่ยกัน ทำให้หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ถึงกับอึ้ง หลวงพ่อปาน (พระครูวิหารกิจจานุการ)