บารมีธรรม

ประสบการณ์รอดตายจากคมกระสุนด้วยบารมีธรรมหลวงปู่โต๊ะวัดประดู่ฉิมพลี พุทธัง ธัมมัง สังฆัง สะระนังคัจฉามิ ข้อความต่อไปนี้ข้าพเจ้าขอกราบบูชาในบารมีธรรมแห่งหลวงปู่โต๊ะวัดประดู่ฉิมพลี เพื่อประกาศเกียรติคุณของหลวงปู่ให้เป็นที่ประจักษ์แก่ทุกท่านสืบไปเมื่อปี พ.ศ.2537ขณะที่ผมและภรรยาลูกชายคนเล็กอายุสามเดือนพร้อมด้วยพี่สาวภรรยาได้เดินทางด้วยรถยนต์ส่วนตัวจากพัทยาเพื่อที่จะไปรับแฟนพี่สาวภรรยาซึ่งเป็นชาวญี่ปุ่นที่สนามบินดอนเมือง เครื่องลงเวลาประมาณเที่ยงคืนออกจากดอนเมื่องเที่ยงเศษขณะขับรถกลับตัวผมเองก็เกิดอาการเขม่นตาขวามาตลอดทาง ในใจของผมคิดว่าคงจะต้องเกิดเรื่องแน่แต่ก็ไม่ได้บอกให้แฟนผมทราบระหว่างขับรถก็ได้สวดคาถาชินบัญชรในใจตลอดเวลาขอบารมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายให้คุ้มครองโดยเฉพาะหลวงปู่โต๊ะที่ผมและภรรยาแขวนอยู่ในคอ(ผมแขวนปิดตาปลดหนี้หลังยันต์นะใบลานภรรยาแขวนปรกใบมะขาม) เมื่อขับก่อนจะถึงค่ายทหารรักษาพระองค์ซึ่งสมัยนั้นเปลี่ยวและมืดมากรถได้ถูกวางตะปูเรือใบโดยคนร้ายได้ตอกตะปูห้านิ้วไว้กับไม้หน้าสามวางสลับไปมารถผมก็เหยียบตะปูเข้าอย่างจังพอไม้หน้าสามถูกบังโคลนรถก็หลุดทำให้ยางฉีกขาดไม่สามารถวิ่งต่อไปได้ต้องค่อย ๆ บังคับรถให้เข้าข้างทาง ตอนนั้นเองที่ทำให้ผมรู้ว่ากำลังจะถูกปล้นแต่ผมก็ต้องลงจากรถเพื่อเปลี่ยนยางอะไหล่ ผมจึงลงจากรถพร้อมด้วยภรรยาและชาวญี่ปุนโดยให้พี่สาวภรรยาอ้มลูกนั่งอยู่ในรถ ตอนนี้เองผมได้บอกกับภรรยาผมว่าให้ยืนดูรอบๆ ขณะที่ผมกำลังจะเปลี่ยนยาง ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลก็ให้รีบบอก ยังไม่ทันไรก็มีรถที่ขับตามหลังผมมาถูกตะปูอีกหนึ่งคันแต่เขาก็ยังขับไปได้อีกประมาณ 50