ตอนที่ 45

เกือบเที่ยงวัน ชลอกับลูกน้องคู่ใจอีก 3 คน ขับรถมาถึงเขตตำบลปากเพรียว อำเภอเมือง จังหวัดสระบุรี ชลอสั่งจ่าแป๊ะเอารถเบนซ์ของเขาไปจอดห่างจากสุเหร่า ริมถนนพหลโยธิน ที่ไบคานชอบมาละหมาดทุกวันศุกร์ เขาสั่งให้จอดไม่ใกล้ไม่ไกลเป้าหมาย แต่พอที่จะเห็นความเคลื่อนไหวบริเวณสุเหร่าได้อย่างชัดเจน “ไอ้แป๊ะ…มึงเอาวิทยุเปิดข่ายพิเศษของเราเอาไว้ เผื่อมึงเห็น ไอ้น้อย หรือไอ้หยอง มันออกจากสุเหร่า จะได้เรียกกูทัน เดี๋ยวกูให้ไอ้แจ้งถือไว้ติดตัวอีกเครื่อง…” จากนั้นชายหนุ่มหัวหน้าตำรวจเมืองลิง

เส้นทางมาเฟีย ตอนที่ 45 หลอมใจเป็นเหล็ก (เขียนโดยสุริยัน ศักดิ์ไธสง) ตะวันสีทองลอยดวงต่ำเกือบจรดกำแพงสีเทาสูงตระหง่านภายในพื้นที่ ๕๐๐ ไร่ แล้ววผมซึ่งรวมอยู่ในกลุ่มน้องใหม่ ชมบรรดาชายฉกรรจ์แก้ผ้าอาบน้ำ พร้อมชักเสื้อผ้าชุดทำงานของตนมานับแต่หลังอาหารเย็นเริ่มตระหนักถึงคำพูดตำรวจนายหนึ่งที่ว่า “ทุกคนต้องทำงานหนัก มีผลงานแลกเสรีภาพ” เมื่ออาบน้ำซักเสื้อ กางเกงพร้อมกันในตัวเสร็จต่างวิ่งไปตากยังราวลวดที่ขึงค้ำไว้ด้วยเสาปูน ๒ ต้น แล้วจึงไปรวมกันยังท้ายตึกรูปทรงที ทยอยกันขึ้นตึกพักผ่อน