ตอนที่ 3

และในราวกลางปีพุทธศก ๒๔๕๐ หลวงพ่อจงพร้อมด้วยย่ามสองย่ามยาวศอกเศษ มีเครื่องใช้ไม้สอยที่จำเป็นกับตัวยาประเภทแก้ปวดท้อง บำรุงธาตุ ห้ามเลือด ไม้ขีดไฟ เทียนไข และกระป๋องตักน้ำเล็ก ๆ พร้อมด้วยกลดสำหรับกางนอน ในขณะธุดงค์ได้ออกเดินจาริกด้วยเท้าเปล่า โดยลำพังองค์เดียวจากวัดหน้าต่างนอกมุ่งหน้าไปสู่วัดพระพุทธบาท จังหวัดสระบุรี และที่นี่ท่านก็ได้พระภิกษุผู้มีจิตศรัทธาขอติดตามไปอีกสององค์ จากนั้นเมื่อเดินไปถึงชายแดนลพบุรี ซึ่งเป็นทางออกสู่ดงพญาเย็น ดงพญาไฟ ก็ได้ภิกษุเพิ่มอีกสององค์ร่วมเดินทางไปด้วย รวมเป็นห้าองค์ทั้งหลวงพ่อจง

ถนนสีดำ ตอนที่ 3 เมืองสองแคว (สุริยัน ศักดิ์ไธสง) แก้วที่คิดถึง แต่เดิมความประสงค์พี่ใคร่เห็นพฤติกรรมชุมชน บ้านท่าเสายามวิกาลอันลือว่าหมู่บ้านผีดิบก็คงเป็นความคิด เพราะไม่มีเหตุหรือข้ออ้างการเข้าไปในพื้นที่อันตรายอย่าง เหมาะสมจวบพาหนะจ่าคอนทะยานเข้าเขตอังหวัดกาญจน บุรีพื้นที่ชายแดนไทย-พม่าด้านตะวันตก เป้าหมายแรก แหล่งพำนักจ่าพูนอยู่ในตัวเมือง ตั้งอยู่เกือบสุดซอย มีบ้านเรือนปลูกเรียงรายทั้ง ๒ ฝังบอกฐานะชนชั้นกลาง ต่างพักผ่อนหลับนอนกันทุกครัวเรือน ยกเว้นบ้านครึ่งตึก

เส้นทางมือปราบพระกาฬ ตอนที่ 3 ของดีติดตัว (เขียนโดยชลอ เกิดเทศ) ช่วงนั้น จังหวัดพระนครศรีอยุธยา โจรยังชุม ไม่ว่าจะเป็นเสือขาว (จำเนียร ศรีม่วง) เสือใบ กุลแพ เสือศักดิ์ นันโต เสือมาย หรือ ละมาย ภู่แสนละอา

โก๋ หลังวัง “วัยรุ่นประลัยกัลป์” ตอนที่ 3 (สุริยัน ศักดิ์ไธสง) บุหรี่ถูกจุดสูบเผาไปมวนแล้วมวนเล่า และมวนสุดท้ายเพิ่งมอดไปได้ครึ่งมวนไฟฟ้าสว่างจ้าจนนัยน์ตาพร่า พอปรับสายตาชินกับความสว่างประสานหูสัมผัสเสียงก้าวเดิน จึงละสายตามอง แต่ก็ต้องลุกพรวดอย่างกะทันหัน เมื่อเสียงนั่นเอ่ยชื่อเขา “พี่เอ็ด!” ผู้มาใหม่อ่อนอาวุโสกว่าเขาเล็กน้อย “แม่ให้มาตาม เราถูกไอ้ หมูพรานนก ยกพวกมาลุย มันแกล้งไล่คนไม่ให้ลงเรือ”

อนุทินนิรนาม ตอนที่ 3 ผมสลับตำแหน่งับรุณ ตาแดงเข้าไปนั่งทำหน้าที่สิงห์มอเตอร์ไซค์ให้เขานั่งซ้อนท้าย ขณะนี้เหงื่อแตกพลั่กกับสถานะคับขันเบื้องหน้า แต่รุณเริ่มเคลื่อนไหว “กูบอกให้เอามือวางบนหัวทั้ง ๒ คน…หูแตกรึ!” จ่าวัย ๔๐ ปีสำทับซ้ำ ปืนในมืออยู่ในท่าประทับ รุณขยับร่าง ผมเหลียวมองเห็นเขาชูมือขวาที่กำวัตถุดำมะเมื่อมโชว์ ๓ ตำรวจทางหลวง ปากบอก “ตอนนี้นิ้วผมกดกระเดื่องระเบิดเอ็ม-๒๖