ตอนที่ 1

หลวงพ่อจง พุทฺธสโร ท่านได้ถือกำเนิดที่ตำบลหน้าไม้ อำเภอบางไทร จังหวัพระนครศรีอยุธยา ในต้นสมัยรัชกาลที่ ๕ ของราชวงศ์จักรี ท่านเกิดในวันขึ้น ๘ ค่ำ เดือน ๔ ปีวอก ซึ่งตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๖ มีนาคม ๒๔๑๕ นามเดิมของท่านชื่อว่า “จง” ในสมัยนั้นยังไม่มีการใช้นามสกุล เลยยังไม่มีนานสกุลพ่วงท้ายชื่อ

ถนนสีดำ ตอนที่ 1 ถนนชีวิต (สุริยัน ศักดิ์ไธสง) แก้วจ๊ะ มิติใหม่ครานี้  พี่มีพร้อมในสิ่งที่คนอยากมีเขาฝันตั้งแต่ที่ซุกหัวนอนถาวรพร้อมครอบครัว  เมียหนึ่ง  ลูกหนึ่ง  อยู่ในวัยปฐมกับโตโยต้าปิกอัพสีแดงคู่ใจอีกหนึ่ง  ไว้สัมภาษณืผู้คนและเยี่ยมเยือนมิตรสหาย-เป็นรางวัลแก่ชีวิต ล่วงเข้าเทศกาลสงกรานต์ เรา ๓ ชีวิตพร้อมใจกันไปพักผ่อนชนบท  ก็นึกถึงสหายเซี้ยงเจ้าของบังกะโล  ครัว “ริมแก่ง” 

โหงว ห้าพลัง”เป็นนักเล่นธรรมดาๆคนหนึ่ง แต่เรื่องใจถือว่าใช้ได้และมีสัญชาตญาณนักเลงโดยสันดานโหงวเป็นนักเล่นที่กล้าได้กล้าเสียและมีเครดิตดีมากในระยะแรกๆที่เข้าสู่วงการ การเป็นนักพนันอาชีพของโหงวนั้น เพื่อนเล่นทุกอย่างที่เป็นเกมหนักๆไม่ว่าจะเป็น บัคคารา,ม้า,มวย เหตุนี้โหงว ห้าพลัง หรือชื่อจริงว่า นายชัยวัฒน์ พลังวัฒนกิจจึงตั้งค่ายมวย”ห้าพลัง” ขึ้น และมีมวยตัวดีๆและค่าตัวสูงหลายคน โหงวรู้จักกับเฮียเหลามานานพอสมควรในฐานะนักเล่น และเป็นเจ้าของค่ายมวยมีชื่อค่ายหนึ่งวิถีทางจรซึ่งจำเป็นต้องมีสัมพันธ์กัน ทำให้โหงวสนิทสนมกับเฮียเหลา เข้าขั้นลึกซึ้ง ประกอบกับโหงวเป็นคนปากหวาน อ่อนน้อมถ่อมตนเป็นที่ถูกอัธยาศัยของเฮียเหลาโหงวจึงมีสิทธิ์เดินตีคู่กับ “เฮีย

เส้นทางมือปราบพระกาฬ ตอนที่ 1 กำเนิดสิงห์เหนือ (เขียนโดยชลอ เกิดเทศ) เรือนจำกลางคลองเปรม กลางเดือน พ.ค.2550 “ต่อไปมึงจะเป็นคนมีช่ือเสียง ยิ่งใหญ่ ชีวิตรับราชการก้าวหน้า แต่บั้นปลายชีวิต มึงจะตกอับถึงขั้นไม่มีแผ่นดินอยู่….” ชายชราวัย 70 ปี ศีรษะเถิก รูปร่างล่ำสันเป็นมะขามข้อเดียว อยู่ในอาภรณ์ชุดนักโทษ

โก๋ หลังวัง “วัยรุ่นประลัยกัลป์” ตอนที่ 1 (เขียนโดยสุริยัน ศักดิ์ไธสง) การมีชีวิตอยู่ของคนควรแก่การสั่งสมอะไรไว้บ้าง? ใช่สิ…เมื่อโผ่ลออกมาลืมตาดูโลกพ้นสภาพทารก ก็ควรรับใช้ชีวิตโดยการสร้างความดีไว้เพื่อเกียรติประวัติ หวังเป็นรัฐบุรุษ, วีรชน หรืออย่างน้อยก็อยู่ในฐานะผู้ปรารถนาดีต่อประเทศชาติ เสียสละส่วนเกิน ชดเชยแก่ส่วนที่ขาด เป็นอนุสาวรีย์ในดสวใจแห่งการรำลึกถึงของชนรุ่นหลังแต่บังเอิญชีวิตเกิดคว่ำไม่เป็นท่า แม้ควรแก่การเสียดายก็จริง ทว่าไม่ได้หมายถึงว่าจะต้องเสียใจ-เสียคนไปจนชั่วชีวิตล้มแล้วลุก ปลุกความฉับไวแก่ชีวิต เสริมสร้างกำลังใจให้ห้าวหาญคล้ายทหารชาญสงครามเพื่อแสวงหาความสำเร็จอย่างองอาจอีกครั้ง

อนุทินนิรนาม ตอนที่ 1 (เขียนโดยสุริยัน ศักดิ์ไธสง) นาฬิกาบนข้อมือผมบอกเวลา ๑๙.๒๐ น. บริเวณโดยรอบสถานีขนส่งเอกมัยขวักไขว่ผู้เดินทางชาย-หญิงและเด็กเล็ก รกบัส บ.ข.ส. วิ่งเวียนกันเข้าออกสถานีเพื่อรับส่งผู้ใช้บริการกลางแสงไฟสว่างจ้าราวกลางวัน เสียงใสๆ ของโฆษกหญิงประกาศผ่านทางลำโพงที่ติดตั้งไว้โดยรอบชี้แจงเส้นทางและเวลาที่รถแต่ละสายจะให้บริการ หนุ่งฉกรรจ์ร่างหนาทึบ ใบหน้าสี่เหลี่ยม ผมทรงรากไทรในชุดสีน้ำเงินก้าวยาวๆ ไปเปิดประตูรถฝี่งคนขับ แล้วรั้งตัวเองขึ้นนั่งประจำตำแหน่งโเฟอร์ก่อนดึงประตูปิด ผมนั่งทัศนาอาการเคลื่อนไหวภายในชานชาลาทั้งรถและคนดังกล่าวได้อีกพักหนึ่ง