ควายธนู

พุทธคุณต่างกันพระเครื่องเครื่องรางเหมือนกันหมดใช้อะไรก็ได้เหมือนกันจริงหรือ? ……เมื่อสมัยผมยังเป็นเด็กๆจะได้ยินผู้เฒ่าผู้แก่ท่านแนะนำเรื่อวเครื่องราง ท่านจะบอกว่า ถ้าอยากให้เป็นชาตรี(ลูกเบา)ต้องแขวนหลวงพ่อโตกรุวัดบางกระทิง ถ้าเป็นโรคภัยไข้เจ็บต้องการทำน้ำมนต์รักษาให้ใช้พระกริ่ง ถ้าบ้านไหนมีทะเลาะเบาะแว้งบ่อยๆมีเรื่องมีราว ให้ใช้ตะกรุดมหาระงับ ถ้ามีคดีความที่ไม่ยุติธรรมให้ใช้พญาเต่าเรือน ถ้าอยากเมตตาให้แขวนนางพญาเสน่ห์จันทร์ ถ้าอยากคงกระพันมีหลายอย่างเลือกเอาตามแต่จะถูกโฉลก จากคำพูดของคนยุคเก่านั่นมีสิ่หนึ่งที่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า พระครื่องหรือเครื่องรางต่างๆนั้นมีอานุภาพโดดเเด่นต่างกัน โบราณจารย์นั้นท่านมีหลักมีเกณฑ์ในการสร้างเครื่องรางต่างๆอย่างชัดเจน ของที่สร้างขึ้นมาแต่ละอย่างนั้นจะสร้างขึ้นมาจากตำราโบราณอย่างไม่มีผิดเพี้ยน คือท่านจะไม่ให้ขาดตกบกพร่องเลยแม้แต่น้อย ……วัตถุอาถรรพ์ที่ตำรากล่าวไว้ ไม่ว่าจะยากเย็นเพียงใดก็ต้องหามาให้จนได้ หากแม้ขาดอะไรสักอย่าง ท่านก็จะยังไม่สร้าง และท่านก็จะบอกอย่างชัดเจนเลยว่าท่านยังสร้างไม่ได้เพราะขาดวัตถุอาถรรพ์อยู่

ตำนานสัตว์ธนู แห่งเมืองสยาม ในปัจจุบัน มีคนมาเล่าให้แอดมินฟังอยู่เรื่อยๆ ว่ามีการทำคุณไสย ทำร้ายกันอย่างมากมาย มากกว่าในอดีตเยอะ สมัยก่อน เขาจะทำกัน เฉพาะคนใหญ่คนโต แต่ปัจจุบัน ชาวบ้านชาวช่อง แค่ไม่พอใจกัน ก็ไปหาหมอทำคุณไสยใส่ความตรงข้ามแล้ว แอดมิน เคยเห็นบางเพจ ถึงกับประกาศ รับจ้างทำคุณไสย เดี๋ยวนี้เขาเล่นกันขนาดนี้แล้ว วัตถุมงคลที่ขึ้นชื่อเรื่องกันคุณไสย

อดีตพระเกจิอาจารย์ชื่อดัง “พ่อท่านจันทร์ สุเมโธ” วัดทุ่งเฟื้อ อ.เชียรใหญ่ จ.นครศรีธรรมราช ท่านเป็นพระสงฆ์ผู้มีวิชาอาคมแก่กล้า แม้กระทั่ง “ขุนพันธรักษ์ราชเดช” มือปราบหนังเหนียว ยังมาฝากตัวเป็นศิษย์ขอเรียนวิชา เครื่องรางควายธนูพ่อท่านจันทร์ ถือเป็นควายธนูหนึ่งเดียวของเมืองใต้ เกิดวันพฤหัสบดี ที่ 18 พฤษภาคม 2453 ตรงกับวันขึ้น 15

เสือผาด ปะทะวัวธนู หลวงพ่อน้อย วัดศีรษะทอง วัวธนู เป็นเครื่องรางของขลัง ที่อยู่คู่คนไทย มานานแสนนาน จนไม่สามารถสืบได้ว่ามีมาตั้งแต่เมื่อไหรความจริง วิชาวัวธนู สมัยโบราณ ใช้เป็นอาวุธทำร้ายคน ภูติผีปีศาจ และไม่ใช่มีแต่วัวธนูอย่างเดียว ที่เป็นรูปสัตว์ธนู มีถึงสามอย่าง คือ เสือธนู วัวธนู ควายธนู

ควายธนูและอำนาจพลังจิต หลวงพ่อรุ่ง ติสสโร วัดท่ากระบือ ขอกล่าวถึงหลวงพ่อรุ่ง วัดท่ากระบือ อาจารย์ผู้อยู่ทรงภูมิจิตและอิทธิฤทธิ์มาก เรื่องราวที่รวบรวมนำมาบอกเล่าให้ทราบนี้ จดจำคำบอกเล่าของ คุณสุรศักดิ์ พฤกษณ์กานนท์ อาจารย์ผู้ชี้แนะสั่งสอนเรื่องราวทางเข้มขลัง ให้ข้าพเจ้าได้ทราบมากมาย เรื่องนี้คุณสุรศักดิ์ ได้ฟังจากพระอาจารย์ฮ้อ วัดประสาทบุญญาวาส พระลูกวัดผู้ชอบทางอาคมเข้มขลัง เคยธุดงค์เดี่ยวไปเกือบทั่วประเทศ เพื่อขอเรียนวิชาจากอาจารย์ผู้ทรงวิทยาคุณ พระอาจารย์ฮ้อ

พุทธคุณของขลังเฝ้าบ้านและคุ้มกันมีตำนานเล่ากันมาแต่โบราณว่าเป็นศาสตร์โยคะแพร่หลายอยู่บางแค้วนของประเทศอินเดียและในกาฬทวีปประเทศคองโก ตลอดจนแถบแม่น้ำแอมะซอนและในทวีปเอเชียมีอยู่ในประเทศกัมพูชา เขมรและไทยทางภาคตะวันออกเฉียงเหนืออีสานที่ผู้เรืองอาคมนิยมศึกษาเล่าเรียนซึ่งเรียกว่าไสยดำหรือมนต์ดำเป็นเดรัจฉานอวิชชาแต่ไม่ได้หมายความว่าเป็นวิชาของสัตว์เดรัจฉานหรือวิชาพวกเดียรถีย์หรือเรียกว่าวิชาขวางกั้นหนทางไปสู่นิพพาน และยังรวมทั้งวิชาเสกหนังเข้าท้อง บังฟัน สะเดาะโซ่ตรวนขื่อ คาถาลุยไฟ อาพัดต่างๆก็จัดอยู่ในจำพวกเดียวกันทั้งนั้นผู้มีวิชาอาคมนิยมมีทหารผีไว้เฝ้าบ้านและคุ้มครองป้องกันแต่ละเกจิผู้เรืองอาคมจะใช้คาถากำกับและมีพิธีกรรมเซ่นไหว้เพราะว่ามีดวงวิญญาณสิงอยู่หากไม่เซ่นไหว้จะทำให้วัตถุเครื่องรางของขลังนั้นๆ ไม่มีเรี่ยวแรงหมดกำลังวังชาหรือถอดใจไม่อยากจะทำงานให้ด้วยความเต็มใจ การเซ่นไหว้แต่ละครั้งแต่ละวัตถุเครื่องรางของขลังจะเหมือนกันสำหรับการเซ่นไหว้วัวธนูหรือควายธนูผู้ที่เป็นเจ้าของที่เรืองอาคมจะถวายหญ้าคา 7 ก้านหรือ 7 ใบหญ้าคาแต่ละใบจะขมวดปมที่ปลาย ขณะขมวดปลายนั้นจะกลั้นลมหายใจด้วย พร้อมกับบริกรรมท่องพระเวทย์ด้วยคาถาว่า ‘’อุปคุตมัดมาร อิมังอังคะพันธะนังอธิฏฐามิ’’ เมื่อบริกรรมพระคาถานี้จบให้เป่าลมปราณอาคมประจุใส่ลงในปมปลายหญ้าคาทั้ง 7