หลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม

หลวงพ่อเงิน ปราบการพนัน หลวงพ่อเงิน ไม่ได้บวชเพื่อแสวงหาลาภ แสวงหาชื่อเสียง หรือแสวงหาลูกศิษย์ หลวงพ่อจึงไม่ประพฤติตามใจชาวบ้าน เพราะฉะนั้น เมื่อหญิงชาวสุพรรณ มุ่งมั่นมาขอหวย หลวงพ่อจึงไม่ตามใจ เพราะเห็นแก่ศรัทธาความนับถือของเขา ที่จริงถ้าหลวงพ่อจะรับสมอ้าง นิ่งอึ้งเสียก็ได้ ทำกิริยาอาการอย่างไรก็ได้ ให้หญิงทั้งสองตีใบ้ หรืออ่านลายแทงเอาเองก็ได้ เหมือนที่พระอาจารย์บางท่านทำกันอยู่ แต่หลวงพ่อไม่ได้ทำเช่นนั้น มิหนำซ้ำยังบอกตรง

หลวงพ่อเงิน สอนคนขอหวย หลวงพ่อเงิน จะเก่งทางคาถาอาคมอย่างไร มีเมตตามหานิยมขนาดไหน พระเครื่องรางของขลังจะศักดิ์สิทธิ์อย่างไร ก็เป็นเรื่องของลูกศิษย์ลูกหาจะพูดจาเล่าลือกันไปต่าง ๆ นานา แต่คนที่รู้จักหลวงพ่อเงินจริง ๆ แล้ว ก็จะรู้แก่ใจดีว่า หลวงพ่อไม่เคยคุยอวดอะไร เวลาท่านจะแจกพระเครื่ององค์เล็ก ๆ หรือเหรียญรูปตัวของท่าน ท่านก็พูดว่า “เอาไปเป็นที่ระลึกนะ” “คนเขาเอาไปใช้ติดตัวเขาว่าดี”

พระคาถาบูชาหลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม จ.นครปฐม หลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม จ.นครปฐม ท่านเป็นที่เคารพและศรัทธาของลูกศิษย์ลูกหาทั่วประเทศหนึ่งใน พระเกจิอาจารย์ที่โด่งดังมากท่านที่มีพระเครื่องและวัตถุมงคลของหลวงพ่อเงิน หรือถ้าไม่มีก็ให้ระลึกถึงหลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอมแล้วท่องพระคาถาดังนี้ ตั้งนะโม ๓ จบ ขอบารมี หลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม จันทะสุวัณโณ มะหาเถโร ปูริตะปารมี โพธิสัตโต

หลวงพ่อเงิน ถูกถล่มด้วยลูกปืนนับร้อย หลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม เป็นเกจิองค์แรก ที่ถูกชาวบ้านขนานนามว่าเป็นเทพเจ้า ชาวบ้านจะเรียกท่านว่า เทพเจ้าแห่งดอนยายหอม หลวงพ่อเงิน เป็นเกจิอาจารย์ เพียงไม่กี่ท่าน ที่อุปสมบทเสร็จ ได้ประกาศว่าจะไม่สึกตลอดชีวิต นับว่าเป็นปนิธานอันหาญกล้ามาก คนที่กล้าประกาศขนาดนี้ ย่อมแสดงว่า บุญบารมีเก่า ท่านคงสร้างสมไว้มาก เมื่อปี๒๕๐๒ มีลูกศิษย์ของท่าน

หลวงปู่ธูป ท่านเกิดที่ตำบลบางหลวงเอียง อำเภอบางบาล จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เมื่อวันที่ 11 เมษายน พ.ศ.2441 โยมบิดาชื่อ เดช โยมมารดาชื่อ ผ่อง ท่านกำพร้าบิดามารดาตอนอายุได้เพียงขวบเศษ ต่อมาท่านจึงได้มาอยู่กับญาติผู้ใหญ่ที่ กทม. คือเจ้าพระยาราชศุภมิตรและท่านผู้หญิงแปลก ระหว่างนี้ท่านก็ได้ศึกษาเล่าเรียนอยู่ที่ กทม. และได้ศึกษาหนังสือขอม บาลีต่างๆ

หลวงพ่อเงินเข้าดงจระเข้ เมื่อครั้งหลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม ออกจาริกเดินธุดงค์อยู่มาวันหนึ่ง ท่านธุดงค์เรื่อยมาตามทางเดินเล็กๆ สายหนึ่งอย่างไร้จุดหมาย แล้วก็ไปโผล่ที่ชายทุ่งแห่งหนึ่ง เป็นป่าโปร่งระคนกับผืนนา ท่านเดินไปพิจารณาไป ก็มิเห็นว่าที่ใดจะเหมาะสำหรับกางกลดค้างแรม ทันใดนั้น ท่านก็ต้องชะงักเพราะมี แม่น้ำขวางกั้นอยู่เบื้องหน้า มีลักษณะใหญ่โตคล้ายๆ ทะเลสาบก็ไม่เชิง ท่านก็เลยตกลงใจปักกลดที่นั้น เพราะใกล้น้ำประการหนึ่ง ทั้งจวนจะพลบค่ำอีกประการหนึ่ง พอสวดมนต์ภาวนาเสร็จ ท่านก็หลับไปอย่างเหนื่อยอ่อน