หลวงพ่ออี๋

หลวงพ่ออี๋วัดสัตหีบเป็นพระเกจิอาจารย์ในยุค 80 หรือที่เรียกกันว่ายุคสงครามโลกครั้งที่ 2 พ.ศ. 2484 ไพฑูรย์ยังอยู่ในระหว่างหลบหนีการตามล่าของตำรวจทั้งสันติบาลและภูธร ขณะนั้นได้หลบซ่อนอยู่ในเขตจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ได้เห็นการปะทะกันระหว่างนาวิกโยธินญี่ปุ่นที่ยกพลขึ้นบกที่อ่าวมะนาวทางผู้ว่าราชการจังหวัดระดมกำลังตำรวจและทหารมาตั้งแนวต้านทานการยกพลขึ้นบกยกแรกญี่ปุ่นตายเกลื่อนหาด ทางเรือรบญี่ปุ่นยิงปืนเรือเข้ามาตกในแนวรับทำให้ตำรวจและทหารต้องถอยออกมาจากจุดที่กระสุนตกสร้างแนวรับใหม่ ขณะนั้นญี่ปุ่นได้ส่งเรือลำเลียงขนส่งนาวิกโยธินเข้ายึดชายหาดใช้ปืนครกยิงถล่มแนวรับของไทยทหารและตำรวจพลีชีพไปหลายนายต้องเกณฑ์ยุวชนทหารมาทดแทน พอรุ่งเช้าทางฝ่ายตั้งรับตกเป็นรองจึงขอกำลังช่วยเหลือจากส่วนกลางและใกล้เคียงแต่ใครก็ช่วยไม่ได้เพราะญี่ปุ่นมิได้ยกพลขึ้นบกที่อ่าวมะนาวจุดเดียวแต่ไปขึ้นที่นครศรีธรรมราชด้วย อนุสาวรีย์จ่าดำเกิดขึ้นที่นครศรีธรรมราชก็เพราะจ่าดำเข้าประจัญบานกับข้าศึกด้วยดาบปลายปืนแทงข้าศึกตายไปหลายศพ ก่อนที่จะถูกแทงสวนเข้าที่หน้าอกและจ่าดำก็แทงสวนเข้าไปเหมือนกัน ยืนตายอยู่ด้วยกันที่ชายหาด สงครามสงบแล้วจึงมีการสร้างอนุสาวรีย์จ่าดำในชุดสนามถือปืนติดดาบปลายปืน ในท่าพร้อมรบให้เป็นที่สักการะของลูกหลานเยี่ยงวีรชนผู้พลีชีพเพื่อชาติกลับมาพูดถึงการรบที่อ่าวมะนาวตำรวจทหารและยุวทหารถอยร่นขึ้นไปบนเขาเตรียมสู้ตาย แม่ทัพใหญ่กองทัพงิ ภาคเอเชียบูรพาเข้าพบกับจอมพลป. พิบูลสงครามนายกรัฐมนตรีในขณะนั้นเพื่อให้ตกลงให้ญี่ปุ่นใช้ไทยเป็นที่ตั้งฐานทัพเพื่อผ่านไปตีอังกฤษพม่ามลายูและอินเดียญี่ปุ่นจะเคารพบูรณภาพของประเทศไทยจะอยู่ภายใต้กฎหมายไทยและอยู่ด้วยกันฉันมิตร จอมพลป.

ท่านพระครูศรีสัตคุณ เจ้าอาวาสวัดสัตหีบ ซึ่งเป็นศิษย์ของหลวงพ่ออี๋ รุ่นสุดท้าย ท่านได้เล่าให้ฟังว่า “แต่ก่อนนี้นะโยม ชาวบ้านแถวสัตหีบนี่ ก็คือบ้านป่าที่อาศัยชายทะเล มีอาชีพการจับป่าเป็นหลักเท่านั้นแหละ ไร่สวนก็ปลูกไว้กินเอง ถนนหนทางก็มีทางเกวียน และทางเกวียนนั้นไปมาก็ลำบากมาก เพราะเป็นป่าดงพงไพร มีต้นไม้ใหญ่สูงๆ ทั้งนั้น ต้นยาง ต้นไม้แดง ต้นไม้พะยอม ละก็มาก การเดินทางไป

หลวงพ่ออี๋ พระมหาเถราจารย์ยุคสงครามอินโดจีนผู้เรืองเวทย์ ผู้มีพุทธาคมอันเข้มขลัง มากด้วยอิทธิคุณและบุญฤทธิ์ ในท้องถิ่น อ.สัตหีบ จ.ชลบุรี ท่านดังเรื่องปลัดขิก ลูกศิษย์ของท่านที่เป็นทหารเรือ และชาวประมงมีมากมาย เขาพากันเรียกปลัดขิกของท่านว่า ปลัดฉลามเมิน (เพราะเคยมีคนพกปลัดของท่าน ลอยคออยู่กลางดงฉลามแล้วรอดมาได้) แต่ความจริงท่านไม่ได้เก่งเรื่องนี้อย่างเดียว แต่คนจดจำได้แม่นในเรื่องนี้เพราะมีอภินิหารมาก หลังจากบวชเป็นพระภิกษุแล้ว หลวงพ่ออี๋ได้อยู่เรียนวิชาการ และศึกษาพระธรรม กับ

สมัยก่อนโจรกับเครื่องรางพระเครื่องเป็นของคู่กัน สมัยที่เสือขาวจะถูกยิงเป้านั้น (เสือขาวเป็นจอมโจรเจ้าของฉายาขุนโจรร้อยศพ มีประวัติ***มโหดมากฆ่าได้แม้กระทั่งเด็กแรกเกิด เสือขาวมีของดีที่อยู่กับตัวคือ “ลูกอมหลวงพ่อดิ่ง วัดบางวัว จังหวัดฉะเชิงเทรา”) หลวงพ่อดิ่งได้เตือนเสือขาวว่า “มึงจะต้องตายโหงหากไม่เลิกเป็นโจร” เสือขาวตอนนั้นกำลังทะนงตัว เพราะไม่มีอาวุธใดๆ ทำอันตรายเสือขาวได้เลย ปืนก็ยิงไม่ออก มีดก็แทงไม่เข้า ความเป็นอมตะของเสือขาวนี้เอง ทำให้เกิดความลำพองใจไม่ฟังคำเตือนของหลวงพ่อดิ่งซึ่งเป็นอาจารย์ของตัวเอง ตำรวจชุดไล่ล่าซึ่งประกอบด้วย ร.ต.อ.พจน์ รัตนดิลก

ผ้ายันต์พัดโบก ซึ่งมีชื่อในภาคตะวันออก ตั้งแต่สมัยหลวงปู่สังข์เฒ่า วัดเก๋งจีน ปรมาจารย์ใหญ่สายภาคตะวันออกทั้งหมด ท่านมีความขลังศักดิ์สิทธิ์ มีพลังจิต สำเร็จธาตุขั้นสูง มีวสีการเข้าออกจิตรวดเร็ว เวลาที่ฝนตกหลังคารั่ว เพียงแค่ท่านหันไปมองรูที่รั่วของหลังคา น้ำที่หยดจะหยุดและแข็งตัวทันที เวลาท่านฉี่ลงพื้น พื้นตรงนั้นปืนก็ยิงไม่ออก ท่านมักไม่ถ่มน้ำลายลงพื้น แต่เวลาท่านถ่มน้ำลายลงพื้น ไม่ว่าน้ำลายตกลงส่วนไหนของพื้น พื้นตรงนั้นจะเป็นรอยแตกทันที แสดงถึงอำนาจจิตมีคุณวิเศษสูงส่ง มีเรื่องเล่าอยู่ว่า

ปาฏิหาริย์บารมี หลวงพ่ออี๋ วัดสัตหีบ พระมหาเถราจารย์ผู้ทรงวิทยาคุณ ผู้มีพุทธาคมแก่กล้า ผู้ปฎิบัติดีปฎิบัติชอบ ท่านพระครูศรีสัตคุณ เจ้าอาวาสวัดสัตหีบ ซึ่งเป็นศิษย์ของหลวงพ่ออี๋ รุ่นสุดท้าย ท่านได้เล่าให้ฟังว่า “แต่ก่อนนี้นะโยม ชาวบ้านแถวสัตหีบนี่ ก็คือบ้านป่าที่อาศัยชายทะเล มีอาชีพการจับป่าเป็นหลักเท่านั้นแหละ ไร่สวนก็ปลูกไว้กินเอง ถนนหนทางก็มีทางเกวียน และทางเกวียนนั้นไปมาก็ลำบากมาก เพราะเป็นป่าดงพงไพร มีต้นไม้ใหญ่สูงๆ