หลวงพ่อจรัญ

หลวงพ่อจรัญ พูดถึงสมเด็จโต 1. ขรัวโตอยู่ไหน เงินไหลที่นั่น 2. เมื่อสมัยที่อาตมามาอยู่วัดอัมพวันใหม่ ๆ พ.ศ.2499 พวกญวน พวกคริสต์ มาตีอวนหน้าวัด พระไปว่า ก็ยิงไก่วัดไปแกงอีก อาตมาใช้กรรมฐานแก้ คือแผ่เมตตา อาตมาใช้คาถาของหลวงพ่อโต ท่านเจ้าคุณธรรมกิตติ ที่สามารถสอนแม่นาคพระโขนงนั่งกรรมฐานได้ คาถาของท่านคือ

อาตมาตอนบวชใหม่ๆ ป่วยทุกวันเป็นลมทุกวัน ขึ้นศาลาวันพระที่วัดพรหมฯ หน้ามืดตลอด 3 วันดี 4 วันไข้ ตอนนั้นยังไม่ได้เข้ากรรมฐาน ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย ก็เลยคิดว่าคงจะอยู่ไม่ได้ต้องสึก ข้าวก็ฉันไม่ได้ ตอนนั้นผอมมาก พอเจริญพระกรรมฐาน จึงได้รู้ว่าเราเคยฆ่าเป็ด ฆ่าไก่เป็นเข่งๆ ยิงนกเป็นฝูงๆ จึงต้องมาเป็นอย่างนี้ เพราะเราฆ่าสัตว์ตัดชีวิตมากมาย คนที่ฆ่าสัตว์จะอายุสั้น

” เมื่อหลวงพ่อเดิมให้คาถาเมตตามา อาตมาก็ท่องไปเรื่อยๆ และในที่สุดก็ไม่ได้ใช้ เพราะไม่ได้สึก พอมาเรียนพระกรรมฐานและสติปัฏฐานสี่ในตอนหลังนี้ ก็เข้าใจแจ่มแจ้งว่าคาถาที่หลวงพ่อให้ไม่ใช่คาถาเมตตาที่ไหนเลย แต่เป็นคำสอนของพระบรมศาสดาทั้งนั้น เช่น นะ กาโร กุกกุสันโธ สิโรมัชเฌ โม กาโร โกมะนาคะมะโน นลาถิเต พุท กาโร กัสะโปพุทโธ

“..ส่งกระแสจิต..” ถ้าโยมจะแผ่เมตตาให้ใครนะ กำลังนั่งเห็นมโนภาพ หรือเห็นตัวเนี่ยะ เอาคาถาสมเด็จโตฯ ไป ตรงนี้เลย(จุดอุณาโลม กึ่งกลางหน้าผากระหว่างคิ้ว) “เมตตาคุณณัง อะระหังเมตตา” “เมตตาคุณณัง อะระหังเมตตา” “เมตตาคุณณัง อะระหังเมตตา” แล้วเราไปพูดสนทนากะเค้า เค้าจะเมตตากับเราทันทีนะ นี่ง่ายๆ วิธีจิตวิทยา ง่ายๆ แต่คนไม่เอา

เกือบสามสิบปีมาแล้ว หมอดูได้ทำนายผมไว้ว่า พออายุกลางคนผมจะต้องตาย ถ้าไม่ตายก็ต้องเจ็บหนัก ตอนนั้นผมยังอยู่ในวัยรุ่น ไม่ได้คิดอะไรมาก ยังไม่รู้จักความหมายของคำว่า “เวรกรรม” ๕-๖ ปีมานี้ มีเหตุการณ์บางอย่างทำให้ผมต้องหันมาสใจเรื่องของธรรมะ ผมเริ่มหัดสวดมนต์ และนั่งสมาธิ โดยการอ่านจากหนังสือธรรมะที่วางขายตามท้องตลาดทั่วไป ผมเริ่มเชื่อเรื่องเวรกรรม เริ่มปฏิบัติอย่างจริงจัง เรื่องการพูดคุยก็หันมาพูดคุยแต่เรื่องธรรมะ จนสังคมรอบข้างตัวผมมองผมเหมือนเป็นตัวตลก บ้างก็ว่าผมเพี้ยน ๓-๔

เรื่องราวของพระธรรมสิงหบุราจารย์ หรือหลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม เป็นพระภิกษุชาวไทย ในสังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย อดีตเจ้าอาวาสวัดอัมพวัน อำเภอพรหมบุรี จังหวัดสิงห์บุรี และเป็นที่ปรึกษาเจ้าคณะภาค ๓ ท่านมีชื่อเสียงในระดับประเทศจากการเป็นพระนักพัฒนา พระนักเทศน์ และพระวิปัสสนาจารย์ แนวทางการสืบทอดพระพุทธศาสนาของท่านเน้นหนักที่การสั่งสอนเรื่องกฎแห่งกรรม โดยยกเหตุการณ์ที่ท่านประสบและนับเป็นกฎแห่งกรรมขึ้นมาเป็นอุทาหรณ์อยู่เสมอ และเน้นการพัฒนาจิตใจคนด้วยการฝึกวิปัสสนาตามหลักสติปัฏฐาน ๔ แบบพองหนอ-ยุบหนอ นอกจากนี้ท่านยังเป็นผู้ที่ส่งเสริมให้พุทธศาสนิกชนหมั่นสวดมนต์ด้วยพุทธชัยมงคลคาถา (พาหุงมหากา)

เมื่ออาตมาไปเล่าเรียนวิชากับ “หลวงพ่อเดิม” (ตอนที่ ๑) หลวงพ่อจรัญ วัดป่าอัมพวัน เล่าถึงประวัติเมื่อครั้งไปเรียนวิชากับหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ • อาตมานับถือหลวงพ่อเดิมมาก เพราะท่านให้ชีวิตอันเป็นอมตะในสมณเพศแก่อาตมา อาตมาสวดมนต์ไหว้พระแล้วก็กราบหลวงพ่อเดิมทุกวัน ระลึกถึงพระคุณของท่านที่ได้สร้างอาตมาให้เป็นสงฆ์ที่ดี อัฐิของท่านอาตมาก็แบ่งเอามากราบไหว้เพื่อเพื่อระลึกถึงพระคุณ ท่านเป็นพระที่ลึกซึ้งและเยี่ยมยอดจริง ๆ จะหาพระอาจารย์อย่างท่านได้ยาก ย้อนระลึกเล่าสู่กันฟัง เรื่องนี้ผ่านมาเป็นเวลา ๕๐

เรื่องเล่าจากหลวงพ่อจรัญ เรื่องกรรมของคนจีนที่ฆ่าตัวตาย เหตุการณ์นี้หลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโมได้เล่าเอาไว้เมื่อวันที่ 9 ธันวาคม ปี พ.ศ.2530 ครั้งเมื่อที่ท่านจำพรรษาอยู่ที่วัดพรหมบุรี อ.พรหมบุรี จ.สิงห์บุรี โดยวันนั้นเป็นวันโกนสาร์ท คือในช่วงเทศกาลทำบุญเดือนสิบ มียายแก่คนหนึ่งชื่อ ยายเภา อาศัยอยู่ที่บางสำโรง เขตสวี อำเภอ ท่าวุ้ง จ.ลพบุรี

หลวงพ่อจรัญ เทวดา กับการสวดมนต์ หลวงพ่อครับ กระผมอยากทราบความคิดเห็นของหลวงพ่อที่มีต่อเทวดาที่เขาสวดชุมนุมเทวดานั้น จะมีจริงหรือไม่”หลวงพ่อจรัญท่านตอบในทันทีว่า “อาตมาเชื่อ ทำไมจึงเชื่อ อาตมาจะเล่าให้ฟัง” แต่เดิมนั้นอาตมาไม่เคยเชื่อเรื่องเทวดา เพราะอาตมาไม่เคยสัมผัสนี่ แล้วอาตมาจะไปเชื่ออย่างไร ในเมื่อแม่ชีก้อนทอง ปานเณร อายุ ๘๗ ปี มาบอกกับอาตมาว่า เทวดามาสอนสวดมนต์ แม่ชีมาเรียนกรรมฐาน